Bryan P. Marsal, Co-CEO van Alvarez & Marsal en CEO van Lehman Brothers, heeft toezicht gehouden op de procedures voor het grootste faillissement in de geschiedenis - de Lehman Brothers. Tijdens een presentatie aan een groep ondernemers werd hem gevraagd commentaar te geven over de status van ethiek in het bedrijfsleven. Zijn antwoord: er zijn er geen. Het antwoord van Marsal brengt het legale en onsmakelijke gedrag dat gebruikelijk is geworden op Wall Street en in executive suites onder de aandacht.

AD:

ZIE: 4 History-Making Wall Street Crooks

Lipstick on a Pig Vs. Eerlijk advies Misschien karakteriseert niets beter de manier waarop de straat werkt dan de capriolen van de eenmalige Merrill Lynch-analist Henry Blodgett. Blodgett was de toonaangevende internet- en eCommerce-analist op Wall Street tijdens het hoogtepunt van de dotcom-boom. Hij werd berucht door het publiekelijk aanbevelen van technologieaandelen waarnaar hij verwees met termen als 'rommel' en 'een ramp' in privé-e-mailberichten.

AD:

Op basis van de aanbevelingen van Blodgett hebben makelaars van Merrill Lynch deze "rommel" -aandelen actief verkocht aan beleggers. Cliëntenportefeuilles leden zware verliezen toen de technologieaandelen ineenstortten. De acties van Blodgett, hoewel erg onethisch, waren nog steeds legaal. Als gevolg hiervan werd hij verbannen uit de industrie, niet omdat hij aandelen promootte die hij niet leuk vond, maar omdat de bedrijven die hij promoot Merrill Lynch investment banking-klanten waren, waardoor een belangenconflict ontstond. Tegenwoordig vertrouwen beleggers iets minder op analisten van Wall Street dan vóór het Blodgett-fiasco.

AD:

In 2002 werd Blodgett gelaperd in een beroemde tv-advertentie voor makelaarskantoor Charles Schwab, waarin een geharde Wall Street-veteraan een aantal makelaars vertelt "wat lippenstift op dit varken te plaatsen!"

Complex Securities Vs. Laat de koper voorzichtig zijn De schijnbaar oneindige implosie van een groot aantal complexe investeringen, waaronder credit default swaps, speciale beleggingsvehikels, door hypotheek gedekte waardepapieren en hedgefondsen, heeft een spoor achtergelaten van verbrijzelde portefeuilles en verbijsterde investeerders in zijn kielzog . De investeringen, en anderen zoals zij, hebben structuren die zelfs voor ingewikkelde beleggers te moeilijk zijn om volledig te begrijpen. Dit wordt duidelijk aangetoond wanneer de investeringen instorten en de portefeuilles van aantoonbaar goed geïnformeerde stichtingen, vermogens, bedrijfspensioenregelingen, lokale overheden en andere entiteiten naar beneden halen.

Met marketing- en verkoopinspanningen die de risico's van deze investeringen bagatelliseren, afgezet tegen de "verplichting" van de kant van de belegger om te begrijpen wat hij koopt, hebben beleggers opnieuw geen hoop meer tegen hun tegenstander.

Raamdressing Raamdecoratie is een strategie die door beleggingsfondsen en portefeuillemanagers wordt gebruikt tegen het einde van het jaar of het kwartaal om de weergave van de portfolio / fondsprestaties te verbeteren voordat deze aan klanten of aandeelhouders wordt gepresenteerd.Voor windowdressing zal de fondsbeheerder aandelen verkopen met grote verliezen en tegen het einde van het kwartaal hoogvliegende aandelen kopen. Deze effecten worden vervolgens gerapporteerd als onderdeel van de beleggingen van het fonds.

Aangezien posities op een bepaald moment worden weergegeven, in plaats van op basis van gekocht en verkocht, ziet het er op papier goed uit en wordt het als officiële resultaten van de beleggingsfondsenmaatschappijen afgeleverd. Wat kan een belegger doen, maar lezen en geloven?

