a:

In de olie- en gassector hebben bewezen reserves een redelijke mate van zekerheid om te worden teruggevorderd, terwijl waarschijnlijke reserves een verminderde mate van zekerheid hebben bij de terugvordering. De realiseerbare oliereserves zijn de hoeveelheid olie die redelijkerwijs kan worden teruggewonnen, rekening houdend met de huidige technische en economische omstandigheden. Reserves hebben specifieke classificaties die gerelateerd zijn aan de mate van zekerheid waarmee ze kunnen worden teruggevonden.

Alle olievoorraden houden een zekere mate van onzekerheid in omtrent hun herstel. De zekerheid van herstel is gebaseerd op de totale betrouwbare seismische en technische gegevens die beschikbaar zijn en hoe dergelijke gegevens worden geïnterpreteerd. Mate van onzekerheid wordt uitgedrukt door oliereserves te verdelen in twee primaire classificaties, bewezen en onbewezen.

Bewezen reserves claimen een geschatte zekerheidsgraad van ten minste 90% van het feit dat ze met succes zijn teruggevonden. Voor specialisten in de olie-industrie staan ​​bewezen reserves bekend als P90 of 1P. Tot en met 2009 stond de Amerikaanse Securities and Exchange Commission, of SEC, toe dat alleen bewezen reserves openbaar werden gerapporteerd aan potentiële beleggers.

Niet bewezen reserves, vanwege regelgevende of economische factoren, worden geschat als minder recupereerbaar en daarom onbewezen. Deze categorie van reserves wordt verder uitgesplitst in subcategorieën van waarschijnlijk en mogelijk. Waarschijnlijke reserves zijn reserves met een geschat betrouwbaarheidsniveau van ongeveer 50% van succesvol teruggevorderd zijn. Mogelijke reserves zijn die met slechts een geschatte waarschijnlijkheid van 10% van herstel. De SEC vereist dat de evaluaties met een lagere zekerheid door een derde partij worden geverifieerd voordat een olie- en gasbedrijf deze publiekelijk aan potentiële investeerders kan melden.