Hoewel hun functie op een buitenstaander lijkt, vervullen beleggingsadviseurs en makelaars een heel andere rol in financiële dienstverlening. Hieronder lichten we de overeenkomsten en verschillen tussen de beleggingsadviseur (ook wel de financieel adviseur genoemd) en de tussenpersoon toe.

Wat doen makelaars?

Vóór de online handel was toegang tot een makelaar van oudsher een luxe die voorbehouden was aan de rijken. Individuele beleggers hadden weinig of geen directe toegang tot de markt en moesten hun bestellingen plaatsen via een erkende makelaar (meestal per telefoon). Als tegenprestatie rekenden makelaars zeer hoge commissies in. De komst van op het web gebaseerde kortingsbemiddelaars heeft de taak van de makelaar echter veranderd. Nu, individuen die willen handelen op de aandelenmarkt, vereisen niet langer een makelaar op stand-by om hun koop- en verkooporders uit te voeren, en kunnen directe toegang hebben voor zo weinig centen in commissies. Hoewel makelaars nog steeds orders uitvoeren, zijn velen gedwongen om hun diensten uit te breiden naar gepersonaliseerd beleggingsbeheer om het in rekening brengen van hogere commissies te rechtvaardigen dan eenvoudige makelaars op internet. Tegenwoordig is het niet ongewoon om makelaars dubbel geregistreerd te zien als beleggingsadviseurs. Makelaars kunnen ook zwaar worden betrokken als onderdeel van een verkoopteam in private plaatsingen, beursintroducties (initial public offering of IPO's) of secundaire uitgiften. In samenwerking met de afdelingen corporate finance van hun bedrijf, kunnen makelaars werken om hun klanten te verkopen aan een nieuwe, warme uitgifte of privé-deal om een ​​bedrijf te helpen bij het aantrekken van kapitaal. Als tegenprestatie kan de makelaar in de uitgevende instelling provisies, aandelen of warrants ontvangen.

Wat doen beleggingsadviseurs?

Beleggingsadviseurs werken daarentegen aan een op vergoedingen gebaseerd systeem voor het verstrekken van beleggingsadvies, aangepast aan de individuele behoeften van de klant. Een beleggingsadviseur kan bijvoorbeeld met een klant samenwerken om een ​​volledig raamwerk voor vermogensbeheer te creëren, waaronder het assisteren van de klant bij het plannen van belastingen, onroerend goed en hypotheken.

Regelgeving voor beleggingsadviseurs en tussenhandelaars

Beleggingsadviseurs zijn ook gehouden aan een hogere wettelijke norm dan makelaars. In de Verenigde Staten moeten beleggingsadviseurs zich houden aan de Investment Advisors Act van 1940, waarin adviseurs worden opgeroepen om fiduciaire taken uit te voeren met betrekking tot de rekeningen van hun klanten. Fiduciaire verplichting, die juridisch afdwingbaar is krachtens de Adviseurswet Secties 206 (1) / (2), verbiedt adviseurs om "elk apparaat, schema of kunstgreep te gebruiken om elke klant of potentiële klant te bedriegen. "Bovendien legt de norm de adviseur de verplichting op om" de grootst mogelijke goede trouw "te betrachten en volledige en eerlijke onthulling van materiële feiten" als onderdeel van de plicht van de adviseur om loyaliteit en zorg uit te oefenen. Dit omvat "een verplichting om de belangen van de klant niet ondergeschikt te maken aan die van hemzelf."Vanwege het belang van dit fiduciaire gedrag kunnen de meeste beleggingsadviseurs beleggingsbeslissingen nemen voor hun klanten zonder eerst toestemming van de klant te vragen.

Vóór 2011 moesten alle beleggingsadviseurs met een beheerd vermogen van $ 30 miljoen of meer zich registreren bij de Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC), terwijl adviseurs met minder dan $ 25 miljoen alleen nodig waren om zich te registreren bij hun nationale regelgevende instantie. In 2011 verhoogde de Dodd-Frank Act de minimale activa onder beheer voor SEC-registratie tot $ 110 miljoen (lees meer in Wat is de Dodd-Frank Act? Hoe beïnvloedt dit mij? ).

Brokers, zoals breed gedefinieerd door de SEC als: "een persoon die zich bezighoudt met het verrichten van transacties in effecten voor rekening van derden" (die ook beleggingsadviseurs kunnen omvatten), moet zich registreren bij de SEC en een zelfregulerend bedrijf organisatie. De meest bekende makelaar zelfregulerende organisatie is de Financial Industry Regulatory Authority, of FINRA.

Testen en licentiëren

Beleggingsadviseurs en makelaars hebben ook verschillende training- en licentievereisten. Makelaars moeten de Series 7 passeren, ook wel bekend als het General Securities Representative Exam; de Serie 7 fungeert ook als een voorloper voor verdere examens in de effectenindustrie. Aan de andere kant moeten toekomstige beleggingsadviseurs slagen voor het Series 65-examen, wat een vereiste is voordat ze tegen een vergoeding financieel advies kunnen geven. Een extra onderscheid tussen de Series 7 en de Series 65 is dat alleen de Serie 7 vereist dat een individu wordt gesponsord door een bedrijf voordat hij zich inschrijft voor de test. De Series 65 wordt ook vaak gebruikt door gecertificeerde openbare accountants (CPA's) om deel te nemen aan de beleggingsadviesactiviteiten. In tegenstelling tot gecharterde financiële analisten (CFA's) en gecertificeerde financiële planners (CFP's), voldoet de CPA-aanduiding niet aan de vereisten om het Series 65-examen te laten vervallen. (Zie ook Een gids voor financiële aanwijzingen )

De bottom line

Zowel beleggingsadviseurs als makelaars zijn gelicentieerde professionals die beleggers helpen bij het behalen van hun financiële doelstellingen. Makelaars worden betaald via commissies voor de transacties die ze namens hun klanten uitvoeren en worden geregeld via instanties zoals FINRA. Beleggingsadviseurs ontvangen ofwel een vast recht voor hun tijd of een percentage van het beheerde vermogen. Het is hen wettelijk verboden om beleggingsadvies te geven dat in strijd is met de behoeften van hun klanten.