Een van de belangrijkste voordelen van elke vorm van levensverzekering is de belastingvrije overlijdensuitkering. Sommige speculanten zijn echter begonnen met het overdragen van levensverzekeringspolissen tussen partijen om grote belastingvrije meevallers te kunnen oogsten. Om dit te ontmoedigen, verklaarde het Congres dat elke levensverzekering die voor enige vorm van materiële tegenprestatie wordt overgedragen, gedeeltelijk of volledig belastbaar kan worden wanneer de uitkering bij overlijden wordt uitbetaald.

Deze regel staat bekend als de transfer-for-value-regel en is een van de weinige uitzonderingen op de algemene belastingvrijstelling die wordt toegekend aan alle overlijdensrisicoprojecten van levensverzekeringen. De regel zelf heeft echter verschillende uitzonderingen. We zullen deze uitzonderingen onderzoeken, evenals de voorwaarden waaronder een overdracht van het beleid tot belastingheffing kan leiden. (Moeilijke tijden vragen om wanhopige maatregelen, maar vallen je levensverzekeringspolis nog meer tegen het lijf. Om meer te leren, lees Verzilver je levensverzekering .)

De regel Transfer-for-Value De transfer-for-value-regel bepaalt dat zodra de ontvanger van een levensverzekering de uitkering overdraagt ​​aan een andere partij, de belastingvrije status van de polis zal worden verwijderd en de koper moet inkomstenbelasting betalen over een deel van de uitkering bij overlijden. De regel appelt als het beleid wordt ontvangen in ruil voor een waardevolle overweging van welke aard dan ook. Het bedrag van de overlijdensuitkering dat niet wordt belast, is gelijk aan de waarde van de ontvangen vergoeding, plus eventuele vervolgpremies die de ontvanger na de overdracht in de polis betaalt. De rest van de uitkering bij overlijden is volledig belastbaar als gewoon inkomen.

Voorbeeld
XYZ Corporation koopt een levensverzekeringspolis van $ 10.000 op een van haar belangrijkste werknemers. Het betaalt de premies van dit beleid voor vijf jaar en draagt ​​het beleid vervolgens over aan een andere werknemer voor $ 8, 000. De nieuwe werknemer betaalt een extra $ 4.000 premie in het beleid. De oorspronkelijke sleutelmedewerker overlijdt en de overlijdensuitkering wordt aan de tweede werknemer betaald. Slechts $ 12.000 ($ 8000 + $ 4000) van de uitkering bij overlijden kan van belasting worden uitgesloten; de rest wordt belast als gewoon inkomen voor de werknemer.

In theorie is deze regel conceptueel redelijk eenvoudig. Maar de definitie van "tegenprestatie" moet zorgvuldig worden onderzocht om vast te stellen wanneer deze van toepassing is. Ondanks het algemene begrip dat tegenprestatie verwijst naar een vorm van geldelijke betalingen, hoeft er soms geen formele overdracht van welke aard dan ook plaats te vinden of moet er concrete overweging worden gegeven om deze regel te overtreden. Overweging kan in dit geval slechts een wederkerige overeenkomst zijn van een soort die verband houdt met de overdracht van het beleid.

Als twee aandeelhouders in een nauw aangehouden onderneming bijvoorbeeld zichzelf levensverzekeringen afsluiten en elkaar als begunstigden noemen, dan gaat de ontvanger van de uitkering voor overlijden van het beleid van de partner die sterft eerst geconfronteerd met een aanzienlijke belasting rekening onder de transfer-for-value-regel.De regel is hier van toepassing omdat de twee partners vermoedelijk overeengekomen om elkaar als begunstigden te noemen, waardoor de ontvangst van overweging in de vergelijking werd geïntroduceerd. (Verlaag de waarde van uw belastbare nalatenschap en voorkom dat de belastingadministratie u voor de laatste keer ontvangt. Bekijk Shifting Life Insurance Ownership .)

Hoewel dergelijke regels onderhevig zijn aan interpretatie, is de formele belastingcode enigszins dubbelzinnig in termen van wat een overtreding rechtvaardigt voor de belastingvrijstelling. Als de IRS reden heeft om aan te nemen dat er enige vorm van verbale of stilzwijgende overeenkomst is gesloten, dan zal de regel worden gehandhaafd. De criteria om dit te bepalen, zijn de vraag of de overdracht wel of niet voor de aanvullende vergoeding had plaatsgevonden.

