a:

De belastinglimiet van de sociale zekerheid beperkt het bedrag aan inkomsten uit jaarlijkse lonen of zelfstandigen dat in aanmerking komt voor socialezekerheidsbelastingen. De belastinglimiet wordt ook gebruikt bij het bepalen van de hoogte van de uitkering voor sociale zekerheid. Het bedrag wordt bepaald door het Congres en kan van jaar tot jaar veranderen.

In 2013 bedroeg de belastinglimiet van de sociale zekerheid bijvoorbeeld $ 113, 700. Personen die $ 113, 700 of meer verdienden, betaalden socialezekerheidsbelastingen van $ 7, 049, 40. Hun werkgevers kwamen overeen met dat bedrag voor een totaal van $ 14, 098 80. Het belastingpercentage, gelijkelijk verdeeld tussen werkgever en werknemer, is vastgesteld op 12. 4% sinds 1990, met uitzondering van 2011 en 2012. De belastingvrijstelling, Rellocevrijmaking van werkloosheidsuitkeringen en Job Creation Act van 2010 hebben de bijdrage verlaagd percentage tot 4. 2% voor werknemers voor 2011 en 2012. Werkgevers moesten nog steeds het volledige bedrag van hun bijdragen betalen.

Als een persoon meer verdient dan de belastingvrije som van de sociale zekerheid van meer dan één werkgever, kan hij of zij zelfs meer belasting betalen dan vereist. Wanneer er te veel wordt betaald, wordt dat bedrag toegepast op het federale belastingbedrag van de persoon of wordt het terugbetaald. Elke werkgever moet nog steeds de belastingbijdrage overeenkomen, maar ze ontvangen geen restitutie, zelfs niet als ze zich bewust worden van het te veel betaalde bedrag.

Sociale zekerheid werd geïntroduceerd in de jaren 1930 als een middel om pensionering en arbeidsongeschiktheid voor Amerikaanse werknemers te financieren. De federale bijdrage van de verzekeringstekortenwet omvat sociale voorzieningen en Medicare-belastingen. Medicare-belastingen hebben geen maximum inkomstenbedrag en zijn gebaseerd op de totale jaarlonen van een persoon.

Naast het bijhouden van de gemiddelde loonsverhogingen, is ook de belastinglimiet voor sociale zekerheid verhoogd om de financiering binnen het systeem te verbeteren en om redelijke uitkeringsbedragen te bieden aan diegenen die hogere dan gemiddelde lonen verdienen. Sinds 1983 was het aantal Amerikaanse verdieners boven de belastinglimiet ongeveer 6%.

De belastinglimiet heeft bestaan ​​sinds het begin van het programma in 1937 en bleef op $ 3, 000 tot de wet op de socialezekerheidswetgeving van 1950. Het werd vervolgens verhoogd naar $ 3, 600 met uitgebreide voordelen en dekking. Verdere verhogingen van de belastinglimiet in 1955, 1959 en 1965 waren bedoeld om het verschil in uitkeringen tussen lage lonen en hoogbetaalden aan te pakken.

Het belastingbeleid van de sociale zekerheid in de jaren 1970 zag een aantal voorgestelde amendementen en herevaluaties. De regering-Nixon stond voorop met het argument dat een verhoging van de belastinglimieten nodig is om te correleren met veranderingen in de nationale gemiddelde loonindex om de uitkeringsniveaus voor individuen in verschillende belastingschalen te benaderen. De Wijzigingswet van de sociale zekerheid van 1972 moest worden herzien vanwege problemen met de uitkeringsformule die aanleiding gaf tot bezorgdheid over de financiering.Een amendement van 1977 loste het financiële tekort op en stelde een structuur voor verhoging van de belastinglimieten in die verband hield met de gemiddelde loonsverhogingen.