Vanaf maandag treedt een verlate bepaling van de JOBS Act 2012 in werking, waardoor iedereen kan meedoen aan fondsenwerving voor privé-bedrijven en in ruil daarvoor inzetten op potentieel sterk groeiende startups kan ontvangen. Tegelijkertijd kunnen bedrijven die in wezen geen hoop hebben om geld te verdienen bij risicokapitaalactivisten nu van iedereen tot wel $ 1 miljoen per jaar ophalen. Of althans, dat is het idee.

Het principe achter Titel III van de JOBS Act is vergelijkbaar met dat achter Kickstarter. Iemand die geld nodig heeft, brengt zijn idee onder de aandacht van de massa en een groot aantal mensen pakt kleine bedragen om het financieringsdoel te bereiken. In plaats van alleen een T-shirt te ontvangen, krijgen degenen die onder de "Crowdfund-wet" chippen, zoals titel III ook wordt genoemd, equity.

Ron Miller, mede-oprichter van StartEngine, beschrijft de nieuwe regel als een "gelegenheid voor de andere 92% van de bevolking om te investeren in het volgende geweldige bedrijf." De overgrote meerderheid van de beleggers was uitgesloten van de snelle vroege groei van Google, Facebook, Dropbox en Tesla, maar "vanaf maandag heeft iedereen een kans."

Geaccrediteerd versus niet-geaccrediteerd

In het algemeen handhaaft het effectenrecht in de VS een strikte scheiding tussen betrekkelijk schaars (8% van de bevolking volgens Miller), "geaccrediteerde" beleggers, die rijk, zogenaamd verfijnd en daarom toegestaan ​​om voor zichzelf te zorgen; en de "andere 92%", de niet-geaccrediteerde. Over het algemeen zijn geaccrediteerde beleggers de enige die mogen beleggen in niet-openbare bedrijven, terwijl de rest moet wachten op de IPO. (Zie voor meer informatie ook: Heeft u een goedkeurende belegger als de regels worden losgelaten? )

Geaccrediteerde beleggers

Het verdiende inkomen over $ 200.000 (of $ 300.000 voor een getrouwd paar) in elk van de voorgaande twee jaar, met een redelijke verwachting om hetzelfde te verdienen in het lopende jaar , OF

Nettowaarde van meer dan $ 1 miljoen, individueel of inclusief een partner, exclusief de waarde van een hoofdverblijfplaats.

Een vroege uitzondering op die regel was Regulation A, een aanpassing van 1936 aan de Securities Act van 1933, die kleinere uitgevende instellingen een manier gaf om tot $ 5 miljoen op te halen zonder een volledige IPO te ondergaan. Volgens Thaya Knight, Associate Director Financial Studies aan het Cato Institute, was het probleem dat de uitzondering niet in de plaats kwam van de staatswetten, wat betekent dat bedrijven moesten voldoen aan 51 verschillende reeksen voorschriften (waaronder D.C.). Er waren meestal goedkopere manieren om geld in te zamelen, en slechts weinigen gebruikten in 2011 volgens Ahold slechts één bedrijf, vergeleken met 125 beursintroducties.

Die verordening werd geactualiseerd door Titel IV van de JOBS Act, genaamd Regulation A +, die in juni van kracht werd en bedrijven toestaat om jaarlijks $ 20 miljoen op te halen zonder te strijden met staatswetten (of $ 50 miljoen, onderworpen aan staatswetten ) "Algemeen verzoek" is ook toegestaan, wat betekent dat emittenten hun effecten vrijelijk kunnen adverteren via elk medium dat zij geschikt achten.

De Crowdfund-wet

Titel III / de Crowdfund-wet geniet federale voorkeur, wat betekent dat de pogingen van het bedrijf om fondsen te werven niet zijn onderworpen aan 51 sets regels per stuk. In tegenstelling tot Titel IV / Reglement A +, verandert het geen bestaande vrijstelling van de vereiste van de erkende belegger, maar creëert het een nieuwe vrijstelling.

Onder de Crowdfund Act kunnen bedrijven tot $ 1 miljoen per jaar opbrengen. Voor critici is de limiet te laag, omdat emittenten verplicht worden om mogelijk kostbare jaarverslagen in te dienen. Een bedrijf dat van plan was gebruik te maken van de voorziening om geld in te zamelen, Cleveland Whiskey LLC, vertelde Bloomberg dat het waarschijnlijk $ 40, 000 tot $ 50.000 zal uitgeven om $ 1 miljoen bijeen te brengen, wat betekent dat 4-5% naar papierwerk gaat. Als een bedrijf zijn financieringsdoel niet bereikt, moet het de fondsen teruggeven die het heeft opgehaald.

