Inhoudsopgave:
- China is het leerboek begunstigde van het demografisch dividend in zijn overgang van een agrarische naar een industriële economie. Dit fenomeen is het gevolg van een daling van de kindersterfte, waardoor families minder kinderen krijgen. Dientengevolge, gaat een groot cohort van werknemers enkele decennia lang hun primaire verdien- en bestedingsjaren in, waardoor de output en consumptie toenemen, terwijl het aandeel oudere (65+ jaar) en jongere (0-14 jaar oude) afhankelijke personen relatief blijft klein. Volgens Keiichiro Oizumi, Senior Economist van het Japan Research Institute, is het demografisch dividend van China bijna besteed. In 2011 voorspelde hij dat China's "productieve leeftijdsbevolking" (15-64 jaar oud) in 2015 als een percentage van het geheel zou beginnen af te nemen. Uitgaande van een constant geboortecijfer zou de Chinese bevolking in 2030 beginnen af te nemen.
- McKinsey & Company schat dat de uitgaven voor gezondheidszorg in het land in 2020 $ 1 biljoen zullen bedragen, tegen $ 350 miljard in 2011. Buitenlandse directe investeringen worden steeds meer welkom: buitenlandse eigendomslimieten voor ziekenhuizen zijn geëlimineerd in de vrijhandelszone van Shanghai en verhoogd tot 70% elders.Verwacht wordt dat de resterende caps uiteindelijk zullen verdwijnen. Het grootste netwerk voor radiotherapie en diagnostische beeldvorming van het land, de Concord Medical Group (CCM
In 1979 implementeerde Deng Xiaoping het beleid voor één kind nadat een partijofficier genaamd Song Jian berekende wat hij als de optimale bevolking van China zag: 700 miljoen mensen, die het land in 1965 had overtroffen. van dit sociale experiment is moeilijk te meten. In 2006 beweerde een Chinese functionaris dat 400 miljoen geboorten waren afgewend. UNC Chapel Hill professor Yong Cai en Brookings-Tsinghua Center for Public Policy directeur Wang Feng dagen die bewering uit, waardoor het aantal op 200 miljoen komt.
De feiten lijken de meer conservatieve schatting te ondersteunen. De vruchtbaarheid in China daalde sterk in de jaren 1970, voordat het beleid werd geïmplementeerd, en veranderde weinig in de jaren nadat het van kracht werd:
Deze daling in vruchtbaarheid werd gedeeltelijk gecompenseerd door een 74% toename in levensverwachting bij geboorte van 1960 tot 2013 (hierboven uitgezet) en de Chinese bevolking is in die periode meer dan verdubbeld. Aan de andere kant is de jaarlijkse bevolkingsgroei vertraagd en zelfs achtergebleven bij de Verenigde Staten, die in 2013 0. 716% bedroeg.
Lagere vruchtbaarheidscijfers en langzamere bevolkingsgroei zijn kenmerkend voor geïndustrialiseerde landen. De Verenigde Staten zijn in staat om de bevolkingsgroei te handhaven en een bodem-zware leeftijdsdistributiepiramide, voornamelijk als gevolg van immigratie. Anders zouden de Verenigde Staten meer op Letland, Litouwen, Griekenland of de 13 andere Europese landen lijken die, volgens gegevens van de Wereldbank, in 2013 achteruitgang van de bevolking kenden.
Immigratie naar China is minuscuul, dus aangezien de economie van het land de afgelopen decennia is ontwikkeld, is de kans groot dat de vruchtbaarheid en bevolkingsgroei met of zonder het één-kindbeleid zijn gedaald. Er zijn talloze uitzonderingen op de wet en de handhaving varieert per jurisdictie. Wang Feng wijst erop dat China en Thailand, die geen éénkindbeleid hebben, "sinds het midden van de jaren tachtig bijna identieke vruchtbaarheidstrajecten hebben gehad." Dat wil niet zeggen dat het beleid geen effect heeft gehad. Het heeft een enorme persoonlijke tol geëist van de vrouwen die gedwongen abortussen en sterilisaties hebben ondergaan. Het heeft geleid tot een gender-onbalans bij de geboorte als gevolg van sekseselectieve abortussen. Deze voorkeur voor jongens wordt zelfs officieel erkend: plattelandsfamilies die een meisje hebben, mogen vaak een jongen proberen. Volgens de prognoses van de VN kan de gender-onevenwichtigheid bij de geboorte blijven bestaan tot 2060.
The Economist
meldt dat de effecten van een scheve geslachtsverhouding bij de geboorte verergeren. Tegen 2050 zou er ergens tussen de 186 alleenstaande mannen in China kunnen zijn voor elke 100 alleenstaande vrouwen. Het best-case scenario is een piek van 160 in 2030. De 'huwelijkssqueeze' is al geassocieerd met een opleving van de gewelddadige misdaad in China en zal erger worden voordat het beter wordt. Demografische back-belastingen
China is het leerboek begunstigde van het demografisch dividend in zijn overgang van een agrarische naar een industriële economie. Dit fenomeen is het gevolg van een daling van de kindersterfte, waardoor families minder kinderen krijgen. Dientengevolge, gaat een groot cohort van werknemers enkele decennia lang hun primaire verdien- en bestedingsjaren in, waardoor de output en consumptie toenemen, terwijl het aandeel oudere (65+ jaar) en jongere (0-14 jaar oude) afhankelijke personen relatief blijft klein. Volgens Keiichiro Oizumi, Senior Economist van het Japan Research Institute, is het demografisch dividend van China bijna besteed. In 2011 voorspelde hij dat China's "productieve leeftijdsbevolking" (15-64 jaar oud) in 2015 als een percentage van het geheel zou beginnen af te nemen. Uitgaande van een constant geboortecijfer zou de Chinese bevolking in 2030 beginnen af te nemen.
