a:

Het populaire sentiment van financiële analisten en veel economen is dat recessies het onvermijdelijke gevolg zijn van de conjunctuurcyclus in een kapitalistische economie. Het empirische bewijs, althans aan de oppervlakte, lijkt een sterke ondersteuning te bieden voor deze theorie. Recessies zijn zeer frequent in moderne economieën en, meer in het bijzonder, lijken ze perioden van sterke groei te volgen. Helaas kan empirische consistentie nooit onvermijdelijk blijken. De enige manier om de onvermijdelijkheid van een uitkomst in de bedrijfscyclus logisch te bewijzen, is door logica en redenering, en niet door historisch bewijs.

AD:

Overweeg het volgende scenario: een zeszijdige dobbelsteen wordt 24 keer gerold, nooit landend op het nummer vier. Uitgaande van statistische waarschijnlijkheden, zou het empirische bewijs suggereren dat het niet mogelijk is om op nummer vier te eindigen. Logischerwijs is er niets dat verhindert dat de 25e worp op vier landen terechtkomt. Die mogelijke uitkomst strookt met alles wat bekend is over een zeszijdige dobbelsteen. Op dezelfde manier is het niet logisch om te zeggen dat recessies onvermijdelijk zijn, alleen omdat de geschiedenis vol zit met eerdere recessies.

AD:

Begrip van recessies

"Recessie" is de titel van een economische periode gekenmerkt door negatieve reële groei, dalende productie, lage prijzen en stijgende werkloosheid. Deze periodes zijn het resultaat van een ongebruikelijke, gelijktijdige en grote groep bedrijfsfouten of malinvesteringen. Geconfronteerd met financieel verlies en afnemende marges, schrappen bedrijven de productie terug en wijzen ze middelen van minder waardevolle doelen opnieuw toe naar meer waardevolle doelen.

AD:

Vaak zorgen de malinvestments voor een atmosfeer van ongezonde speculatie op de markt. Overgewaardeerde activa trekken meer investeerders aan die op onhoudbare winsten jagen. Velen beweren dat de neiging om te speculeren op niet-duurzame investeringen de belangrijkste drijvende kracht achter recessies is. Ze suggereren dat deze speculanten een noodzakelijk onderdeel zijn van de kapitalistische markt en dat periodieke recessies bijgevolg onvermijdelijk zijn. Zoals John Maynard Keynes suggereerde: "de menselijke natuur vereist snelle resultaten, er is een bepaalde pit in het snel verdienen van geld." Logisch echter missen deze elementen deze verklaring. Wat creëert de initiële malinvestment? Waarom raken zoveel eerder slimme en succesvolle ondernemers in de val? En waarom zijn er periodes van sterke activa of sectorgroei die geen speculatieve bubbels veroorzaken?

Economie en onvermijdelijkheid

Er zijn maar heel weinig zekerheden of axiomatische waarheden in de economie. Economen beweren dat mensen omgaan met schaarse middelen om doelgerichte doelen na te streven. Economie kan aantonen dat geen vrijwillige handel plaatsvindt zonder dat beide partijen een waardevermeerdering krijgen, subjectieve waarde, althans in de zin ex ante.Economie kan zelfs aantonen dat prijsbeheersing leidt tot relatieve tekorten of overschotten. De economische logica laat echter niet zien dat het onvermijdelijke resultaat van geaggregeerde individuele transacties leidt tot periodes van afnemende reële output.

Een andere manier om naar dit probleem te kijken is door een andere vraag te stellen: "Is het mogelijk om een ​​eeuwige economische groei te realiseren?" Conceptueel, ja. Het is mogelijk, hoewel onwaarschijnlijk, dat technologische of operationele innovaties plaatsvinden in een tempo dat consistent is met voortdurende groei. Het is ook conceptueel mogelijk dat economische actoren consequent correcte ondernemersoordelen vellen, middelen efficiënt toewijzen en een niveau van constante of steeds hogere productiviteit handhaven. Als het conceptueel mogelijk is om permanente groeipercentages te bereiken, kan het per definitie niet onvermijdelijk zijn dat economische recessies plaatsvinden.