Er zijn ook grenzen aan wat beleggers kunnen bieden voor crowdfunded-aanbiedingen: de grootste van $ 2, 000 of 5% van hun jaarinkomen of vermogenssaldo, voor beleggers met een nettowaarde of een jaarlijks inkomen van minder dan $ 100.000. De limiet is 10% van het vermogenssaldo of inkomen voor rijkere beleggers, maar niemand - 'zelfs Warren Buffett', zoals Knight zegt - kan meer dan $ 100.000 per jaar investeren in een crowdfunded aanbod.

Een andere gril van de nieuwe regel is de 'portal', een nieuwe entiteit die fungeert als een verplichte tussenpersoon voor crowdfunded-aanbiedingen. Deze online tussenpersonen zijn onderworpen aan strikte regelgeving, 650 pagina's volgens Miller. Ze zijn ook verantwoordelijk voor alle advertenties rond een titel III-kwestie. De bedrijven zelf mogen alleen een "tombstone" presenteren, zegt Miller: de naam van het bedrijf, de voorwaarden van het aanbod en een korte beschrijving.

Zal het werken?

Gezien de limiet van $ 1 miljoen voor fondsenwerving en de rapportageverplichtingen, zou de Crowdfund Act een dure manier kunnen zijn om geld in te zamelen. Gecombineerd met de reclamebeperkingen en de noodzaak om een ​​portaal te doorlopen - waarvan er slechts vijf zijn goedgekeurd - is het de moeite waard om te vragen of titel III ongebruikt en vergeten zal worden zoals de oorspronkelijke verordening A.

Miller denkt van niet . Hij schat de kosten van het opstellen van jaarverslagen op $ 5,000 per jaar, wat niet erg belastend is. Hij benadrukt ook het aantal ondernemers dat financieringsmogelijkheden misloopt in het bestaande systeem, en zegt dat risicokapitaalfinanciering statistisch gezien moeilijker te krijgen is dan een acceptatiebrief van Harvard Law. (Zie voor meer informatie ook: Crowdfunding verandert financiële middelen voor startups van technologie. )

Hij ziet crowdfunding het meest aanspreken bij consumentgerichte bedrijven die toegang hebben tot een redelijk grote gemeenschap van fans en klanten.Zonder een opvallende onderschrijving van beroemdheden, denkt hij dat het voor startende bedrijven moeilijk kan zijn om voldoende aandacht van potentiële investeerders te trekken. StartEngine vermeldt vanaf maandagochtend twee uitgevers van Titel III: Gigmor uit Santa Monica, een netwerk voor het verbinden van artiesten en muzieklocaties; en Charles Town, West-Virginia gevestigde Bloomery Investment Holdings, LLC, een ambachtelijke distilleerderij.

Hij verwacht dat binnen de komende 30 dagen 15 tot 20 bedrijven lid zullen worden van het portaal, wat aangeeft dat er een vroege belangstelling bestaat voor crowdfunding door ondernemers. Het is te vroeg om te zeggen hoeveel beleggers er zijn, maar het A + -aanbod van Elio Motors op StartEngine heeft $ 17 miljoen opgehaald en andere aanbiedingen hebben de aandacht getrokken. (Zie voor gerelateerde literatuur: Investeren via Equity Crowdfunding: Risks en Beloningen. )

Miller denkt dat de "democratisering van de toegang tot kapitaal" waarvoor crowdfunding zorgt, vooral ten goede komt aan groepen die van oudsher zijn gemarginaliseerd in de bedrijfswereld. Om een ​​voorbeeld te noemen, hij zegt dat vrouwen minder dan 5% van de durfkapitaalfinanciering ontvangen, ondanks het aantonen van gelijke of grotere ondernemerscapaciteiten op basis van een aantal maatregelen. (Zie voor meer informatie ook: Waarom zijn er zo weinig vrouwen in financiën? Het is gecompliceerd. )

Miller is vooral enthousiast over het potentieel van crowdfunding om de rollen van klant en investeerder te combineren om een ​​"leger van merken" te creëren ambassadeurs." Terwijl sociale media traditionele media inhalen, zo redeneert hij, zou de waarde van het hebben van toegewijde belanghebbenden de traditionele reclame kunnen verduisteren.

De bottom line

Titel III van de JOBS Act brengt crowdfunding in de wereld van startups, waardoor retailbeleggers participaties in particuliere bedrijven kunnen kopen. Voor boosters is de nieuwe regel een democratiserende factor, die bedrijven helpt financieren die geen toegang hebben tot durfkapitaal en die regelmatige beleggers de mogelijkheid biedt om te worden blootgesteld aan potentieel snelgroeiende startups. Voor critici dreigt slecht ontwerp de Crowdfund-wet te verbannen naar de historische prullenbak van de effectenhervorming. Wat komt er van deze specifieke regeling nog te bezien, maar het streven om crowdfunding-kansen in de beleggingswereld te brengen, zal waarschijnlijk niet verdwijnen.