Welke methoden om overheidsschuld te verminderen zijn in de loop van de geschiedenis het meest succesvol gebleken? De antwoorden zijn misschien niet wat u verwacht.

Veel keuzes
Fiscaal beleid is een van die gebieden waarop iedereen een mening heeft, maar weinig mensen kunnen een bepaald idee eens zijn. Hoewel het verminderen van de schuldenlast en het stimuleren van de economie de algemene doelen zijn van de meeste regeringen in ontwikkelde economieën, gaat het vaak om tactieken die elkaar uitsluiten en soms ronduit tegenstrijdig zijn.

Obligaties
Neem bijvoorbeeld de uitgifte van overheidsschuld. Overheden geven vaak obligaties uit om geld te krijgen. Dit stelt hen in staat belasting te vermijden en biedt geld om de economie te stimuleren door overheidsuitgaven, theoretisch genereren ze extra belastinginkomsten van welvarende bedrijven en belastingbetalers. Het lijkt een logische benadering, maar houd er rekening mee dat de overheid rente moet betalen aan haar crediteuren en dat op een gegeven moment het geleende geld moet worden terugbetaald. Historisch gezien heeft de uitgifte van schulden een economische impuls gegeven aan verschillende landen, maar op zich is het niet bijzonder effectief geweest in het direct verminderen van de langlopende overheidsschuld.

Als de economie pijn heeft, zoals een hoge werkloosheid, kunnen regeringen ook proberen de economie te stimuleren door de band die ze zelf hebben uitgegeven, te kopen. Zo heeft de Fed sinds november 2008 een paar keer kwantitatieve verruiming doorgevoerd om grote hoeveelheden overheidseffecten en andere financiële zekerheden te kopen om de economische groei te stimuleren en het herstel van de financiële crisis in 2007-2008 te ondersteunen. Op de korte termijn zijn er veel experts die deze tactiek voorstaan. Op langere termijn is het niet bewezen dat het kopen van een eigen schuld effectiever is dan het lenen van iemands weg naar welvaart door het uitgeven van obligaties.

Manipulatie van rentetarieven
Het handhaven van lage rentetarieven is een andere manier waarop overheden de economie proberen te stimuleren, belastinginkomsten genereren en uiteindelijk de staatsschuld verminderen. Lage rentetarieven maken het voor particulieren en bedrijven gemakkelijk om geld te lenen. Op hun beurt besteden de leners dat geld uit aan goederen en diensten, wat banen en belastinginkomsten oplevert. Lage rentetarieven zijn door de Verenigde Staten, de Europese Unie, het Verenigd Koninkrijk en andere landen met enig succes toegepast. Dat gezegd hebbende, rentetarieven die lange tijd op of rond nul zijn gehouden, zijn geen wondermiddel gebleken voor overheden die schulden hebben gemaakt.

Bestedingsverlagingen
Canada had in de jaren negentig te maken met een bijna dubbelcijferig begrotingstekort. Door het invoeren van grote bezuinigingen (20% of meer binnen vier jaar), heeft de natie het begrotingstekort binnen drie jaar teruggebracht tot nul en de overheidsschuld binnen vijf jaar met een derde verlaagd.Het land deed dit zonder belastingen te heffen.

In theorie kunnen andere landen dit voorbeeld navolgen. In werkelijkheid hebben de begunstigden van belastingbetalingen vaak een bezuiniging op voorgestelde bezuinigingen. Politici worden uit hun ambt gezet wanneer hun kiezers boos zijn, waardoor zij vaak de politieke wil missen om noodzakelijke bezuinigingen door te voeren. Tientallen jaren van politiek gekibbel over het socialezekerheidsprogramma in de Verenigde Staten is daar een goed voorbeeld van. Politici vermijden acties die de kiezers boos maken. In extreme gevallen, zoals Griekenland in 2011, gaan demonstranten de straat op wanneer de overheidssluis is uitgeschakeld.

