Sinds het Federal Open Market Committee (FOMC) een verhoging van 25 basispunten heeft aangekondigd in zijn federale doelrentevoet op 16 december 2015, is de betere vraag wellicht: "Wanneer zullen de rentetarieven weer opstaan ​​en hoe hoog zullen ze gaan? " Het tijdperk van nulrentetarieven is officieel voorbij, maar niemand weet hoelang. Vijfenzestig economen werden ondervraagd door de Wall Street Journal in december, en meer dan de helft geloofde dat het "enigszins waarschijnlijk" of "zeer waarschijnlijk" de federale funds rate binnen de volgende vijf jaar bijna nul zou zijn. Als de pessimisten gelijk hebben, kunnen investeerders zich misschien voorbereiden op een economische stagnatie in de Japanse stijl, decennia lang.

AD:

De rente die de Bank of Japan heeft vastgesteld, is sinds 1994 op of rond het nulpunt gebleven, terwijl de cumulatieve economische groei bijna nul is. Het is geen mooie foto en de Amerikaanse ervaring tussen 2009 en 2015 lijkt griezelig op de Japanse ervaring tussen 1994-2000.

Gemiddelde personen en huishoudens hebben zich aangepast aan het leven met lage tarieven. Volgens BankRate. com gegevens van 10 december 2015, ongeveer een week voordat de Fed haar renteverhoging aankondigde, het gemiddelde eenjarige depositobewijs betaald 1. 10%; de gemiddelde spaarrekening betaalde een microscopisch 0. 48%. Spaarders en mensen met een vast inkomen blijven hameren op hun rendement.

AD:

Anderzijds zou de gemiddelde 30-jaars vaste rente hypotheek kunnen worden gefinancierd op 3,92%. De gemiddelde 48-maanden gebruikte autolening was zelfs goedkoper op 2. 85%. Leners en aandelenbeleggers hebben het goed gedaan in een tijdperk van lage betalingen en een vlucht naar rendement op de aandelenmarkt.

Rentetarieven gaan niet per ongeluk. Net zo belangrijk is dat de hele economie reageert wanneer ze bewegen. Rentetarieven zijn erg belangrijke signalen en het is niet nodig om in de economie een doctoraat te behalen om de essentie te begrijpen. Als u uw financiën voor de toekomst wilt voorbereiden, loont het om de rentetarieven in de gaten te houden wanneer ze stijgen.

AD:

Wat veroorzaakt rentetarieven

Er is eigenlijk nogal wat academisch debat over rentetarieven. Sommigen geloofden vroeger dat de rentetarieven grotendeels arbitraire instrumenten van woekeraars waren. Anderen beweren dat de rentetarieven de voorkeuren weerspiegelen van spaarders en spenders in de tijd, ook wel bekend als de Pure Time-voorkeurstheorie. Karl Marx, de peetvader van het communisme, vond de rentetarieven een reactie op de relatieve macht van industriële kapitalisten.

Moderne economen hebben over het algemeen een eenvoudiger interpretatie: de rentetarieven worden bepaald door vraag en aanbod van geld op de kapitaalmarkten. Als meer potentiële leners meer creditcards, hypotheken en autoleningen willen, of meer obligaties willen uitgeven, dan is de prijs van leenbaar geld op en stijgen de rentetarieven.Omgekeerd dalen de rentetarieven als mensen meer willen sparen en minder willen lenen.

Het samenspel van vraag en aanbod op de kredietmarkten bepaalt de "marktrentetarieven", waarmee wordt bedoeld welke rentetarieven zich zouden aanpassen als ze aan de vrije markt zouden worden overgelaten. De marktrente wordt echter gemanipuleerd door centrale banken en overheden. Zo heeft de Federal Reserve sinds de grote recessie obligaties gekocht tegen historische koers. Het betaalt deze obligaties met nieuw geld, en de overeenkomstige stijging van de geldhoeveelheid dwingt de rentetarieven omlaag.

Waarom rentetarieven laag zijn

Er zijn twee heersende theorieën over waarom de Federal Reserve de rente zo lang laag hield. De eerste theorie is dat centrale bankiers, zoals de voormalige Fed-voorzitter Ben Bernanke en de huidige voorzitster Janet Yellen, geloven in tactieken van het monetaire beleid in Keynesiaanse stijl. Als de economie worstelt en de Amerikaanse economie al jaren worstelt, is het Keynesiaanse recept om de rente te verlagen. Dit ontmoedigt sparen en moedigt lenen en uitgeven aan. Voorstanders van dit monetaire beleid zijn van mening dat lage koersen de economische groei afwijzen om achterblijvende totale vraag op te lossen.

