Er zijn weinig dingen die belangrijker en lastiger zijn dan het creëren van een langetermijnbeleggingsstrategie die een individu in staat stelt te investeren met vertrouwen en met duidelijkheid over zijn of haar toekomst. Het samenstellen van een beleggingsportefeuille vereist een doelbewust en nauwkeurig portfolio-planningsproces dat vijf essentiële stappen volgt.

Stap 1: Beoordeel de huidige financiële situatie en doelstellingen

Planning voor de toekomst vereist een goed inzicht in de huidige situatie van een belegger in relatie tot waar hij of zij wil zijn. Dat vereist een grondige beoordeling van vlottende activa, passiva, cashflow en investeringen in het licht van de belangrijkste doelen van de belegger. Doelen moeten duidelijk worden gedefinieerd en gekwantificeerd zodat de beoordeling eventuele hiaten kan identificeren tussen de huidige beleggingsstrategie en de gestelde doelen. Deze stap moet een openhartige discussie bevatten over de waarden, overtuigingen en prioriteiten van de belegger, die allemaal de koers bepalen voor het ontwikkelen van een beleggingsstrategie.

Stap 2: Beleggingsdoelstellingen vaststellen

Het vaststellen van beleggingsdoelstellingen is gericht op het identificeren van het risico / rendementsprofiel van de belegger. Het bepalen van het risico dat een investeerder wil en kan nemen en de mate van volatiliteit die de belegger kan weerstaan, is de sleutel tot het formuleren van een portfoliostrategie die het vereiste rendement kan opleveren met een aanvaardbaar risiconiveau. Zodra een aanvaardbaar risico-rendementsprofiel is ontwikkeld, kunnen benchmarks worden vastgesteld voor het volgen van de prestaties van de portefeuille. Door de prestaties van de portfolio te vergelijken met benchmarks, kunnen er onderweg kleinere aanpassingen worden doorgevoerd.

Stap 3: Asset Allocation bepalen

Met behulp van het risico / rendement-profiel kan een belegger een asset-allocatiestrategie ontwikkelen. Door te kiezen uit verschillende activaklassen en beleggingsopties, kan de belegger activa verdelen op een manier die optimale diversificatie bereikt, terwijl hij zich richt op het verwachte rendement. De belegger kan ook percentages toewijzen aan verschillende activaklassen, waaronder aandelen, obligaties, contanten en alternatieve beleggingen, op basis van een acceptabel volatiliteitsbereik voor de portefeuille. De asset-allocatiestrategie is gebaseerd op een momentopname van de huidige situatie en doelstellingen van de belegger en wordt meestal aangepast als er veranderingen in het leven plaatsvinden. Hoe dichter een belegger bijvoorbeeld bij zijn streefdatum voor pensionering komt, hoe meer de toewijzing kan veranderen om minder tolerantie voor volatiliteit en risico weer te geven.

Stap 4: Selecteer beleggingsopties

Individuele beleggingen worden geselecteerd op basis van de parameters van de asset-allocatiestrategie. Het geselecteerde specifieke investeringstype hangt voor een groot deel af van de voorkeur van de belegger voor actief of passief beheer.Een actief beheerde portefeuille kan individuele aandelen en obligaties omvatten als er voldoende activa zijn om een ​​optimale diversificatie te bereiken, wat doorgaans meer dan $ 1 miljoen aan activa is. Kleinere portefeuilles kunnen de juiste diversificatie bereiken door professioneel beheerde fondsen, zoals beleggingsfondsen; via beheerde accounts; of met exchange-traded funds. Een belegger kan een passief beheerde portefeuille samenstellen met indexfondsen die zijn geselecteerd uit de verschillende activaklassen en economische sectoren.

Stap 5: controleren, meten en opnieuw afstemmen

Nadat een portfolioplan is geïmplementeerd, begint het beheerproces. Dit omvat het bewaken van de investeringen en het meten van de prestaties van de portefeuille ten opzichte van de benchmarks. Het is noodzakelijk om de beleggingsresultaten met regelmatige tussenpozen te rapporteren, doorgaans elk kwartaal, en het portfolio-plan jaarlijks te herzien. Eenmaal per jaar krijgen de situatie en doelen van de belegger een beoordeling om te bepalen of er significante veranderingen zijn geweest. De beoordeling van de portefeuille bepaalt vervolgens of de toewijzing nog steeds op schema ligt om het risico-opbrengstprofiel van de belegger bij te houden. Als dat niet het geval is, kan de portefeuille worden geherbalanceerd, worden beleggingen verkocht die hun doelstellingen hebben bereikt en worden er beleggingen gekocht die een groter opwaarts potentieel bieden.

Bij het beleggen voor levenslange doelen houdt het planningsproces voor de portefeuille nooit op. Naarmate investeerders hun levensstadia doorlopen, kunnen er veranderingen optreden, zoals baanveranderingen, geboorten, echtscheidingen, sterfgevallen of inkrimpende tijdshorizonnen, waarvoor mogelijk aanpassingen nodig zijn aan hun doelen, risico-rendementsprofielen of assetallocaties. Wanneer zich wijzigingen voordoen of als de marktomstandigheden of economische omstandigheden dit vereisen, begint het proces van portfolio-planning opnieuw, na elk van de vijf stappen om ervoor te zorgen dat de juiste investeringsstrategie is geïmplementeerd.