Belastingen verhogen
Belastingverhogingen zijn een algemene tactiek. Ondanks de frequentie van de praktijk, worden de meeste naties geconfronteerd met grote en groeiende schulden. Het is waarschijnlijk dat dit grotendeels te wijten is aan het uitblijven van bezuinigingen. Wanneer de kasstromen toenemen en de bestedingen blijven stijgen, maken de hogere inkomsten weinig verschil uit voor het totale schuldniveau.

Bezuinigen en heffingen verlagen
Zweden was in 1994 bijna in financiële problemen. Tegen het eind van de jaren 90 had het land een gebalanceerd budget door een combinatie van bezuinigingen en belastingverhogingen. Amerikaanse schuld werd in 1947, 1948 en 1951 door Harry Truman betaald. President Dwight D. Eisenhower is er in 1956 en 1957 in geslaagd de overheidsschuld te verminderen. Bestedingsverlagingen en belastingverhogingen spelen bij beide inspanningen een rol. (Zie voor meer informatie Belastingen bevorderen om de economie te stimuleren? )

Pro Business / Pro Trade
Een pro business, pro trade-aanpak is een andere manier waarop landen hun schuldenlast kunnen verminderen. Saoedi-Arabië verminderde zijn schuldenlast van 80% van het bruto binnenlands product in 2003 tot slechts 10% in 2010 door olie te verkopen.

Bailout
Rijk wordende naties om je schulden kwijt te schelden of contant geld te overhandigen is een strategie die meer dan een paar keer is toegepast. Veel landen in Afrika zijn de begunstigden geweest van schuldvergeving. Helaas heeft zelfs deze strategie zijn fouten. Aan het eind van de jaren tachtig werd de schuldenlast van Ghana bijvoorbeeld aanzienlijk verminderd door schuldvergeving. In 2011 is het land opnieuw diep in de schulden. Griekenland, dat in 2010-2011 miljarden dollars aan bailout-fondsen had gekregen, was niet veel beter na de eerste rondes van contante geldinjecties. (Bail-outs van de Verenigde Staten dateren van 1792. Ontdek hoe de grootste de economie hebben beïnvloed. Zie voor meer Top 6 financiële reddingsoperaties in de VS . )

Standaard
Standaardinstelling op de schuld, waaronder faillissement en of herstructureringsbetalingen aan crediteuren, is een veel voorkomende en vaak succesvolle strategie voor schuldvermindering. Noord-Korea, Rusland en Argentinië hebben deze strategie allemaal toegepast.

Controverse bij elke methode Om Mark Twain te citeren: "Er zijn drie soorten leugens:
leugens , verdomde leugens en statistieken. " Nergens is dit meer waar dat wanneer het gaat om overheid, schuld en fiscaal beleid. Schuldvermindering en overheidsbeleid zijn ongelooflijk polariserende politieke onderwerpen. Critici van elke positie nemen problemen met bijna alle claims voor het verlagen van het budget en de schuld, ruzie maken over gebrekkige gegevens, onjuiste methodologieën, rook- en spiegelsboekhouding en talloze andere problemen.Sommige auteurs beweren dat de Amerikaanse schuld sinds 1961 nooit is gedaald, terwijl anderen beweren dat ze sindsdien meerdere keren zijn gevallen. Vergelijkbare conflicterende argumenten en gegevens om hen te ondersteunen zijn te vinden voor bijna elk aspect van een discussie over federale schuldvermindering.

Hoewel er verschillende methoden zijn die landen op verschillende tijdstippen en met verschillende mate van succes hebben gebruikt, is er geen magische formule die in elke situatie even goed werkt voor elk land. Net zoals bezuinigingen en belastingverhogingen succes hebben laten zien, heeft standaard voor meer dan weinig landen gewerkt (tenminste als de maatstaf voor succes eerder schuldafbouw is dan goede relaties met de wereldwijde bankwereld). Over het algemeen is de beste strategie misschien wel een van Polonius uit Shakespeare's

Hamlet en is hij ondergetekend door Benjamin Franklin toen hij zei: "Noch een lener, noch een geldschieter." (Zie voor verwante literatuur De budgettaire tekortkoming . )