a:

Aspecten van het zeerecht zijn relevant voor de internationale handel. Uitleveringstaks (DDP) bepaalt echter alleen welke partij in een contract kosten draagt, zoals verzekering en transport, dus internationaal maritiem recht regelt DDP niet.

DDP bepaalt het aandeel van de verkoper in de totale verantwoordelijkheid voor het internationale goederenvervoer, terwijl internationale maritieme wetten het gedrag op zee regelen. Incoterms, waaronder DDP, zijn algemeen aanvaarde termen voor internationale handel, maar het zijn geen wetten. Ze bestaan ​​uit vooraf bepaalde regels die partijen in de internationale handel op een contract kunnen toepassen om te specificeren hoe de verantwoordelijkheid voor het goederenvervoer wordt verdeeld tussen de verkoper en de koper.

Internationale maritieme wetten kunnen verwijzen naar het zeerecht, een deel van het internationaal recht dat handelt over de openbare orde op zee, of naar internationale wetten die betrekking hebben op schepen en scheepvaart. De wet van de zee heeft een extreem brede reikwijdte; het houdt zich bezig met alle aspecten van territoriale wateren, scheepvaartroutes en oceaanbronnen. Het internationale (en binnenlandse) zeerecht heeft over het algemeen een veel beperktere focus naar zijn aard, omdat het te maken heeft met minder problemen en zich concentreert op slechts één aspect van gedrag op zee.

DDP is een Incoterm die de totale last van het transporteren van goederen op de verkoper legt; de koper draagt ​​geen verantwoordelijkheden. Dit maakt DDP de meest risicovolle en duurste optie voor verkopers. DDP houdt de verkoper verantwoordelijk voor, onder andere, het betalen van alle transportkosten, het betalen voor een verzekering en het opruimen van de douane in het land van oorsprong en het land van bestemming.