Hypotheekcrisis. Kredietcrisis. Bank instorten. Overheidsbailout. Zinnen als deze verschenen vaak in de krantenkoppen in de herfst van 2008, een periode waarin de belangrijkste financiële markten meer dan 30% van hun waarde verloren. Deze periode behoort ook tot de meest gruwelijke in de geschiedenis van de Amerikaanse financiële markt. Degenen die deze gebeurtenissen hebben meegemaakt zullen de onrust nooit vergeten. Wat is er precies gebeurd en waarom? Lees verder om te leren hoe de explosieve groei van de markt voor subprimehypotheken, die begon in 1999, een belangrijke rol speelde bij het bepalen van de fase van de onrust die zich pas negen jaar later zou voordoen.

AD:

Ongekende groei en consumentenschuld

Subprime-hypotheken zijn hypotheken gericht op leners met minder dan perfecte kredieten en minder dan voldoende besparingen. Een toename van het uitlenen van subprime begon in 1999 toen de Federal National Mortgage Association (ook wel Fannie Mae genoemd) een gezamenlijke inspanning begon om woningkredieten toegankelijker te maken voor mensen met minder krediet en besparingen dan kredietverstrekkers doorgaans nodig hadden. Het idee was om iedereen te helpen de Amerikaanse droom van eigenwoningbezit te bereiken. Omdat deze kredietnemers als risicovol werden beschouwd, hadden hun hypotheken onconventionele voorwaarden die dat risico weerspiegelden, zoals hogere rentetarieven en variabele betalingen. (Meer informatie in Subprime-uitlenen: hand helpen of onderhandelen? )

AD:

Terwijl velen grote welvaart zagen toen de subprime markt begon te exploderen, begonnen anderen rode vlaggen en potentieel gevaar voor de economie te zien. Bob Prechter, de oprichter van Elliott Wave International, heeft consequent betoogd dat de onbeheerste hypotheekmarkt een bedreiging vormde voor de Amerikaanse economie, omdat de hele industrie afhankelijk was van de steeds toenemende waarde van onroerend goed.

Vanaf 2002 hadden de door de overheid gesponsorde hypotheekverstrekkers Fannie Mae en Freddie Mac meer dan $ 3 biljoen aan hypothecair krediet verstrekt. In zijn boek 'Conquer the Crash' uit 2002, zei Prechter: 'Vertrouwen is het enige dat dit gigantische kaartenhuis ophoudt.' De rol van Fannie en Freddie is om hypotheken terug te kopen van de geldschieters die hen hebben voortgebracht en om geld te verdienen wanneer hypotheeknota's worden betaald. Zo zorgden de steeds hoger wordende hypotheekvervalsratio's voor een verlammende omzetdaling voor deze twee bedrijven. (Meer informatie in Fannie Mae, Freddie Mac en de kredietcrisis van 2008 .)

AD:

Een van de meest potentieel dodelijke hypotheken die worden aangeboden aan subprime-leners, zijn de ARM voor alleen-rente en de ARM voor betalingsopties, beide instelbare hypotheken (ARM's). Beide hypotheekvormen hebben de kredietnemer die veel lagere aanvangsbetalingen doet dan zou zijn verschuldigd onder een hypotheek met vaste rente. Na een periode van tijd, vaak slechts twee of drie jaar, worden deze ARM's gereset. De betalingen fluctueren dan net zo vaak als maandelijks en worden vaak veel groter dan de eerste betalingen.(Voor meer informatie over dit soort hypotheken, zie Dit ARM heeft tanden .)

In de opwaartse trendmarkt die bestond van 1999 tot 2005, waren deze hypotheken vrijwel risicovrij. Een leningnemer, met een positief eigen vermogen ondanks de lage hypotheekbetalingen sinds zijn woning sinds de aankoopdatum in waarde was gestegen, kon het huis gewoon verkopen voor winst, in het geval hij de toekomstige hogere betalingen niet zou kunnen betalen. Velen voerden echter aan dat deze creatieve hypotheken een rampzalige ramp waren in het geval van een neergang op de woningmarkt, waardoor eigenaars in een negatieve aandelenpositie zouden komen en het onmogelijk was om te verkopen.

