Begin 2016 gingen de financiële markten in paniek raken toen de Chinese aandelenindex van China 7% daalde op één dag. De beurzen in Europa, Azië en de Verenigde Staten volgden snel en volgden steile dalingen. In de dagen erna, terwijl handelaren zich concentreerden op de financiële markten van China, keken economen naar het onderliggende probleem - de vertragende economie van China. Toen de Chinese overheid de handel stopzette, kwamen er twee kritieke economische indicatoren aan het licht die aantoonden dat de Chinese economie sneller zou kunnen vertragen dan de meeste economen hadden gedacht: de achteruitgang in de Chinese industriesector leek te versnellen en de aanhoudende devaluatie van de valuta was een indicatie dat er geen einde was in zicht van de economische achteruitgang.

De Chinese economie vertraagt ​​al geruime tijd. Zijn dubbelcijferige, op krediet gebaseerde, door investeringen gestuurde economische groei kon slechts zo lang worden volgehouden. De op consumptie gerichte economische groei waar China op rekende, is nooit uitgekomen. De enige vraag werd of China's economische crash een zachte of harde landing zou zijn. De andere kwestie, waarover economen argumenteren, is de mate waarin de economische neergang van China de wereldeconomie zou beïnvloeden. Zou de wereld een zachte rimpeling voelen, of zou het worden overspoeld door een gigantische vloedgolf?

Lagere olieprijzen

Depressieve olieprijzen, die van invloed zijn op de economieën van Rusland, de OPEC-landen en de US, zijn het gevolg van een overaanbod. De dalende vraag van China naar olie heeft in belangrijke mate bijgedragen aan dat overaanbod. De economieën van landen die afhankelijk zijn van de onstilbare honger naar olie van China krimpen zonder onmiddellijk teken van opluchting.

Prijzen van vallende grondstoffen

Olie is een commodity, maar het is slechts een van de vele die waarde verliezen als gevolg van de dalende vraag. China is 's werelds grootste afnemer van ijzererts, lood, staal, koper en vele andere beleggingsgoederen. Een groeivertraging in de economische groei van China heeft de vraag naar alle grondstoffen doen afnemen, wat grondstofexporterende landen als Australië, Brazilië, Peru, Indonesië en Zuid-Afrika heeft gekwetst, alle grote exporteurs naar China. De daaruit voortvloeiende scherpe daling van de grondstoffenprijzen bedreigt de wereldeconomie met deflatoire druk.

Vermindering van handel

China is misschien niet de economische motor van de wereld, maar het kan wel eens zijn handelsmotor zijn. In 2014 werd China het leidende handelsnatie ter wereld, goed voor 10% van de wereldhandel. De vraag naar import is in de eerste helft van 2015 met bijna 15% gedaald. Landen die afhankelijk zijn van handel met China zullen de impact voelen van de dalende vraag, die zal overslaan naar landen die niet afhankelijk zijn van handel met China.

Het corporate-domino-effect

Zelfs voor landen waarvoor de handel met China een kleine uitbarsting is van hun bruto nationale producten (GDP's), zal het domino-effect van de dalende vraag afzonderlijke bedrijven treffen die directe of indirecte blootstelling aan China hebben. Sommige bedrijven die producten in China verkopen, zoals Apple en Microsoft, worden meer direct belicht.

Andere bedrijven worden indirect blootgesteld, maar met mogelijk een ernstige impact. John Deere verkoopt bijvoorbeeld landbouwmachines aan landen in Zuid-Amerika die sterk afhankelijk zijn van de export van landbouwproducten naar China. Wanneer de Chinese vraag naar import afneemt, zal de vraag naar landbouwmachines afnemen. Dit zal van invloed zijn op de winst van John Deere, die uiteindelijk van invloed zal zijn op de Amerikaanse economie.

Wat te verwachten

De wilde omwentelingen van de Chinese aandelenmarkten zouden geen punt van zorg moeten zijn. Ze zijn nooit een goede indicator geweest voor de Chinese economie en minder dan 1,5% van de Chinese aandelen is in handen van buitenlandse investeerders.

Economen houden zich meer bezig met de verzwakkende onderbouwing van een economie die grotendeels is gebouwd op de kredietmarkt en overheidsinvesteringen. Zonder tussenkomst van Chinese consumenten om de economie van brandstof te voorzien, kan er geen duurzame groei zijn.

De grootste zorg is de mogelijkheid van een haperende Chinese economie die leidt tot een verlies van vertrouwen op de wereldmarkten. Als het vertrouwen verdwijnt, zou dit kunnen leiden tot een wereldwijde financiële crisis die in 2008 zou doven. Veel economen geloven dat China in staat zal zijn om een ​​aantal beleidsmaatregelen en controles uit te voeren die de economie voldoende stabiliseren om de achteruitgang te stoppen en een consument blijven bouwen aangedreven basis voor toekomstige groei.