Ondanks een aantal ernstige neergangen en correcties sindsdien, regeert de crash van 1929 nog steeds als de meest vreselijke marktgebeurtenis in de geschiedenis. Dit is gedeeltelijk vanwege de ernst van de gebeurtenis, maar vooral omdat de hele economie kromp en vervolgens brak onder de druk, Amerika op weg naar de Grote Depressie. Lees verder om erachter te komen hoe en waarom het gebeurde.

The Roaring Twenties
De Dow Jones Industrial Average (DJIA) verdubbelde, de aandelenwaarden vlogen omhoog en de toekomst zag er veelbelovend uit. Op een alledaags niveau waren de auto, de radio en de filmbeelden hooggespannen, en Henry Ford had Amerika op zijn kop gezet door veel te betalen voor kortere uren, waardoor andere industrieën gedwongen werden hun voeten op te pakken. Meer dan wat dan ook, Amerika voelde zijn kracht. Wereldoorlog I verliet Amerika met handelsbanden over de hele wereld en bijna elke grote Europese natie een schuldenaar van de US

Met aandelen omhoog schietend in prijs, lokten verhalen van mensen die fortuinen maakten op aandelen mensen ertoe over geld in de markt te gooien. Tegelijkertijd was de Federal Reserve Bank zeer inschikkelijk en zelfs gretig om de korte recessie onmiddellijk na de oorlog de kop in te drukken. Het breidde de geldhoeveelheid uit en verlaagde de rentetarieven. In deze kredietvriendelijke omgeving maakten makelaars, amateurbeleggers en zelfs banken alles op marge om meer van de actie te krijgen. De koopgelijkheid zorgde ervoor dat de prijzen zich losmaakten van de grondbeginselen en stuurden ze omhoog. Tegen 1928 begon te tekenen dat een dergelijke welvaart niet kon voortduren. (Lees voor meer informatie Recession-Proof Your Portfolio .)

Geen remedie voor Hik
Op 12 juni 1928 zag de New York Stock Exchange (NYSE) vijf miljoen aandelen in handelshanden tijdens een schijnbaar willekeurige daling over de hele linie. Deze hapering op de markt was vluchtig en de bull-markt trok weer aan, maar met misschien een klein beetje onbehagen over hoe snel de markt zou kunnen dalen. De Fed merkte en begon met het omkeren van het footloose-beleid dat momentum had toegevoegd aan de stierenrenner door de stijgende rente en het aankondigen van een verbod op leningen voor margehandel in februari 1929. In de meeste op hol geslagen markten had deze emmer ijswater voldoende moeten zijn om coole dingen neer, maar beleggers werden tot het uiterste gebruikt en hun hoop en wanhoop zorgden ervoor dat de markt bleef stijgen.

In de zomer probeerden veel banken ook af te koelen door de discontovoet voor leningen aan makelaars te verhogen, van wie velen handel dreef met enorme uitstaande schulden. Deze wandeling stopte effectief de bullmarkt. De Dow zakte wekenlang neer voordat hij begin september kort verzamelde om een ​​pre-crash high van 381 te bereiken. 17 en dan weer te zakken. De realiteit ging echter pas eind oktober volledig in.

Black Days
24 en 25 oktober, Black Thursday en Black Friday, luidden het begin in van de te volgen chaos.De NYSE zag hoe 13 miljoen aandelen handen inruilden van woedende aanvallen van paniek. Een tussenkomst van rijkere beleggers, voornamelijk het opkopen van grote blokken met sterk dalende aandelen, stopte de dia kortstondig. De crash werd hervat op Black Monday, toen meer investeerders zich haastten om uit de markt te raken terwijl de titanen van Wall Street de prijzen bleven vasthouden. De Dow daalde met 13% ondanks de inspanningen van Wall Street en de volgende dag verslechterde de situatie. Op Black Tuesday werden er meer dan 16 miljoen aandelen verhandeld in paniek die de hele dag duurde. De markt verloor $ 14 miljard. (Om te weten wat het betekent wanneer beleggers hun aandelen verkopen voor veiliger beleggingen, lees Panic Selling - Capitulation Or Crash? )

Tremors
De crash was ernstig, maar de naschokken waren eigenlijk schadelijker. Als iedereen had geïnvesteerd met geld dat ze zich konden veroorloven om te verliezen, zou de crash niet behoren tot de zwaarste marktcorrecties. Echter, met iedereen, inclusief banken, die op marge handelden, betekende de aderlating op Wall Street miljoenen dollars aan slechte leningen. De banken die de slechte leningen hadden, konden het onderpand inroepen, maar in de marktdia betekende zelfs dat er geld verloren ging.

Al snel begonnen banken te falen. De schok voor het totale banksysteem was zo groot dat de hele economie in een ernstige recessie terechtkwam, die zich verdiepte in een depressie en naarmate de economie zwakker werd, bleef de markt dalen. Op de ergste dag van de crash verloor de Dow 13%, maar gedurende de volgende jaren van depressie schoot het 89% van zijn pre-crash hoog uit.

Conclusie
In de meeste contexten wordt de term "crash" gebruikt voor plotselinge en harde markttermijnen. De Grote Neerstorting van 1929 wordt echter gebruikt om te verwijzen naar meer dan drie jaar van economische ellende. Terwijl de crash van 1981 bijna het dubbele verlies van Black Tuesday verdubbelde en verschillende daaropvolgende crises meer marktwaarde hebben verloren, omvat de crash van 1929 de vele crashes, dia's en algemene ellende die volgden tijdens de jaren van de Depressie. Met een beetje geluk blijft het zowel de eerste als de laatste crash om de titel 'geweldig' te behalen.

Zie De grootste markt crasht voor meer informatie over dit onderwerp.