Olie - wie de eigenaar is en wie het nodig heeft - wordt vaak aangehaald als een reden waarom landen ten strijde trekken tegen sommige naties en bondgenoten blijven met anderen. Deze natuurlijke hulpbron is het 'gouden ei' en de landen die het hebben, zouden 's werelds rijkste zijn. Of je zou denken. (Ga voor basisinformatie naar de Oil and Gas Industry Primer van Investopedia.)

Maar het hebben van de olie vertaalt zich niet altijd in de verkoop van de olie. De landen met de hoogste oliereserves (wat betekent dat ze bewezen bronnen van olie in de grond hebben gevonden) zijn niet altijd degenen met de hoogste olieproductie (wat betekent dat ze de olie uit de grond kunnen "oogsten" en verkopen het). Er zijn tal van geologische, geografische en politieke redenen waarom het hebben van de hoogste reserves niet altijd synchroon loopt met het hebben van de hoogste productie. Maar in wezen, als de reserves zouden kunnen worden geoogst, zouden deze landen een meevaller moeten hebben en zeer goede investeringskandidaten kunnen zijn.

Top acht grootste olie-reservelanden

De OPEC (Organisatie van olie-exporterende landen) is de grootste oliehandelsgroep - haar lidstaten bezitten meer dan 80% van de bewezen oliereserves. Slechts twee van de acht grootste oliereserves ter wereld (Canada en Rusland) zijn niet onderdeel van de OPEC. In de volgende tabel worden de topoliereserves en hun percentage bewezen wereldreserves weergegeven.

Land	% Bewezen reserve voor ruwe olie (in miljard vaten)
Venezuela	20. 2%
Saoedi-Arabië	18. 0%
Canada	11. 8%
Iran	10. 6%
Irak	9. 5%
Koeweit	6. 9%
Verenigde Arabische Emiraten	6. 6%
Rusland	4. 1%

Bron: OPEC & EIA

Landen in de topproductielanden in de topproductielanden?

Het hebben van een grote bewezen reserve kan in sommige opzichten irrelevant zijn als politieke, economische of technologische problemen het vermogen belemmeren om die reserves naar de oppervlakte te brengen. En vanwege deze problemen bestaat er een dichotomie tussen de landen met de hoogste reserves en die die het grootste percentage olie produceren (oogsten). De top drie van olieproducerende landen zijn Rusland, Saoedi-Arabië en de Verenigde Staten. Hoewel Rusland en Saoedi-Arabië topresidielanden zijn, zijn de Verenigde Staten niet (met slechts 1,8% van de bewezen reserves). En Venezuela, het belangrijkste reservaatland, is slechts de 14 ^e grootste producent ter wereld. Venezuela bevindt zich om drie redenen in deze positie: eerst zijn de reserves hard en erg duur om te extraheren vanwege het type olie en locatie; ten tweede besteedt het door de staat verschuldigde onderzoeks- en productiebedrijf heel weinig investeringen om deze olie te krijgen; en derde buitenlandse bedrijven zijn op hun hoede om een ​​investering in het land te doen omdat het politieke landschap erg negatief is geweest tegenover buitenlanders.

Conclusie

Op de lange termijn kunnen bewezen reserves die nog moeten worden geproduceerd economische welvaart aan landen bieden, omdat technologische, politieke of andere problemen die de productie belemmeren, worden opgelost. Maar tot die tijd betekent het hebben van reserves niets als je niet kunt produceren!