Of we nu papieren rekeningen ophalen of een creditcard gebruiken, de meeste transacties die we dagelijks uitvoeren, worden gebruikt. Inderdaad, geld is het levensbloed van economieën over de hele wereld.

Om te begrijpen waarom geciviliseerde samenlevingen de hele geschiedenis door geld hebben gebruikt, is het handig om het met het alternatief te vergelijken. Stel je voor dat je schoenen maakt voor de kost en brood moet kopen om je gezin te voeden. Je nadert de bakker en biedt een paar schoenen aan voor een bepaald aantal broden. Maar het blijkt dat hij op dit moment geen schoenen nodig heeft. Je hebt pech, tenzij je een andere bakker - iemand die toevallig een beetje schoeisel vindt - in de buurt vindt.

Geld verlicht dit probleem. Het biedt een universele waardeopslag die gemakkelijk door andere leden van de samenleving kan worden gebruikt. Diezelfde bakker heeft misschien een tafel nodig in plaats van schoenen. Door valuta te accepteren, kan hij zijn goederen verkopen en een gemakkelijke manier hebben om de meubelmaker te betalen.

Over het algemeen kunnen transacties in een veel sneller tempo plaatsvinden omdat verkopers gemakkelijker een koper kunnen vinden waarmee ze zaken willen doen.

Er zijn ook andere belangrijke voordelen van geld. De relatief kleine omvang van munten en dollarbiljetten maakt ze relatief eenvoudig te transporteren. Overweeg een maïsteler die elke keer dat hij iets moest kopen een kar vol voedsel zou moeten laden.

Bovendien hebben munten en papier het voordeel dat ze lang meegaan, iets dat niet voor alle waren kan worden gezegd. Een boer die bijvoorbeeld afhankelijk is van directe handel, heeft misschien maar enkele weken voordat zijn bezittingen bederven. Met geld kan ze haar rijkdom accumuleren en opslaan.

Verschillende vormen

Het is tegenwoordig normaal om valuta's te koppelen aan munten of papieren bankbiljetten. Geld heeft echter door de geschiedenis heen een aantal verschillende vormen aangenomen. In veel vroege samenlevingen werden bepaalde waren een standaard betaalmethode. Rond de 16 e ^{eeuw bijvoorbeeld, gebruikten de Azteken vaak cacaobonen in plaats van rechtstreeks goederen te verhandelen.} Echter, grondstoffen hebben in dit opzicht duidelijke nadelen. Afhankelijk van hun grootte kunnen ze moeilijk van plaats tot plaats worden meegenomen. En in veel gevallen hebben ze een beperkte houdbaarheid.

Dit zijn enkele van de redenen waarom geslagen valuta een belangrijke innovatie was. Al in 2500 voor Christus creëerden Egyptenaren metalen ringen die ze als geld gebruikten, en echte munten bestaan ​​al sinds minstens 700 voor Christus toen ze werden gebruikt door een maatschappij in het hedendaagse Turkije. Papiergeld ontstond pas in de Tang-dynastie in China, dat duurde van A.D. 618-907.

Meer recent heeft de technologie een geheel andere betaalmethode mogelijk gemaakt: elektronische valuta.Gebruik van een telegraafnetwerk,

Western Union (WU WUThet Western Union-bedrijf19, 43-0, 36% gemaakt met Highstock 4. 2. 6 ) voltooide de eerste elektronische geldtransfer in 1871. Met de komst van mainframe-computers werd het voor banken mogelijk om elkaars rekeningen te debiteren of te crediteren zonder de moeite van het verplaatsen van grote sommen geld. Valutasoorten

Dus, wat geeft precies onze moderne valutavormen - of het nu een Amerikaanse dollar of een Japanse yen is - waarde? In tegenstelling tot vroege munten gemaakt van edele metalen, heeft het grootste deel van wat vandaag geslagen wordt, niet veel intrinsieke waarde. Het behoudt echter zijn waarde om een ​​of twee redenen.

In het geval van 'representatief geld' kan elke munt of bankbiljet worden ingewisseld voor een vast bedrag van een grondstof. De dollar viel in deze categorie in de jaren na de Tweede Wereldoorlog, toen centrale banken over de hele wereld de Amerikaanse regering $ 35 konden betalen voor een ounce goud.

