a:

Het is erg moeilijk om het monetaire beleid te evalueren vanwege de dynamische en ongedefinieerde aard van macro-economie. Door zijn aard correleert macro-economische studies eerder correlatie dan causaliteit; er zijn gewoon te veel variabelen die te snel in de loop van de tijd veranderen om de effectiviteit van het macro-economische beleid definitief te bewijzen. De meest algemeen erkende succesvolle implementatie van het monetaire beleid in de Verenigde Staten vond echter plaats in 1982: de anti-inflatoire recessie veroorzaakt door de Federal Reserve onder leiding van Paul Volcker.

Milton Friedman verklaarde beroemd dat het gemiddeld twee jaar duurt voordat de impact van een verandering in het monetaire beleid voelbaar is in de economie. Dit komt omdat de instrumenten voor monetair beleid, rentetarieven en de geldvoorraad moeten filteren via het banksysteem en naar de consument. Het duurde echter geen twee jaar voordat de economie dramatische veranderingen liet zien na het strakke geldbeleid van de Volcker Fed.

De Amerikaanse economie aan het einde van de jaren zeventig ondervond een stijgende inflatie en een stijgende werkloosheid. Dit fenomeen, 'stagflatie' genoemd, was voorheen ondenkbaar onder de Keynesiaanse economische theorie en de inmiddels ter ziele gegane Phillips-curve. Tegen 1978 maakte Volcker zich zorgen dat de Federal Reserve de rentetarieven te laag hield en liet verhogen tot 9%. Toch bleef de inflatie bestaan.

Volcker bleef op koers en bleef de inflatoire druk bestrijden door de rente te verhogen. Tegen juni 1981 steeg de fed funds rate tot 20% en de prime rate steeg tot 21,5%. De inflatie, die in hetzelfde jaar een piek bereikte van 13,5%, stortte tegen medio 1983 volledig in tot 3%.

De stijgende rente was een schok voor de kapitaalstructuur in de economie. Veel bedrijven moesten opnieuw onderhandelen over hun schulden en kosten besparen. Banken belden leningen en de totale uitgaven en kredietverlening daalden drastisch. Tijdens deze reorganisatie steeg de werkloosheid in de VS voor het eerst sinds de Grote Depressie tot meer dan 10%. De doelstelling van het monetaire beleid om de inflatie te verlagen leek echter te zijn bereikt.