Om het potentiële hypotheekrisico te versterken, bleef de totale consumentenschuld in het algemeen met een verbazingwekkende snelheid groeien en in 2004 kwam deze voor het eerst uit op $ 2 biljoen. Howard S. Dvorkin, president en oprichter van Consolidated Credit Counseling Services Inc., een non-profit organisatie voor schuldbeheer, vertelde de Washington Post destijds: "Het is een enorm probleem. Je kunt niet het rijkste land in de wereld zijn wereld en laat al uw landgenoten hun nek in de schulden steken. "

De daaropvolgende stijging van creatieve hypotheekgerelateerde beleggingsproducten

Tijdens de aanloop naar de huizenprijzen werd de markt voor mortgage-backed securities (MBS) populair bij commerciële investeerders. Een MBS is een pool van hypotheken gegroepeerd in een enkele beveiliging. Beleggers profiteren van de premies en rentebetalingen op de individuele hypotheken die het bevat. Deze markt is zeer winstgevend zolang de huizenprijzen blijven stijgen en huiseigenaren hun hypotheekbetalingen blijven doen. De risico's werden echter al te reëel toen de huizenprijzen begonnen te dalen en huizenbezitters in grote hoeveelheden hun hypotheek begonnen te betalen. (Ontdek hoe vier grote spelers uw hypotheek op de secundaire markt in Achter de schermen van uw hypotheek snijden en versnipperen.)

Een ander populair investeringsvehikel in die tijd was het kredietderivaat, een zogenaamde credit default swap (CDSs). CDS's werden ontworpen als een methode om zich af te dekken tegen de kredietwaardigheid van een bedrijf, vergelijkbaar met verzekeringen. Maar in tegenstelling tot de verzekeringsmarkt was de CDS-markt niet gereguleerd, wat betekent dat er geen vereiste was dat de emittenten van CDS-contracten genoeg geld in de reserve aanhouden om uit te betalen in het slechtste geval (zoals een economische neergang). Dit was precies wat er gebeurde met American International Group (AIG) begin 2008 toen het enorme verliezen aankondigde in zijn portefeuille van onderschreven CDS-contracten die het niet kon betalen. (Meer informatie over dit beleggingsvehikel in Credit Default Swaps: een introductie en Falling Giant: een casestudy van AIG .)

Afname van de markt

Tegen maart 2007, met het falen van Bear Stearns als gevolg van grote verliezen als gevolg van zijn betrokkenheid bij het onderschrijven van veel van de beleggingsvehikels die rechtstreeks verbonden zijn met de markt voor subprime hypotheken, werd duidelijk dat de gehele markt voor het verstrekken van subprime-leningen in de problemen zat. Huiseigenaren bleven in een hoog tempo in gebreke, omdat alle creatieve variaties van subprime-hypotheken zich herstelden naar hogere betalingen terwijl de huizenprijzen daalden.Huiseigenaren zaten ondersteboven - ze hadden meer te danken aan hun hypotheken dan hun huizen waard waren - en konden niet langer gewoon hun huis uitkomen als ze de nieuwe, hogere betalingen niet konden betalen. In plaats daarvan verloren ze hun huizen aan afscherming en dienden ze vaak faillissement in. (Bekijk de factoren die ervoor zorgden dat deze markt oplaaide en uitbrandde in De brandstof die de ondermelkverdelging gaf.)

Ondanks deze schijnbare puinzooi bleven de financiële markten hoger in oktober 2007 , waarbij de Dow Jones Industrial Average (DJIA) op 9 oktober 2007 een closing high van 14, 164 bereikte. De onrust ging uiteindelijk verloren en in december 2007 waren de Verenigde Staten in een recessie beland. Begin juli 2008 zou de Dow Jones Industrial Average voor het eerst in meer dan twee jaar onder de 11.000 worden verhandeld. Dat zou niet het einde van de daling zijn.

Op zondag 7 september 2008, toen de financiële markten bijna 20% achterbleven ten opzichte van de top van oktober 2007, kondigde de regering de overname aan van Fannie Mae en Freddie Mac als gevolg van verliezen door de sterke blootstelling aan de instortende subprime hypotheekmarkt . Een week later, op 14 september, viel de grote beleggingsmaatschappij Lehman Brothers ten prooi aan haar eigen overmatige blootstelling aan de markt voor subprime hypotheken en kondigde in die tijd de grootste faillissementsaanvraag in de geschiedenis van de Verenigde Staten aan. De volgende dag kelderden de markten en de Dow sloot 499 punten op 10, 917.

De val van Lehman liep in cascade, waardoor de intrinsieke waarde van het Reserve Primair Fonds op 16 september 2008 onder $ 1 per aandeel kwam. Investeerders kregen toen te horen dat ze voor elke geïnvesteerde $ 1 recht hadden op slechts 97 cent. Dit verlies was te wijten aan het houden van handelspapier uitgegeven door Lehman en was pas de tweede keer in de geschiedenis dat de aandelenwaarde van een geldmarktfonds "de dollar heeft gebroken". Paniek volgde in de geldmarktfondsindustrie, resulterend in massale inkoopaanvragen. (Zie Voor meer informatie verwijzen we naar "Uw geldmarktfonds Break The Buck? en Case Study: The Collapse of Lehman Brothers .)

