a:

Handel in renteswaps op de OTC-markt (over-the-counter). Renteswaps verhandelen voor meer waarde dan welk ander otc-derivaat dan ook, volgens de Bank for International Settlements (BIS). Financiële instellingen verhandelen vaak swaps met elkaar op de interbancaire markt. Het is ook mogelijk om blootstelling te verkrijgen aan de renteswapmarkt via indexen van swaps.

Hoe renteswaptransacties worden gemaakt

Institutionele beleggers, corporate treasurers en andere emittenten van schulden zijn aangewezen op renteswaps als instrument voor risicobeheer. Andere beleggers gebruiken ze om een ​​gunstig tarief vast te stellen aan een instrument met variabele rente.

In de vorm van vanille vormen renteswaps het handelen in rentebetalingen uit afzonderlijke schuldbewijzen. De ene partij heeft een schuldinstrument met een vaste rentevoet van bijvoorbeeld 5%. Deze verantwoordelijkheden voor rentebetalingen worden vervolgens omgewisseld voor een variabele rente (doorgaans gebaseerd op de huidige LIBOR) met hetzelfde tarief. De partij die ervoor kiest om de vaste rente te ontvangen, is de ontvanger en de partij die de vlottende rente ontvangt, is de betaler.

De rol van marktmakers spelen zijn de emittenten van hoogwaardige (AA of hoger) schulden, die de vaste en / of variabele rente aan klanten bieden. De andere tegenpartij is meestal een investerings- of handelsbank. Zodra de swap is uitgevoerd, ontvangt een interdealbroker meestal een tussenpersoonsprijs. De interdeal-makelaar spreidt het risico van betrouwbare partijen.

Zoals veel OTC-derivaten, zijn renteswaps in een zeer grote verscheidenheid aan soorten en structuren. Naarmate de swaphandel groeide, neigde meer en meer van de markt naar het opvangen van fluctuaties in valuta-uitwisselingen. Dit wordt vaak gedaan door een afzonderlijke valuta aan elk onderdeel van de swap toe te wijzen.