In juni 2014 voorspelde de VN-conferentie over handel en ontwikkeling (pdf) dat de uitstroom van buitenlandse directe investeringen uit China binnen twee of drie jaar de instroom naar het land zou overstijgen. Dat moment, wanneer het komt, zal een dramatische verschuiving markeren: in 2000 bedroegen de buitenlandse directe investeringen in China ongeveer $ 40 miljard, terwijl de Chinese investering in het buitenland verwaarloosbaar was.

De Aziatische infrastructuurinvesteringsbank is een concreet voorbeeld van China's nieuwe positie als een van 's werelds economische leiders, in plaats van alleen de fabriek. De instelling, een nieuwkomer op een gebied dat wordt gedomineerd door het IMF, de Wereldbank en de Aziatische Ontwikkelingsbank, heeft het grootste deel van de ontwikkelde wereld, waaronder veel Amerikaanse bondgenoten, ondertekend, ondanks vocale bezwaren van het Witte Huis. Behalve dat het een diplomatieke staatsgreep voor China is, wordt de situatie algemeen beschouwd als een beschamende misstap voor de Verenigde Staten.

Andere voorbeelden van groeiende Chinese invloed zijn er in overvloed. Peru, Brazilië, Venezuela en Argentinië handelen nu meer met China dan de Verenigde Staten; 2, 500 Chinese bedrijven opereerden in 2013 in Afrika. Deze uitbreiding stuitte op enige weerstand: Michael Sata, de overleden president van het voor koper rijke Zambia, won de verkiezingen van 2011 grotendeels op basis van zijn anti-China-platform. Maar de trend is duidelijk genoeg.

Chinese investering in Israël

Eén ontvanger van Chinese investeringen biedt een interessante nuance aan het beeld: Israël. China werd in 2013 de op twee na grootste handelspartner van het land, achter de EU en de Verenigde Staten. Dat jaar schatte Ohad Cohen van het Israëlische ministerie van Economie dat Chinese investeringen $ 4 miljard opbrachten uit een totale $ 32 miljard aan directe buitenlandse investeringen, tegen iets op in 2011.

Chinese investeerders zijn in toenemende mate actief in de technologiesector van het land, door zowel Chinese en Israëlische beleggingsfondsen. Vanaf september 2014 had de Ping An Insurance Group, een Chinees conglomeraat, geïnvesteerd in zes Israëlische startups via een fonds van $ 100 miljoen dat het in november vorig jaar had opgezet. Chinese tech gigant Baidu (BIDU BIDUBaidu244. 53 + 1. 24% Created with Highstock 4. 2. 6 ) is een partnerschap aangegaan met Israël's Carmel Venture Fund. Onder de begunstigden van het partnerschap is Tonara, een Israëlisch start-up waarvan apps de aspirant-muzikanten helpen om effectiever te oefenen.

De Chinese aandacht is niet alleen gericht op de technologische sector van Israël. Tsing Capital heeft gezegd dat het zou investeren in Israëlische projecten voor schone energie. Mede als reactie op de ontluikende smaak van Chinese consumenten voor zuivelproducten verwierf Bright Food de grootste voedselproducent van Israël, Tnuva, voor $ 1. 1 miljard. Sommigen in Israël twijfelen aan de wijsheid van die bepaalde verkoop.Shelly Yachimovich, een Labour-lid van de Knesset, vroeg: "Welk normaal land stelt zijn voedselzekerheid en zijn volledige melkindustrie in handen van China?" Het Tnuva-bedrijf is sinds 2007 in Britse handen.

Vanuit het perspectief van Israël

Voor Israël komt de gewekte interesse van China op een geschikt moment. Als reactie op de oorlog van afgelopen zomer in Gaza en de groeiende aanwezigheid van Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever, heeft de veroordeling van het Israëlische beleid zich uitgebreid tot de politieke mainstream.

In oktober werd Zweden de derde EU-lidstaat die officieel de staat Palestina erkende, gevolgd door een golf van symbolische resoluties van andere EU-leden en het Europees Parlement. Palestina is in april toegetreden tot het Internationaal Strafhof, in de hoop aanklachten tegen Israëlische functionarissen aan te kaarten. Oproepen om Israëlische bedrijven te boycotten zijn geïntensiveerd. Diplomatieke uitspattingen over de Iraanse nucleaire deal, verergerd door de binnenlandse politiek in zowel Israël als de Verenigde Staten, hebben de betrekkingen tussen premier Netanyahu en president Obama onder druk gezet (hoewel die kwestie een vervaldatum heeft).

Israël blijft sterke strategische allianties aangaan met de Verenigde Staten en Europa, die nog steeds voorrang krijgen boven de banden van Israël met China. Maar gezien de terugval die het beleid van Israël genereert, kan de benadering van China om niet-zorgloos te zijn met betrekking tot de situatie in Palestina, het een welkome alternatieve bron van kapitaal maken vanuit een Israëlisch perspectief. Ophir Gore, handelsattaché bij de Israëlische ambassade in Beijing, vertelde de Financial Times dat in sommige delen van de wereld Israël wordt genoemd "andere dingen" in gedachten heeft; in China, aan de andere kant: "zij denken dat innovatie, zij denken dat hoge technologie - dus in dat opzicht is mijn werk hier vrij eenvoudig."

Vanuit China's perspectief

Dat China zwaar buiten zijn grenzen zou investeren is niet verrassend. Het is de meest bevolkte natie op aarde en een industriële krachtpatser, die maar liefst hoeveelheden middelen nodig heeft. Deze behoefte helpt Chinese investeringen in grondstoffenrijke Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse landen te verklaren.

Israël is echter anders. De 'start-up-natie' is beroemd techneut en geeft het op één na grootste deel van welk land dan ook uit aan onderzoek en ontwikkeling als een deel van het bbp. Afgezien van de overname van Tnuva is het grootste deel van de Chinese investeringen in Israël in de technologiesector gegaan. China investeert eerder in kennis en innovatie dan in brandstof voor zijn industriële motor. Omdat tekenen steeds meer wijzen op een afnemende groei, beginnen Chinese bedrijfsleiders een postindustriële toekomst te aanschouwen.

De bottom line

De Chinese investering in Israël versnelt, met technologische bedrijven als de belangrijkste begunstigden. Naarmate de relaties met westerse democratieën haperen, is de toevoeging van een alternatieve stroom kapitaal welkom nieuws voor Israël. Ondertussen, hoewel veel van China's investeringen in het buitenland gericht zijn geweest op landen die rijk zijn aan hulpbronnen zoals Peru of Zambia, toont de stroom van Chinese investeringen in de Israëlische kenniseconomie dat er een andere kant aan het verhaal is.