Rentevergoeding aan beleggers versus Rentetarief berekend aan kredietnemers Als u naar uw bank gaat en $ 100 op een spaarrekening zet, heeft u geluk als de bank u 1% rente betaalt voor een jaar. Als u een bankgesponsorde creditcard afsluit, brengt de bank u 25% of meer rente in rekening. Wat is er mis met die foto? Volgens de banken helemaal niets. Het is allemaal perfect legaal.

Beter nog, vanuit hun oogpunt, kunnen ze deposanten een vergoeding vragen om met een teller te praten, een vergoeding voor een laag saldo, een vergoeding voor het gebruik van de geldautomaat, een vergoeding voor het bestellen van cheques, een vergoeding voor geretourneerde cheques , en een paar meer vergoedingen voor andere diensten die worden ingezameld voor extra winst en een goede maatregel. Als de deposant vervolgens beslist om te lenen, kunnen deze een vergoeding voor het maken van een lening, een servicetoeslag voor lenen, een jaarlijkse creditcardtoeslag en de rente op de creditcards en leningen in rekening brengen. Het is allemaal perfect legaal en volledig bekend en verbijsterend voor de gemiddelde bankklant.

Hogere rentetarieven voor "slechte" kredietafdrukken Lagere tarieven voor 'goed' tegoed Als u problemen ondervindt om uw tijd te verliezen (misschien bent u uw baan kwijtgeraakt of bent achtergekomen op sommige rekeningen) en probeert u weer recht te staan ​​nadat uw credit rating een hit heeft gekregen, zult u waarschijnlijk de volgende keer dat u geld leent, een hogere rente betalen. Je betaalt meer voor een hypotheek, een autolening, een banklening en zowat elke andere lening die je je maar kunt voorstellen.

Aan de andere kant kunnen rijke mensen leningen krijgen tegen lage rentetarieven. Het is standaardpraktijk om meer te veranderen naar klanten met een hoger risico. Dit beleid is logisch op papier, maar doet geen enkele troost voor hardwerkende mensen die gewoon proberen de eindjes aan elkaar te knopen.

Subprime-hypotheken De subprime-hypotheek is een speciale variatie op het thema 'hogere rentetarieven voor slecht krediet'. Leners met een kredietwaardering van minder dan 600 zitten vaak vast met subprime-hypotheken die hogere rentetarieven in rekening brengen. Vanwege de verlaagde kredietwaardigheid van de lener, wordt geen conventionele hypotheek aangeboden, omdat de geldschieter de lener ziet als een groter dan gemiddeld risico van in gebreke blijven van de lening. Het maken van te late facturen of het declareren van een persoonlijk faillissement kan zeer goed de kredietnemers laten landen in een situatie waarin ze alleen in aanmerking komen voor een subprime-hypotheek.

Beleggingsondernemingen die aandelen aan cliënten aanbieden Vs. Ze verkopen in andere accounts De ene kant van het bedrijf verkoopt druk X aan zijn klanten, terwijl de andere kant van het bedrijf dat geld beheert namens de eigen rekeningen van het bedrijf aandelen X zo snel verkoopt, om het te krijgen voordat de aandelen instorten.Het wordt gewoonlijk een pomp- en dumpschema genoemd, met vele variaties die op een of andere manier bestaan. In sommige gevallen adviseren de makelaars van het bedrijf particuliere beleggers om te kopen, terwijl de hedgefonds-partners van het bedrijf worden verteld om te verkopen. In andere gevallen krijgen twee 'partners' tegenstrijdige adviezen, waarbij de ene partij koopt van de andere, ook al verwachten de 'advies'-gevers dat de koper wordt verbrand. Net als in Vegas, gaat het voordeel van het huis aan het einde van de dag.

