Financiële adviseurs en makelaars, volledige of beperkte dienstverlening, bieden beleggers zelden een adequaat en beknopt overzicht van de beleggingsmarkt. Althans, niet zodanig dat beslissingen over assetallocatie kunnen worden genomen. Beleggers worden geconfronteerd met een overvloed aan opties voor het plaatsen van nieuw geld; een situatie die vaak overweldigend is.

Een primaire beleggingsbeslissing is het kiezen van activaklassen, met name aandelen of vastrentende waarden. Deze beslissing moet worden overwogen omdat elke belegger unieke doelen heeft. Kiezen tussen aandelen of vastrentende waarden, en het maken van investeringskeuzes, beïnvloedt het vermogen om beleggingsdoelstellingen te bereiken. Individuen moeten rekening houden met de marktomstandigheden die naar verwachting de komende maanden of jaren zullen aanhouden en de invloed van het economisch beleid, evenals individuele omstandigheden.

AD:

Investeringsbeslissing Making Asset-allocatie is een begrip dat door beleggingsdeskundigen wordt omgegooid om te beschrijven hoe beleggingsdollars worden verdeeld om een ​​verwacht rendement te behalen op basis van bepaalde factoren. Individuele beleggers moeten rekening houden met deze factoren, waaronder de huidige inkomsten en verwachte toekomstige inkomsten, tijdshorizon van investeringen en belastingimplicaties, om er maar een paar te noemen. Over een periode van 20 jaar zijn de beleggingsrendementen van verschillende activaklassen gemengd, wat resulteert in een hoog rendement voor een of meerdere opeenvolgende jaren, gevolgd door een laag rendement.

AD:

Dit betekent dat als een belegger elk van zijn eieren jaar in jaar uit in dezelfde mand legt, hij lagere en volatielere rendementen zal ontvangen dan wanneer hij zijn beleggingsdollars zou "spreiden" over verschillende activaklassen. Er zijn beslissingen te nemen met betrekking tot welke activaklassen moeten worden gespreid of om investeringsdollars toe te wijzen, omdat bepaalde combinaties van beleggingen zijn gebaseerd op de mate van agressiviteit (of risicotolerantie) die nodig is om doelstellingen te bereiken. De mate van agressiviteit wordt bepaald op basis van de leeftijd en tijdshorizon van een persoon, evenals de belastingstatus.

AD:

Naast het langetermijnperspectief dat inherent is aan beslissingen inzake activaspreiding op basis van specifieke beleggingsdoelstellingen, moet ook rekening worden gehouden met kortetermijneffecten op investeringen. Korte en lange termijn overwegingen kunnen omvatten, maar zijn niet beperkt tot, rentetarieven en het beleid van de Fed, economische vooruitzichten en valuta.

Er zijn bijvoorbeeld bepaalde beleggingen die het beter doen in een omgeving met lage rentes (aandelen boven vastrentende waarden) en sommige die het goed doen in een stijgende inflatieomgeving, zoals treasury inflation protected securities (TIPS) en grondstoffen die de waarde van het actief (harde activa ten opzichte van zachte activa). Valutaschommelingen zijn ook van invloed op beleggingen. Bijvoorbeeld, als de dollar zwak is vs.Vreemde valuta van land X, vervolgens een bedrijf gevestigd in de VS en heeft zijn uitgaven in Amerikaanse dollar, maar maakt een meerderheid van zijn inkomsten uit land X, zal waarschijnlijk profiteren van de zwakke US dollar. Daarom is de keuze van de activaklasse een belangrijke beslissing voor zowel een beleggingshorizon op korte als op lange termijn.

Overzicht van de activaklassen Activaklassen omvatten aandelen en vastrentende waarden. Investeren in aandelen betekent dat de aandeelhouder gedeeltelijk eigenaar is van het bedrijf - hij / zij heeft een aandelenbelang in het bedrijf, maar heeft in geval van faillissement weinig tot geen aanspraak, wat resulteert in een risicovolle belegging. Vast inkomen betekent dat de belegger een vooraf bepaalde stroom van inkomsten uit de investering ontvangt, gewoonlijk in de vorm van een coupon, en in geval van faillissement, senior claim heeft op geliquideerde activa in vergelijking met aandeelhouders. De vastrentende waarden die worden verhandeld op de openbare markt hebben meestal de vorm van obligaties.

