a:

Marginale analyse is bedoeld om te laten zien hoe economisch redeneren actoren in staat stelt meer te bereiken door grenzen te begrijpen voor wat kan worden bereikt. De focus van de marginale analyse ligt op mogelijke incrementele aanpassingen in de toewijzing van middelen. Als onderliggende techniek in kosten-batenanalyse is de marginale analyse juist voor zover menselijke kennis en redenering dit toelaat.

Ex Ante Betrouwbaarheid en nauwkeurigheid

Marginale analyse is afgeleid van de economische theorie van marginalisme - het idee dat menselijke actoren beslissingen nemen over de marge. Onderliggend marginalisme is een ander concept: de subjectieve waardetheorie. <99> Aangezien marginalisme subjectiviteit bij de waardering impliceert, nemen economische actoren marginale beslissingen op basis van hoe waardevol ze zijn in de zin ex ante. Dit betekent dat marginale beslissingen achteraf als betreurenswaardig of per vergissing kunnen worden beschouwd.

Dit kan worden aangetoond in een kosten-baten scenario. Een bedrijf kan het besluit nemen om een ​​nieuwe fabriek te bouwen omdat het anticipeert, ex ante, op de toekomstige inkomsten die door de nieuwe fabriek worden geboden om de kosten van het bouwen ervan te overschrijden. Als het bedrijf later ontdekt dat de fabriek met verlies werkt, heeft het ten onrechte de kosten-batenanalyse berekend.

Deze onnauwkeurige berekeningen weerspiegelen echter onnauwkeurigheden in aannames en metingen van kosten en baten. Voorspellende marginale analyse is beperkt tot menselijk begrip en rede. Wanneer marginale analyse reflectief wordt toegepast, is deze altijd betrouwbaar en nauwkeurig.

Voorbeeld van reflectieve marginale analyse

Bekijk het veelgehoorde argument dat "er iets mis is met de economie wanneer professionele voetbalspelers zoveel meer worden betaald dan vitale werknemers zoals leerkrachten of verpleegsters."

Dit schijnbaar plausibele sentiment is gebrekkig omdat het de marginale analyse negeert. Marginalisme toont aan dat elke prijs (loon is een prijs) het bedrag is dat individuen voor één extra eenheid zullen betalen.

Als Peyton Manning 14 miljoen dollar krijgt, terwijl een gemiddelde leraar bijvoorbeeld $ 35.000 verdient, betekent dit niet dat de samenleving alle quarterbacks 400 keer meer waardeert dan alle leraren.

Het betekent eerder dat de marktwaarde van een extra quarterback van het vermogen van Peyton Manning veel meer is dan één extra gemiddelde leraar. Op geaggregeerd niveau waardeert de maatschappij vrijwel zeker alle leraren en verpleegsters meer dan alle quarterbacks.