Uitgedrukt als een percentage, geeft de schuld / kapitaalratio het aandeel aan van het eigen vermogen en de schuld die een bedrijf gebruikt om zijn activa te financieren, en de mate waarin het eigen vermogen kan voldoen aan verplichtingen jegens schuldeisers in geval van verval van een bedrijf. Een lage debt-to-equityratio duidt op een lager risico, omdat schuldhouders minder beslag leggen op de activa van de onderneming. Een hogere verhouding schulden / aandelen laat echter zien dat een bedrijf agressief is geweest in het financieren van zijn groei met schulden, en er is mogelijk een groter potentieel voor financiële nood als de winst de kosten van geleende middelen niet overschrijdt.
Om het eigen vermogen te berekenen, deelt u de totale verplichtingen door het totale eigen vermogen:
Debt-to-Equity-ratio = Totaal passiva ÷ Totaal eigen vermogen < Bijvoorbeeld, de balans voor Amazon, Inc (AMZN) voor het eerste kwartaal van 2017 toont (in miljoenen) totale verplichtingen van $ 59, 295 en het totale eigen vermogen van $ 21, 674. Met behulp van de bovenstaande formule, de schuld to-equity ratio voor KO kan worden berekend als:
Dit betekent dat AMZN $ 2 heeft. 74 schuld voor elke dollar aan eigen vermogen. In hetzelfde kwartaal had eBay, Inc. (EBAY) een debt-to-equity ratio van 1.14, en Netflix, Inc. (NFLX) had een ratio van 3. 83. Op 2. 74, de schuldenlast van Amazon - de verhouding tussen de rechten is hoger dan die van eBay, maar lager dan die van Netflix.
De debt-to-equity-ratio kan beleggers helpen bij het identificeren van bedrijven met een hoge leverage en die mogelijk een groter risico inhouden. Beleggers kunnen de verhouding schulden / eigen vermogen van een bedrijf vergelijken met sectorgemiddelden en / of vergelijkbare bedrijven om een algemene indicatie te krijgen van de verhouding eigen vermogen en verplichtingen van een bedrijf. Net als bij andere financiële ratio's is het nuttiger om verschillende bedrijven binnen dezelfde sector te vergelijken dan om naar slechts één bedrijf te kijken of om bedrijven uit verschillende sectoren te vergelijken. Bovendien moeten beleggers meer dan één ratio (of aantal) overwegen bij het nemen van investeringsbeslissingen, omdat één ratio geen volledig beeld van het bedrijf kan geven.