Echter, zorgen over een mogelijke run op de goudvoorraad van Amerika bracht president Nixon ertoe om deze overeenkomst met landen over de hele wereld te annuleren. Door de gouden standaard te verlaten, werd de dollar waarnaar wordt verwezen als "fiat geld. "Met andere woorden, het heeft waarde, simpelweg omdat mensen er vertrouwen in hebben dat andere partijen het zullen accepteren.

Vandaag vallen de meeste van de belangrijkste valuta's over de hele wereld - inclusief de euro, het Britse pond en de yen - in deze categorie.

Wisselkoersbeleid

Vanwege het mondiale karakter van handel, moeten partijen vaak ook vreemde valuta aanschaffen. Overheden hebben twee elementaire beleidskeuzen als het gaat om het beheer van dit proces. De eerste is om een ​​vaste wisselkoers aan te bieden.

Hier koppelt de overheid haar eigen valuta aan een van de grote wereldmunten, zoals de Amerikaanse dollar of de euro, en bepaalt ze een vaste wisselkoers tussen de twee coupures. Om de lokale wisselkoers te behouden, koopt of verkoopt de centrale bank van het land de valuta waarnaar het is gepegd.

Het belangrijkste doel van een vaste wisselkoers is het creëren van een gevoel van stabiliteit, vooral wanneer de financiële markten van een land minder geavanceerd zijn dan die in andere delen van de wereld. Beleggers winnen vertrouwen door het exacte bedrag te kennen van de gekoppelde valuta die ze kunnen verwerven, indien zij dit wensen.

De vaste wisselkoersen hebben echter ook een rol gespeeld in tal van valutacrises in de recente geschiedenis. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren wanneer de aankoop van lokale valuta door de centrale bank tot overwaardering leidt.

Het alternatief voor dit systeem is om de valuta te laten zweven. In plaats van vooraf de prijs van een vreemde valuta te bepalen, dicteert de markt wat de kosten zullen zijn. De Verenigde Staten is slechts een van de grote economieën die een zwevende wisselkoers gebruikt.

In een zwevend systeem bepalen de regels voor vraag en aanbod de prijs van een vreemde valuta. Daarom zal een verhoging van de hoeveelheid geld de denominatie goedkoper maken voor buitenlandse investeerders. En een toename van de vraag zal de valuta versterken - dat wil zeggen, het duurder maken.

Hoewel een 'sterke' valuta positieve connotaties heeft, zijn er nadelen. Stel dat de dollar waarde heeft gewonnen ten opzichte van de yen. Plotseling zouden Japanse bedrijven meer moeten betalen om Amerikaans geproduceerde goederen te kopen, waarbij hun kosten waarschijnlijk aan de consument worden doorberekend. Dit maakt U. S.-producten minder concurrerend op buitenlandse markten.

Het effect van inflatie

De meeste grote economieën in de wereld gebruiken nu fiat-valuta's. Omdat ze niet gekoppeld zijn aan een fysiek actief, hebben overheden de vrijheid om extra geld af te drukken in tijden van financiële problemen. Hoewel dit voor meer flexibiliteit zorgt bij het aanpakken van uitdagingen, biedt het ook de mogelijkheid om te veel uit te geven.

Het grootste gevaar van het drukken van te veel geld is hyperinflatie. Met meer van de valuta in omloop, wordt elke eenheid minder waard. Hoewel bescheiden hoeveelheden inflatie relatief onschadelijk zijn, kan ongecontroleerde devaluatie de koopkracht van consumenten dramatisch aantasten.

Als de inflatie jaarlijks 5% bedraagt, is de besparing van elk individu - ervan uitgaande dat het geen aanzienlijk belang oplevert - 5% minder waard dan het voorgaande jaar. Natuurlijk wordt het moeilijker om dezelfde levensstandaard te handhaven.

Centrale banken in ontwikkelde landen proberen daarom meestal de inflatie onder controle te houden door indirect geld uit de omloop te nemen wanneer de valuta te veel waarde verliest.

De bottom line

Ongeacht de vorm die het kost, heeft al het geld dezelfde basisdoelen. Het helpt de economische activiteit te stimuleren door de markt voor verschillende goederen te vergroten. En het stelt consumenten in staat om welvaart op te slaan en daarmee aan de langetermijnbehoeften te voldoen.