De tweede theorie is dat de federale overheid lage rentetarieven nodig heeft om rentebetalingen op de enorme staatsschuld mogelijk te maken. Vanaf het vierde kwartaal van 2015 werd bijna twee derde van de staatsschuld bediend met kortlopende overheidsobligaties of looptijden korter dan een jaar. Dit betekent in essentie dat de Amerikaanse overheid met schulden is gefinancierd, zoals een hypotheek met rentes. Als de rente stijgt tot historische gemiddelden, zoals 4 tot 6%, dan is de rente alleen al bijna het hele federale budget op.

Er is een aannemelijke kern van waarheid in elke theorie. Het is misschien een gelukkig toeval dat de keynesiaanse remedie die door centrale bankiers wordt bepleit de US-overheid toevallig helpt haar rekeningen te beheren. Hoe dan ook, sommige serieuze theoretische en praktische krachten drukken de rentetarieven naar beneden.

Waarom de FOMC verhoogde tarieven

Het FOMC wist dat het uiteindelijk de rente moest verhogen. Het probleem van de schaarste, dat in essentie onmogelijk is, is niet voldoende, de marktrente kan nooit nul zijn. De huidige consumptie is altijd aantrekkelijker dan de toekomstige consumptie in een schaarse wereld, dus degenen die vandaag meer willen consumeren, door te lenen, moeten een premie betalen om meer geld te krijgen. Degenen die bereid zijn om de consumptie uit te stellen, kunnen een premierentevoet in rekening brengen om een ​​deel van hun huidige koopkracht te verrekenen.

Twee grote problemen doen zich voor als centrale banken de rentetarieven te lang te laag laten. De eerste is lage tarieven om asset bubbles te creëren. Chronisch lage rentetarieven maken het te gemakkelijk om dure, langlopende projecten te ondernemen, zoals woningbouw of het bouwen van een nieuwe fabriek. Ze dwingen beleggers en spaarders ook tot risicovollere beleggingen, zoals aandelen. Dit verhoogt de prijzen van activa tot onhoudbare niveaus, wat precies is wat er vóór 2007 is gebeurd.

Het tweede probleem is inflatie, een ernstig langetermijnrisico dat alle spaarders en beleggers moeten ervaren.De Fed heeft veel monetaire instrumenten, maar het programma voor het kopen van obligaties injecteert nieuw geld in de economie. Als nieuw geld sneller circuleert dan het tempo van de economische groei, beginnen de prijzen te stijgen. Dit komt omdat meer dollars relatief minder goederen achterna zitten, dus de marktprijzen zijn op.

Het was waarschijnlijk verleden tijd voor een renteverhoging door de Fed. Hoewel de controversiële consumentenprijsindex (CPI) in het verleden niet veel gestegen is, blijkt uit een rapport van de National Nation's Housing over de kosten dat Amerikaanse families erger dan ooit last hebben van de kosten. Het woningbezit bevindt zich op een dieptepunt van 50 jaar en de mediaanvraaghuren stijgen met meer dan 6% per jaar. Recordaantal huurders en eigenaars gekwalificeerd als zwaar belast door hun maandelijkse betalingen.

Voedselprijzen stijgen ook enorm; het rundvlees is gestegen met 12. 3 jaar-op-jaar tussen 2014 en 2015; eieren op boerderijniveau stegen tussen april en mei 2015 met 35%, 4%, en nog vele andere voorbeelden. Voeg deze zorgen toe aan recordhoge aandelenindices, en het is duidelijk dat de Fed bepaalde lucht uit de luchtbellen moest laten.

Zullen de rentetarieven stijgen?

Beleggers zouden er niet zoveel om hoeven te geven dat de rente met 0. 25% steeg. Belangrijker is het traject; met andere woorden, hoe ver en hoe snel zullen de prijzen stijgen. Volgens de eigen prognoses van de Federal Reserve, de Summary of Economic Projections (SEP), zouden beleggers in de loop van 2016 vier verhogingen mogen verwachten. Van elke stijging wordt een 25 bp-hobbel voorspeld, met een totaal van 100 bps.

Zelfs als de koersen van nul naar 1.00 of 1.25% stijgen, zullen ze volgens historische normen nog steeds erg laag zijn. Het hele programma is afhankelijk van de waargenomen gezondheid van de Amerikaanse economie. Als de recessie terugkeert in 2016 en sommigen voorspellen, is de kans groot dat de Fed de renteverhogingen vertraagt, stopzet of omkeert.

De rente moet waarschijnlijk blijven stijgen. Het is immers hoogst onwaarschijnlijk dat de economie accurate rentetarieven zal zien na slechts een stijging van 25% van de federal funds rate. De aandelenmarkt reageerde goed op de eerste renteverhoging, en bood de Fed schijnbaar enige geruststelling dat de economie een hap of twee aankan.

Behoudens een economische ramp, zouden de rentetarieven blijven stijgen. De Fed is een incrementele strategie telegraferend, waardoor investeerders voldoende tijd hebben om te reageren. Dit kan welkom nieuws zijn voor spaarders, gestresste huishoudens en misschien ook de economie als geheel.