China heeft wat demografische achterstallige belastingen te danken. De oudste Chinese babyboomers zijn nu in de zestig. De kinderen van die generatie vormden in de jaren negentig een tweede bloei en hebben hun werkende leven voor zich, maar de leeftijdsdistributiepiramide wordt nog steeds verontrustend topzwaar.
zweven: links; hoogte: 357 px; marge links: auto; marge-rechts: auto; width: 594px " />
Bron: UN; diagrammen gegenereerd met Google Spreadsheets;. gif gegenereerd bij gifmaker. me
Een gevolg van deze demografische inversie is de zogenaamde 4-2-1-familie structuur: vier grootouders, twee ouders en één kind, wiens verdiensten de andere zes mogelijk allemaal afhankelijk zijn. Uitzonderingen gelden voor ouders die allebei enige tijd alleen kinderen zijn. Naarmate de afhankelijke personen zich opstapelen, maakt de overheid zich echter steeds meer zorgen om verhoging van het geboortecijfer. <0> In 2013 was een van Xi Jinping's eerste acties als leider van China om paren een tweede baby te laten krijgen als een van beide ouders enig kind was. Deze verandering zou het vruchtbaarheidscijfer katalyseren, met twee miljoen paren verwachtten een tweede zwangerschap aan te vragen in 2014. De opkomst was teleurstellend: 800.000 koppels meldden zich aan in de eerste negen maanden van het jaar Voor het werkende enige kind met twee pensionerende ouders en vier oudere grootouders om voor te zorgen, voor twee kinderen is moeilijk te verkopen. Opport eenheden in de gezondheidszorg
Na de hervorming van 2013 waren beleggers uitbundig over een nieuwe babyboom. Aandelen in alles, van makers van papieren producten (om op te ruimen na rommelige klusjes) tot piano's (omdat elk kind zijn eigen speelgoed nodig heeft) stegen, terwijl aandelen in minstens één anticonceptiemaker vielen.
Dit waren waarschijnlijk slechte inzetten. Het vruchtbaarheidscijfer van China zou weliswaar een factor hoger kunnen zijn, maar de grotere trend zal zijn naar een vergrijzende samenleving met minder productieve werknemers. Samen met een toename van niet-overdraagbare ziekten veroorzaakt door vervuiling en andere factoren, creëert dit perspectief kansen in de snelgroeiende gezondheidszorgsector in China.
McKinsey & Company schat dat de uitgaven voor gezondheidszorg in het land in 2020 $ 1 biljoen zullen bedragen, tegen $ 350 miljard in 2011. Buitenlandse directe investeringen worden steeds meer welkom: buitenlandse eigendomslimieten voor ziekenhuizen zijn geëlimineerd in de vrijhandelszone van Shanghai en verhoogd tot 70% elders.Verwacht wordt dat de resterende caps uiteindelijk zullen verdwijnen. Het grootste netwerk voor radiotherapie en diagnostische beeldvorming van het land, de Concord Medical Group (CCM
CCMConcor Med Serv3 85 + 1. 32%
gemaakt met Highstock 4. 2. 6
), handelt als een ADR. De particuliere verzekeringsmarkt opent zich ook, hoewel 90% van de bevolking nog steeds afhankelijk is van door de staat gefinancierde verzekeringen. American International Group Inc. (AIG AIGAmerican International Group Inc62. 49 + 0 79% Created with Highstock 4. 2. 6
) bezit iets meer dan een kwart van de in Hong Kong verhandelde aandelen van één van China's grootste particuliere verzekeraars, PICC Property & Casualty Co., nadat ze een deel van haar belang hadden verkocht nadat de aandelen in een jaar tijd 55% hadden bereikt. Medische apparaten bieden een nieuwe mogelijkheid om te investeren in de Chinese gezondheidszorgsector. De grootste Chinese fabrikant, Mindray Medical International Limited (MR), is in moeilijke tijden beland na teleurstellende kwartaalresultaten. Begin maart waren er geruchten over private equity buy-out, maar deze zijn vervaagd. Een indirect toneelstuk, Becton Dickinson & Co. (BDX
Drugsfabrikanten kunnen voorlopig een slecht ingangspunt zijn. GlaxoSmithKline (GSK GSKGlaxoSmithKline36. 14-0. 03% Created with Highstock 4. 2. 6 ) kreeg in september bijna $ 500 miljoen beboet wegens corruptiekosten, 10 tot 20 keer het verwachte bedrag. De zaak werpt licht op de verhoogde politieke kwetsbaarheid van multinationals tijdens de recente corruptiebestrijding in het land, evenals de verspilling van de Chinese farmaceutische industrie. Over-the-prescription of drugs is ongebreideld en corruptie vertegenwoordigt naar schatting 20-30% van de geneesmiddelenprijzen.
De bottom line Ondanks recente hervormingen van het één-kindbeleid, wordt China niet jonger. In plaats van te gokken op een babyboom, moeten beleggers kansen verkennen in de zorgsector, die snel groeit en steeds meer open staat voor buitenlandse investeringen. Voorzichtigheid is echter geboden, omdat corruptie wijdverspreid is en de politieke onzekerheid toeneemt.