Als u het nog niet wist, heeft Japan een demografisch probleem. Het geboortecijfer van het land is een van de laagste in de ontwikkelde wereld, terwijl de gemiddelde levensduur tot de hoogste behoort. Japan is niet uniek in deze trend, maar gevallen in de rest van de ontwikkelde wereld zijn minder extreem en enigszins gematigd door immigratie in plaatsen zoals de Verenigde Staten en West-Europa. Als eilandnatie profiteert Japan niet van enige omvangrijke immigratie en als gevolg daarvan is de werkende bevolking van het land nu in verval terwijl de rangen van gepensioneerden en ouderen beginnen op te zwellen, zoals geïllustreerd in de onderstaande grafiek.

Bron: Statistisch bureau van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Communicatie.

Kortom, er zijn steeds minder werkende mensen om een ​​steeds groter wordende gepensioneerde klas te ondersteunen, die veel druk uitoefent - van publieke en private pensioenregelingen tot overheidsfinanciën. (Lees voor meer informatie: Hoe demografische categorieën de economie besturen).

In een land als Japan, waar vrouwen een relatief klein deel vormen van de voltijd werkende bevolking, is een oplossing om meer van hen aan het personeel te binden. En dit is precies wat de huidige administratie probeert te orkestreren. Maar er zijn veel barrières, waarvan er één een belastingvoordeel is voor thuismoeders, wat in wezen sommige gehuwde vrouwen aanmoedigt om minder of zelfs helemaal niet te werken. Dit artikel zal deze belasting onderzoeken en waarom het zo moeilijk is om van de belasting af te komen.

Het is erger in Japan

Zoals hierboven vermeld, is Japan niet het enige ontwikkelde land dat met deze angstaanjagende demografische trends te maken heeft, maar de stand van zaken is hier veel erger dan elders en zal naar verwachting veel verslechteren sneller, zoals te zien in de volgende grafiek.

Bron: Bureau statistieken van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Communicatie.

Met de Japanse overheidsfinanciën al in een puinhoop - totale overheidsschuld is ver boven de 200% van het BBP, verreweg de grootste dergelijke ratio in de ontwikkelde wereld - maakt het het vinden van oplossingen voor het probleem des te dringender. (Zie voor verwante literatuur: De grondbeginselen van Abenomics ).

Wat is deze belasting voor werkende vrouwen?

Om eerlijk te zijn, dit is geen "belasting" per se op werkende vrouwen, maar eerder een belastingvoordeel voor de echtgenoten van thuisblijvers. Voor gehuwde vrouwen die minder dan JPY 1.03 miljoen per jaar verdienen (US $ 8, 600 tegen een wisselkoers van 120 JPY / USD) is er een belastingaftrek voor hun man van ongeveer JPY 380.000 (ongeveer US $ 3, 170) ). Voor een man die JPY 6 miljoen (USD 50.000) per jaar maakt, komt dat neer op een belastingvoordeel van ongeveer JPY 70.000 (US $ 580) volgens een artikel van de Nikkei Shimbun op 2 mei 2015. > Hoewel dit misschien niet zo'n grote barrière lijkt te zijn voor een duo met twee inkomens, waarbij de vrouw een vergelijkbare hoeveelheid geld verdient als de man, kan het een aanzienlijke belemmering vormen voor een thuisblijvende moeder die parttime werkt .Ze moet oppassen dat ze niet teveel werkt, uit angst dit voordeel te verliezen. En in feite, volgens datzelfde Nikkei-artikel, profiteren momenteel ongeveer 14 miljoen mensen in Japan van deze belastingaftrek.

Deze aftrek werd geïntroduceerd in 1961 toen het verreweg de norm was dat gehuwde vrouwen thuis bleven, maar het is duidelijk dat sindsdien dingen zijn veranderd. Zoals het artikel aangaf, waren er al in 1980 zo'n 11. 14 miljoen huishoudens met moeder die thuis konden blijven, maar in 2013 was dat cijfer afgenomen tot 7. 45 miljoen, wat een aanzienlijke verandering is.

Waarom deze regel niet is gewijzigd

De huidige beheerder probeert deze regel eigenlijk te wijzigen. Ze waren van plan om in 2013 een reeks belastinghervormingen in te voeren, maar deze werden afgelopen april buiten spel gezet nadat de nationale omzetbelasting was gestegen van 5 naar 8%. Dit gooide de consumentenbestedingen terug in een neerwaartse spiraal en liet de economie wankelen op de rand van een aanhoudende recessie. (Zie voor meer informatie:

De hoge Japanse blootstelling aan stijgende snelheden ). Maar ze zijn er nu weer mee bezig en willen al in juni een wetsontwerp opstellen. Het belangrijkste voorstel draait om een ​​idee om simpelweg de huidige belastingaftrek volledig kwijt te raken en deze te vervangen door een standaardaftrek voor gehuwde paren die niet is gebaseerd op het inkomensniveau van de vrouw (hoewel of het totale gezinsinkomen al dan niet wordt beschouwd nog steeds hoger is) voor debat dat wil zeggen er is geen consensus over de vraag of de rijkste huishoudens deze aftrek zouden krijgen).

Dit klinkt allemaal eenvoudig genoeg, behalve één probleem. Verlenging van de aftrek voor alle gehuwde paren (of op zijn minst alle, behalve de rijkste) kan een aanzienlijke belastingverlaging betekenen als deze in zijn totale bedrag wordt beschouwd en de overheid zal dit waarschijnlijk niet kunnen betalen. Zoals de onderstaande grafiek laat zien, kijkend naar de geplande overheidsbegroting voor het komende jaar, vertegenwoordigen de uitgaven met betrekking tot de financiering van de bestaande schuldenlast al bijna een kwart van de uitgaven!

Ontwerp overheidsuitgavenbudget

Miljarden yen en% van totaal

Bron: kabinetkantoor

Kort overzicht

Hoewel de regering van Japan eindelijk waardeert hoe haar belastingregels veel vrouwen kunnen ontmoedigen om te werken (of op zijn minst meer werken), het fundamentele probleem komt nu neer op contanten. Alleen al het weggooien van de aftrek en niets anders doen zou in feite neerkomen op een belastingverhoging, wat een precair plan zou zijn, gezien de delicate staat van de Japanse economie op dit moment. Maar het op welke manier dan ook uitbreiden van het voordeel om een ​​groter gevoel van eerlijkheid in te blazen, kan ook kostbaar zijn. Met een groot gat in het chequeboek van de overheid moet het zorgvuldig nadenken over het in evenwicht brengen van belastingvoordelen met andere bronnen van inkomsten.

Het is waar dat als deze belastingbarrière voor werkende vrouwen naar behoren zou worden opgelost, veel meer vrouwen waarschijnlijk zouden toetreden tot de arbeidsmarkt of hun deelname daarin althans zouden uitbreiden. Dit zou inkomstenvoordelen voor de overheid moeten hebben die hopelijk op tijd de directe verliezen zouden wegwerken door de inhoudingen uit te breiden naar alle gehuwde paren.Maar terwijl de meesten het nu eens zijn over de potentiële voordelen op de lange termijn, maakt de realiteit op korte termijn het nog steeds een uitdaging om van A naar B te komen.