Op dezelfde dag, Bank of America ( NYSE: BAC) kondigde aan Merrill Lynch te kopen, het grootste makelaarsbedrijf in de Verenigde Staten. Daarnaast werd AIG (NYSE: AIG), een van de toonaangevende financiële bedrijven in de Verenigde Staten, gedegradeerd vanwege het feit dat ze meer kredietderivatencontracten hebben onderschreven dan het zich zou kunnen veroorloven om hun vruchten af ​​te werpen. Op 18 september 2008 begon de bespreking van een reddingsplan door de regering, waardoor de Dow 410 punten kreeg. De volgende dag stelde minister van Financiën Henry Paulson voor een Troubled Asset Relief Program (TARP) van maar liefst $ 1 biljoen ter beschikking te stellen om giftige schulden op te kopen om een ​​volledige financiële meltdown af te weren. Ook op deze dag startte de Securities and Exchange Commission (SEC) een tijdelijk verbod op short-selling van de aandelen van financiële bedrijven, in de overtuiging dat dit de markten zou stabiliseren. De markten sprongen op het nieuws en investeerders stuurden de Dow 456 punten omhoog naar een intraday-piek van 11, 483, en uiteindelijk 361 op 11, 388.Deze hoogtepunten zouden van historisch belang blijken te zijn nu de financiële markten op het punt stonden drie weken van volledige onrust te ondergaan. (Zie voor meer inzicht Liquiditeit en toxiciteit: zal TARP het financiële systeem repareren? )

Financiële turbulentie voltooien

De Dow zou 3, 600 punten naderen vanaf 19 september 2008, hoog in de dag van 11, 483 tot 10 oktober 2008, laag in de loop van de dag van 7,882. Het volgende is een samenvatting van de belangrijkste gebeurtenissen in de VS die zich ontvouwden tijdens deze historische periode van drie weken.

• 21 september 2008: Goldman Sachs (NYSE: GS) en Morgan Stanley (NYSE: MS), de laatste twee van de nog bestaande grote investeringsbanken, converteren van investeringsbanken naar bankholdings om meer flexibiliteit te krijgen voor het verkrijgen van bailout-financiering.
• 25 september 2008: Na een 10-daagse bankrun neemt de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) Washington Mutual over, de grootste spaar- en lening van de natie, die zwaar te lijden had gehad van subprime-hypotheekschulden. De activa worden overgedragen aan JPMorgan Chase (NYSE: JPM).
• 28 september 2008: Het TARP-reddingsplan loopt in het Congres.
• 29 september 2008: De Dow daalt met 774 punten (6. 98%), de grootste puntdaling in de geschiedenis. Ook koopt Citigroup (NYSE: C) Wachovia, de op drie na grootste U. S. bank.
• 3 oktober 2008: Een herwerkte TARP-plan van $ 700 miljard, omgedoopt tot de Emergency Economic Stabilization Act van 2008, slaagt voor een tweepartijse stemming in het Congres. (Bailouts-datum van de VS dateert van 1792. Ontdek hoe de grootste de economie beïnvloedden in Top 6 financiële reddingsoperaties in de VS .) <6> 6 oktober 2008:
• De Dow sluit onder 10 , 000 voor het eerst sinds 2004. 22 oktober 2008:
• President Bush kondigt aan dat hij op 15 november 2008 een internationale conferentie van financiële leiders zal houden. The Bottom Line

The events van de herfst van 2008 zijn een les in wat er uiteindelijk gebeurt wanneer rationeel denken plaats maakt voor irrationaliteit. Hoewel goede bedoelingen waarschijnlijk de aanleiding waren voor de beslissing om de markt voor subprime-hypotheken in 1999 uit te breiden, zijn de Verenigde Staten ergens langs de weg de zintuigen verloren. Naarmate de huizenprijzen hoger werden, probeerden de meer creatieve geldschieters om ze nog hoger te houden, met een schijnbare volledige minachting voor de mogelijke gevolgen. Wanneer men de irrationele groei van de markt van de subprime-hypotheken en de daarvan afgeleide investeringsvehikels, gecombineerd met de explosie van consumentenschuld, in overweging neemt, was de financiële onrust van 2008 misschien niet zo onvoorspelbaar als velen zouden willen geloven.

Ontdek hoe deze moeilijke economische periode voor iedereen een leerervaring kan zijn in

De positieve kant van de kredietcrisis .