In het vorige voorbeeld zou de IRS vinden dat er een overeenkomst was gesloten omdat elke partner de ander waarschijnlijk niet als begunstigde op zijn of haar beleid had genoemd zonder wederkerigheid. Zoals eerder vermeld, is de transfer-for-value-regel niet alleen van toepassing op polisverkopen op zich; het veranderen of vermelden van een begunstigde in een polis in ruil voor enige vorm van overweging zal ook de regel activeren.

Speciale gevallen Er zijn verschillende specifieke gevallen waarbij uitzonderingen worden gemaakt om de verzekeringsopbrengst veilig te stellen. In de meeste gevallen wordt deze regel onbedoeld overtreden wanneer een beleid wordt overgedragen aan een andere partij met de verkeerde veronderstelling dat de regels worden gevolgd. Een van deze gebeurt wanneer de eigenaar van een polis het beleid verkoopt aan de onderneming waarvoor hij werkt of in de raad van bestuur zit, en de verzekerde op de polis is ook een aandeelhouder of functionaris van de corporatie. Andere situaties betreffen koop-verkoopovereenkomsten, waarbij een niet-beursgenoteerde onderneming beleid tussen werknemers overdraagt ​​op een manier die niet onder de lijst van gekwalificeerde uitzonderingen valt.

Toegestane uitzonderingen
Toen het Congres de Value-to-Value-regel creëerde, erkende het dat er enkele geldige redenen zijn waarom een ​​bedrijf een beleid zou overdragen aan een van zijn werknemers. Daartoe heeft het Congres vijf specifieke uitzonderingen op de regel opgenomen, waardoor het overlijdensuitkering van een beleid dat is overgedragen, belastingvrij aan de begunstigde wordt uitgekeerd.

1. Overboekingen naar de verzekerde op het beleid
2. Overboekingen naar een partner van de verzekerde op het beleid
3. Overboekingen naar een partnerschap waarbij de verzekerde op het beleid partner is
4. Overboekingen naar een bedrijf waarin de verzekerde op het beleid een functionaris of aandeelhouder is
5. Beleidstransfers waarbij de kostenbasis van de ontvanger in het over te dragen beleid wordt berekend op basis van de kostenbasis van de overdrager. (Deze uitzondering is meestal van toepassing bij belastingvrije bedrijfsreorganisaties, waarbij het oude bedrijf het beleid overdraagt ​​aan het nieuwe bedrijf.)

Zoals eerder vermeld, wordt deze regel vaak geactiveerd wanneer een bedrijf een beleid verkeerd overdraagt. Als een polis meerdere keren wordt overgedragen, bepalen de omstandigheden van de laatste overdracht in het algemeen hoe de opbrengsten van de overlijdensuitkeringen worden belast.Als de definitieve overdracht als een uitzondering kwalificeert, dan zijn de opbrengsten belastingvrij. Zo niet, dan is de regel van toepassing. Het kan in sommige gevallen ook van toepassing zijn op overdrachten tussen familieleden, hoewel deze overdrachten doorgaans ten minste gedeeltelijk als geschenken worden geclassificeerd. (Ontdek wat u kunt doen om de dekking te krijgen die u nodig hebt voor de juiste prijs. Zie voor meer informatie Krijg ik een levensverzekering? )

De bottom line
De overdracht-voor waardebepaling beperkt de belastingvoordelen van levensverzekeringen voor veel bedrijven. De uitzonderingen op deze regel staan ​​bedrijven en andere beleidseigenaren echter toe om hun beleid onder bepaalde omstandigheden te verplaatsen. Eigenaren van polissen die er niet zeker van zijn dat hun overdracht van het beleid tot belastingheffing kan leiden, moeten hun levensverzekeringsmaatschappij of belastingadviseur raadplegen. (Verward voor ongeveer $ 1 miljoen aan verzekeringsclaims voor verzekeringen? Bepaal of ze u zullen belonen. Lees voor meer informatie Vijf levensverzekeringsvragen die u zou moeten stellen .)