a:

Het tekort op de lopende rekening, ook wel het "tekort op de betalingsbalans" of simpelweg "handelstekort" genoemd, vertegenwoordigt een fiat-valuta-onevenwichtigheid tussen de invoer en de uitvoer van een land. Wanneer de waarde van de dollar van tastbare consumptiegoederen, zoals auto's uit Zweden of elektronica uit Japan, gekocht van buitenlandse naties hoger is dan de dollarwaarde van materiële consumptiegoederen verkocht aan buitenlandse naties, vertoont de lopende rekening een tekort. Op het eerste gezicht lijkt dit een nettoverlies te zijn voor de Verenigde Staten. De standaardeconomieberekening voor het bruto binnenlands product (bbp) suggereert in eerste instantie dat een tekort op de lopende rekening het bbp verlaagt, waardoor de vs armer worden.

Veel experts, politici en zelfs sommige economen klagen over het handelstekort en zeggen dat het beter is voor Amerikanen om hun eigen producten te consumeren in plaats van producten uit het buitenland te kopen. Ze richten zich op de zichtbare effecten op de korte termijn en niet op de langetermijn, bijna onzichtbare effecten. In feite is handel met buitenlanders niet anders dan handel drijven met de lokale bevolking en is altijd net zo voordelig vanuit een geaggregeerd economisch oogpunt.

Amerikanen kopen buitenlandse goederen met Amerikaanse dollars, die vervolgens worden overgedragen aan buitenlandse rekeninghouders. De buitenlandse rekeninghouder kan slechts vier dingen met die dollars doen: 1) omkeren en Amerikaanse goederen kopen, 2) ze beleggen in Amerikaanse effecten, 3) ze voor altijd houden en 4) ze inwisselen voor een andere valuta.

Het feit dat er een tekort op de lopende rekening bestaat, toont aan dat buitenlanders meer dollars investeren of aanhouden dan Amerikaanse goederen kopen. Beleggingen komen terug naar Amerikaanse bedrijven of overheden in de vorm van kapitaal, niet consumptiegoederen, wat de economische groei stimuleert. Buitenlanders die dollars vasthouden en nooit gebruiken, ruilen in feite echte consumptiegoederen in voor groene stukjes papier, wat eigenlijk een netto winst is voor Amerikaanse consumenten. Integendeel, de lopende rekeningen moeten worden beoordeeld op basis van het volume, niet het tekort of het overschot.