Het huidige mandaat van de Federal Reserve vond zijn eerste plaats in de Federal Reserve Act in november 1977. De jaren zeventig werden geteisterd door hoge inflatie en werkloosheid, een ernstige ongunstige macro-economische situatie bekend als stagflatie, die gemotiveerd was Congres om de oorspronkelijke wet van 1913 te hervormen. Met de bedoeling om de Fed's Raad van Bestuur en de FOMC-rollen (Federal Open Market Committee) te verduidelijken, identificeert de 'hervormingswet' van het Congres expliciet 'de doelstellingen van maximale werkgelegenheid, stabiele prijzen en matige rentevoeten op de lange termijn. "Het zijn deze doelen die bekend zijn geworden als het" duale mandaat "van de Fed.

AD:

Het eerste dat opvalt is dat het zogenaamde dubbele mandaat eigenlijk lijkt te zijn een drievoudig mandaat om de volgende drie doelen te bereiken: 1) maximale werkgelegenheid, 2) stabiele prijzen en 3) gematigde lange-termijnrentetarieven We zullen beginnen met te kijken naar de eerste, maximale werkgelegenheid, voordat we ons tot de andere twee keren wenden , dat effectief kan worden behandeld als een enkel mandaat.

Maximale werkgelegenheid

AD:

Bij het nadenken over het eerste mandaat is het belangrijk om te beseffen dat er twee zeer belangrijke punten zijn om : 1) maximale tewerkstelling betekent niet 100 procent werkgelegenheid of nul procent werkloosheid, en 2) er is niet één enkel niveau van tewerkstelling, uitgehouwen in steen en geldig voor alle eeuwigheid, bekend als het "maximale werkgelegenheidsniveau".

Economen erkennen dat er altijd een zekere mate van werkloosheid zal zijn omdat er altijd mensen zullen zijn die stoppen of nieuwe jo willen beginnen bs, bedrijven falen en nieuwe beginnen, of specifieke sectoren krimpen en andere breiden uit. Omdat het tijd kost om een ​​nieuwe baan te vinden, zal er altijd een zeker niveau van werkloosheid zijn, en dus is het niveau dat de Fed moet bereiken niet nul procent werkloosheid.

AD:

De werkloosheid is er een die de overhand zou hebben in normale economische omstandigheden (dat wil zeggen, zonder een hausse of een recessie). Dit percentage wordt de 'natuurlijke werkloosheidsgraad' genoemd. Deze natuurlijke koers wordt bepaald door structurele factoren die van invloed zijn op de flexibiliteit of mobiliteit van de arbeidsmarkt, bijvoorbeeld als werknemers meer mobiliteit in hun land hebben om in een andere regio te werken. Dit zou het natuurlijk tempo van de werkloosheid helpen verminderen, terwijl verordeningen die de arbeidsmobiliteit beperken, geneigd zijn om de natuurlijke snelheid te verhogen.

Het is niet altijd duidelijk of de economie zich in normale economische tijden bevindt of zelfs wat de natuurlijke werkloosheid is. De Fed moet vertrouwen op beoordelingen van haar leden, ondanks de onzekerheid, en deze kunnen altijd worden herzien. Met ingang van september 2015 hadden de ramingen van het natuurlijke of normale werkloosheidscijfer op de langere termijn een mediaanwaarde van 4.9 procent, variërend overal van 4. 7 tot 5. 8 procent. (Zie voor meer de: Werkloosheidscijfer: Get Real.)

Stabiele prijzen en gematigde langetermijnrente

Om mensen en bedrijven toekomstplannen te laten maken, moeten ze redelijk zeker zijn dat prijzen zal relatief constant blijven in de tijd. Als gevolg hiervan kan prijsinstabiliteit in de vorm van deflatie of snelle inflatie drastische gevolgen hebben voor de economische stabiliteit.

We hebben hierboven opgemerkt dat de stabiele prijzen en de gematigde lange-termijnrente effectief kunnen worden geïnterpreteerd als zijnde een enkel mandaat. Dit komt omdat de nominale rentevoeten op lange termijn zijn afgestemd op de inflatieverwachtingen. Voor een gegeven nominale rente zullen snel stijgende prijzen de reële rente verlagen die geldschieters ontvangen en debiteuren moeten betalen. Dus, in een onstabiele monetaire omgeving met snel stijgende prijzen, zullen kredietverstrekkers veel hogere rentetarieven in rekening willen brengen om het inflatierisico te beperken. (Zie voor meer informatie: Rentetarieven begrijpen: Nominaal, Echt en Effectief.) Als u de doelen van stabiele prijzen en matige langetermijnrente zojuist hebt gecombineerd in één enkel mandaat, kan het verrassend zijn om te beseffen dat vanaf januari In 2012 beweerde de FOMC dat het bereiken van zijn dubbele mandaat consistent is met het streven naar een inflatiepercentage van twee procent. Dit klinkt eerder als een enkel mandaat, en daarom kan men de doelstellingen van de Fed interpreteren als zijnde consistent met het eenmalige mandaat van de Europese Centrale Bank (ECB) voor het handhaven van prijsstabiliteit.

De Fed is van mening dat deze inflatiedoelstelling, door te zorgen voor prijsstabiliteit, een stabiele economische omgeving creëert die het doel van maximale werkgelegenheid kan bevorderen. Wanneer de prijzen stabiel zijn, kunnen mensen en bedrijven op langere termijn economische beslissingen nemen die noodzakelijk zijn voor een stabiele economische groei. Dit op zijn beurt leidt tot betere kansen op werk.

De bottom line

Of het nu gaat om een ​​drievoudig, duaal of enkelvoudig mandaat, het primaire doel van de Federal Reserve is het creëren van een stabiele monetaire omgeving. Om dit te bereiken, heeft de Fed geoordeeld dat het richten op de inflatie (door het op een laag en stabiel percentage van twee procent te houden) de beste manier is om een ​​dergelijke stabiliteit te bereiken. Dus alle ophef over veranderende rentetarieven draait eigenlijk allemaal om het stabiel houden van prijzen om economische groei te bevorderen en maximale werkgelegenheid te bevorderen.