Activaklassen kunnen worden onderverdeeld in subklassen. Subcategorieën voor aandelen omvatten binnenlandse, internationale (ontwikkelde en ontwikkelende of opkomende landen) en mondiale (zowel binnenlandse als internationale). Binnen deze divisies kunnen aandelen verder worden gegroepeerd per sector zoals energie, financiële dienstverlening, grondstoffen, gezondheidszorg, industrie enz. En binnen de sectoren kunnen aandelen weer worden gegroepeerd naar grootte of marktkapitalisatie, van small cap (minder dan $ 2 miljard) tot midcap ($ 2 miljard - 10 miljard) tot large caps (meer dan $ 10 miljard) aandelen.

Subcategorieën voor vastrentende waarden omvatten bedrijfsobligaties van beleggingskwaliteit, staatsobligaties (treasuries) en hoogrentende of junk-obligaties. Het belang van het onderverdelen van beleggingen in subklassen is het beheren van de mate van risico die doorgaans verbonden is aan de investering. Investeren in bedrijven met kleine kapitalisaties en in ontwikkelingslanden is van oudsher meer risicovol, maar heeft een groter potentieel voor hogere rendementen dan investeringen in grote kapitalen, binnenlandse bedrijven. Evenzo wordt het eigen vermogen vanwege zijn lagere status ten opzichte van obligaties over het algemeen als riskanter beschouwd dan als vast inkomen.

Strategie Een goede asset-allocatie is de sleutel tot het leveren van het beste rendement op de lange termijn, maar er zijn enkele algemene vuistregels bij beleggen die kunnen helpen bij het begeleiden van de korte termijn normale schommelingen van de markt. Op korte termijn (termijn van één tot drie jaar) hebben de economie en het economisch beleid van de overheid een aanzienlijke invloed op het beleggingsrendement.

• Regel 1 - De aandelenmarkt is een leidende indicator, dus de beweging gaat vaak vooraf aan verandering in de economie die invloed heeft op de arbeid, het consumentenvertrouwen en de bedrijfswinsten.
• Regel 2 - Beleid en de impact van besluitvorming door de overheid als gevolg van verschillende economische gegevens zijn indicatoren die midden tot achter blijven over wat de markt aan het doen is.
• Regel 3 - Als u naar geldstromen kijkt (geldverkeer van en naar een bepaalde aandelen-, sector- of activacategorie), moet u het tegenovergestelde doen wanneer de grafiek een piek of bodem in geldstroom vertoont.Kortom, een contraire visie kan in deze omstandigheid het beste zijn.
• Regel 4 - Opties zijn het meest winstgevend in volatiele markten. Een goede indicator van marktvolatiliteit is de VIX (Chicago Board Options Exchange Volatility Index). Op tijdstippen dat de VIX naar verwachting hoger zal worden, kan beleggen in opties in plaats van eigen vermogen soms winstgevender en minder risicovol zijn.
• Regel 5 - Als er zorgen zijn over de stijgende inflatie, isoleert een aankoopbescherming via TIPS of harde activa zoals grondstoffen gewoonlijk een portefeuille.
• Regel 6 - In een markt die voortdurend stijgt, is aandelenselectie vaak minder belangrijk dan het kopen van de markt, waardoor het kopen van een ETF- of indexfonds op de markt kan leiden tot een hoog rendement met een lager risico. Maar in een markt die zijwaarts beweegt, is aandelenselectie van groot belang en beleggers moeten de groeipijlers van de aandelen van een bedrijf begrijpen.

De bottom line Het ontwerpen van een portfolio dat zowel op lange als op korte termijn goed presteert, is uiteraard niet eenvoudig te realiseren. Veel van de ruis wegnemen en zich concentreren op enkele eenvoudige regels op de korte termijn, terwijl u zich op de lange termijn richt op een juiste en evenwichtige toewijzing van activa, kan beleggers sturen naar een modelportfolio dat minder risicovol, stabieler moet produceren komt terug.