Sommige mensen zijn gewoon onpeilbaar rijk. Volgens Forbes, is Bill Gates de rijkste man die leeft, met $ 77. 8 miljard op zijn naam. Dat is gewoon een schrik voor het gecombineerde bruto binnenlands product van Myanmar, Laos en Cambodja, met ongeveer 74 miljoen mensen onderling. Als Bill en zijn 66 ​​rijkste vrienden bij elkaar zouden komen, zeggen sommige mensen dat die groep meer welvaart zou hebben dan de 3,5 miljard armste mensen ter wereld.

Zeker, in onze moderne wereld, waar technologie de creatie en consolidatie van werkelijk onbegrijpelijke rijkdom mogelijk maakt, leven we tussen de rijkste personen in de geschiedenis. Blijkt, zeker niet. Het schatten van rijkdom in vroegere tijdperken is moeilijk, omdat wat het betekent om rijk te zijn, sterk varieert van tijdperk tot tijdperk. Hoe waardeer je de landbezit van Perzische keizers? Veronderstelt het vermenigvuldigen van het gewicht in gram van Genghis Khan's schat met $ 1, 343. 42 (de meest recente prijs van goud per ounce) echt wat zijn rijkdom toen waard was? In economieën waar echte valuta niet bestond, werd belasting geheven in gerst, en alfabetisering had net zo goed raketwetenschap kunnen zijn, dollarbedragen slaan op dingen is een oefening in wilde speculatie. (Zie voor meer: ​​ De 5 rijkste mensen ter wereld .)

Maar dat maakt het niet minder leuk. Neem Marcus Licinius Crassus, met een geschatte waarde van $ 2 biljoen. De oorspronkelijke waardebelegger, hij kocht hele delen van Rome toen ze in brand stonden en stuurde alleen zijn leger van slaaf gemaakte bouwers en architecten om de vlammen te doven als de eigenaars hun geld staken. Toen Spartacus in opstand kwam in 73 vGT, had Crassus persoonlijk twee legioenen. Volgens de legende stierf hij toen gesmolten goud in zijn mond werd gegoten, een krachtig symbool van zijn zucht naar rijkdom.

We hoeven echter niet terug te gaan naar de oudheid om mensen te vinden met echt verontrustende rijkdom. John D. Rockefeller had ergens tussen $ 400 miljard en $ 650 miljard, afhankelijk van de schatting. JP Morgan - de man niet de bank - was de geldschieter in de laatste redmiddel van de Verenigde Staten voordat de Fed werd opgericht, waarmee de economie werd gestabiliseerd door een massale lening aan de regering na de paniek van 1893.

Maar in plaats van te proberen rijkdom te meten in absolute termen, misschien is het het beste om te kijken wie, in hun eigen tijd en plaats, zo rijk was dat zij persoonlijk de waarde van geld bepaalden. In de hele geschiedenis zijn er maar twee mensen die zoveel rijkdom beheersten ten opzichte van alle anderen dat het uitgeven (vrijwillig of niet) de economie van de bekende wereld in een neerwaartse spiraal kon brengen.

Mansa Musa

Mansa ("Keizer") Musa van het Malinese rijk ging in 1324 op de Hadj, de moslimbedevaart naar Mekka.Zijn gevolg bestond uit ongeveer 60.000 mensen en een hoeveelheid goud die rimpelingen door de hele mediterrane wereld stuurde. Hij overstroomde de steden die hij bezocht met goud, gaf het weg aan de armen en, volgens één verslag, bouwde hij elke vrijdag een nieuwe moskee. Hij bracht vooral overvloedig door in Caïro en Medina, en de plotselinge instroom van geld stuurde prijzen voor alledaagse goederen omhoog.

Zich realiserend dat hij persoonlijk een golf van hyperinflatie had veroorzaakt om een ​​hele regio te plagen, begon hij persoonlijk aan een kwantitatief versoepelingsprogramma, waarbij hij al het goud van Cairo in bruikleen snakte met een hoge rente. Hij was een one-man macroeconomic cycle. Volgens AJH Goodwin heeft nog nooit iemand anders zo'n individuele invloed gehad op de oostelijke mediterrane economie.

Atahualpa

Maar hoe zit het met Amerika? In 1532 kwam er een einde aan een brutale successieoorlog tussen halfbroers Atahualpa en Huáscar, en het Inca-rijk begon aan het herstelproces. Bij het omgaan met het Inca-rijk zijn kwesties van economische context vooral harig. Het is de enige complexe, grootschalige beschaving die ooit is ontstaan ​​zonder enige schijn van een markt. Er was helemaal geen idee van geld. Integendeel, de hele staat was georganiseerd als een soort familie-eenheid, waarbij de Inca (de keizer) alles controleerde: voedsel, kleding, luxegoederen, huizen en mensen. Als een man diende je de keizer als boer, arbeider, ambachtsman of soldaat. In ruil daarvoor kreeg je alles wat je nodig had om te overleven. Zelfs vrouwen werden beschouwd als geschenken van de Inca.

Toen Spaanse conquistadores Atahualpa overvallen bij Cajamarca en hem gevangen namen, kon hij een losgeld bijeenroepen als geen ander, een grote kamer vullen met goud. Zijn macht was zo onbetwist dat hij hele tempels van goud kon ontdoen, en dat deed hij. Er was niets in het rijk dat hij in theorie niet had. Hoewel het cijfer grotendeels contextloos is, zou het losgeld dat hij betaalde vandaag meer dan $ 230 miljoen waard zijn (op basis van berekeningen van John Hemming). De Spanjaarden doodden hem hoe dan ook en ontdeden zijn rijk, maar de miljarden dollars aan goud en zilver die na 1500 in Europa vloeiden, veroorzaakten hoge inflatie en een langdurige economische inzinking. Veel van de enorme sommen goud die de Europese economie tot zinken brachten in de 16e eeuw kwamen van Atahualpa.

De bottom line

Als je wordt weggeblazen door het idee dat minder dan 100 mensen evenveel rijkdom beheersen als de halve wereld van vandaag, kun je je voorstellen hoe geconcentreerd geld vroeger was. Zelfs als Bill Gates de meest extravagante vakantie zou nemen die hij kon doorgronden, zou hij waarschijnlijk geen regionale valutacrisis kunnen veroorzaken. Als iemand een Forbes -lijst miljardair zou ontvoeren (het lijkt een beetje grof om een ​​specifiek voorbeeld te gebruiken), zou elk losgeld dat ze kunnen eisen een continent in een recessie sturen?