Voorraadaanbevelingen Beleggers kijken naar aandelenanalisten voor meer inzicht in de vraag of de aandelen van een bedrijf al dan niet de moeite waard zijn om te kopen. Analisten besteden immers de hele dag onderzoek terwijl de meeste investeerders gewoon geen tijd of expertise hebben. Met al dat analyseren zou men een vrij brede verspreiding van aanbevelingen kunnen verwachten, waaronder "kopen", "vasthouden" en "verkopen". Die naïeve verwachting wordt zwaar getroffen door de realiteit. Volgens de Wall Street Journal in een artikel gepubliceerd op 14 januari 2012, zijn de 500 effecten in de Standard and Poor's 500 Index onderworpen geweest aan meer dan 10.000 analistenaanbevelingen. De resultaten: 5, 802 "buy / outperform" rankings, 4, 484 "hold" -aanbevelingen en slechts 530 "sell" -beoordelingen.

Evenzo merkten Barry Ritholz, CEO van Fusion IQ en auteur van het blog The Big Picture op dat in mei 2008 slechts 5% van de Wall Street-aanbevelingen 'Verkopen' waren. Vanuit het perspectief van de kleine jongens, als 95% van de aandelen zulke geweldige deals zijn, waarom zijn beleggers dan niet beter gegaan? Het antwoord: belangenconflicten op Wall Street maken het voor beleggingsondernemingen veel winstgevender om aardig te zijn voor de bedrijven die hen zaken doen, omdat die relaties veel winstgevender zijn dan het geld dat wordt verdiend met het onderhoud van de "kleine man". Trouwens, ze worden ook nog steeds betaald door de "kleine man".

Pensioenplan "Freeze" en beëindiging Vs. Pensioenbetalingen aan werknemers Stel u voor dat u uw hele leven hebt gewerkt en de beste jaren van uw gezondheid aan één bedrijf hebt gegeven. Enkele jaren voordat u met pensioen ging, bevroor het bedrijf de pensioenregeling. Dan, het jaar dat je klaarstond om eruit te komen, beëindigden ze het plan en gaven je een forfaitaire cheque in plaats van een pensioencheck voor het leven. Het slechtste deel? Het gebeurt vaak en is volkomen legaal.

Class Action Lawsuits Vs. Justice for the Wronged Dus wat gebeurt er wanneer de "kleine man" zich realiseert dat hij onrecht is aangedaan door een groot bedrijf? Vaker wel dan niet, zal hij waarschijnlijk het bedrijf voor de rechter brengen. Aangezien de kleine man zich niet de wettelijke vertegenwoordiging kan veroorloven die nodig is om de strijd aan te binden met een zakelijke kolos, zoekt hij een advocaat die een enorme groep mensen vertegenwoordigt in een vergelijkbare situatie.

Zeg bijvoorbeeld dat de levens van 1 000 mensen zijn geruïneerd door een onverstandige investering. Als de slachtoffers een schikking ontvangen, kunnen de advocaten een aanzienlijk deel van dat geld opbrengen, zelfs meer dan de helft. Een schikking van $ 10 miljoen kan bijvoorbeeld worden verdeeld in $ 5.000 elk voor de eisers en $ 5 miljoen voor de advocaten, en het is allemaal legaal.De "kleine man" krijgt zijn dag misschien voor de rechtbank, maar er is geen garantie dat hij betaald krijgt wat hij verdient, vooral als zijn advocaat een groot deel van de schikking wil betalen als betaling voor verleende diensten.

De bottom line Het is misschien moeilijk te geloven dat deze ethisch dubieuze zakelijke praktijken legaal en legitiem zijn in de ogen van wetgevers. Als u zich echter bewust bent van deze gewetenloze methoden, kunt u ze zo goed mogelijk vermijden. De bovenstaande voorbeelden zijn slechts enkele voorbeelden waarin de wet niet in staat is om mensen te beschermen, ondanks de beste bedoelingen van toezichthouders.