Wall Street heeft de neiging om gefocust te zijn op een minderheid van large-capaandelen - dat is tenslotte waar investment banking (en grote winsten) zijn. Dientengevolge worden aandelen met een kleine / micro / nano-cap (hoe je ze ook wilt classificeren) met solide fundamentals en een groot investeringspotentieel soms verlaten om weg te kwijnen zonder een manier om hun verhaal bij individuele beleggers te krijgen. De uitdaging voor beleggers is om betrouwbare informatiebronnen te vinden over deze "onontdekte" aandelen.

Waarom is Wall Street gericht op een klein aantal Big-Cap-aandelen?
Wall Street richt zich op een zeer klein aantal large-capaandelen, omdat daar het geld ligt en omdat fusies onafhankelijke regionale beursvennootschappen elimineerden die vroeger small-capaandelen ondersteunden. Investment banking stimuleert nu de winstgevendheid en de grotere deals hebben de grootste marges. Brokers maken meestal alleen een markt in de meest liquide aandelen (wat ook big-cap-namen zijn) om voldoende volume te genereren om hun bestaan ​​te rechtvaardigen. Met elke investeringsbankier die voor dezelfde deal vecht, is de onderzoeksdekking een lemmingsmarkt geworden waarbij iedereen dezelfde aandelen volgt.

Door de fusieactiviteit zijn kleine regionale beursvennootschappen verkort die financiële steun hebben verleend aan small-capaandelen. Deze regionale makelaarskantoren verschaften investeringsbankieren, market-making en onderzoeksdekking aan bedrijven in hun marktgebied. Hierdoor kregen small-capbedrijven toegang tot kapitaal en een groeiend aandeelhoudersbestand. Naarmate grotere makelaarskantoren en banken deze kleinere bedrijven overnamen, werden hun activiteiten echter omgeleid naar de grootkapsector. Bedrijven die niet aan een specifieke marktkapitalisatie voldoen of niet het potentieel hebben om een ​​omvangrijke investment banking-deal te sluiten, worden hierdoor soms uit de dekkingslijsten gehaald.

Waarom kijken naar kleine / micro-cap-aandelen?
Als de profs zich richten op de big caps, waarom zou je dan ergens anders moeten kijken? De reden is waarde. Toegegeven, sommige bedrijven aan dit einde van de voedselketen mogen geen aandacht verdienen. Maar er zijn veel bedrijven met solide fundamentals die simpelweg worden ondergewaardeerd omdat beleggers zich er niet bewust van zijn. "Niet-ontdekte" aandelen zullen de neiging hebben om ontdekt te worden wanneer ze worden overgenomen door grotere bedrijven, wat de neiging heeft om de aandelen te laten schieten. Dit zijn aandelen waarvan werd vastgesteld dat ze extreem ondergewaardeerd waren door het overnemende bedrijf, maar niet door Wall Street vanwege het gebrek aan dekking.

Samenvattend is Wall Street om de volgende redenen gefocust op een klein aantal aandelen:

1. Lage volumes voor smallcaps hebben de neiging bedrijven te dwingen alleen de meer liquide (big-cap) aandelen te verhandelen.
2. Investment banking stimuleert de winstgevendheid en de grootste winsten liggen bij de grootste deals.
3. Door fusies en overnames zijn kleine regionale bedrijven geëlimineerd die vroeger aandelen ondersteunden naarmate ze groeiden van micro-cap tot mid-cap.

Dit scenario heeft gezorgd voor een informatiekloof tussen beleggers en het grote aantal goede bedrijven zonder onderzoeksdekking.

Wat beleggers willen weten
Beleggers moeten onderscheid maken tussen substantie en hype. Hier, opgesomd in volgorde van belangrijkheid, zijn enkele vragen te stellen om ervoor te zorgen dat u professioneel onderzoek leest:

Wat is de aard van de relatie tussen het bedrijf en de analist?
De aard van de relatie moet duidelijk worden vermeld in het rapport van de analist over een bepaalde voorraad. Een verklaring van openbaarmaking is vereist door de voorschriften van de Securities and Exchange Commission en is meestal te vinden aan het einde van het rapport (en in kleine letters). Informatie over wat, in voorkomend geval, is betaald voor het rapport, wordt meestal in het midden of eind van het kleine type geplaatst. Als u geen openbaarmakingsverklaring kunt vinden, pas dan op. Als de aard van de betaling niet wordt bekendgemaakt en het rapport niet afkomstig is van een bekende makelaardij of investeringsbank, kijk je misschien niet naar een objectieve analyse.

Compensatiestructuur
Een vaste-kostenrente heeft de voorkeur boven een vergoeding waarbij de analist wordt betaald in een vorm van eigen vermogen (aandelen, warrants of aandelenopties) en / of een bonus ontvangt als de aandelen appreciëren. De afwezigheid van een "equity kicker" vermindert het risico dat de schrijver de aandelen hyps om zijn of haar inkomsten te maximaliseren. Een vaste vergoeding geeft ook aan dat de informatiebron een betrouwbaardere informatiebron voor de belegger moet zijn, althans gedurende de looptijd van de opdracht. In het algemeen vereist een vaste vergoedingsrelatie dat het onderzoeksbureau ten minste een periode van één jaar bestrijkt en pleit voor de tijdige indiening van kwartaalverslagen. "Pump and dump" -winkels daarentegen schrijven alleen in een bedrijf zolang het duurt om hun schema's te realiseren.

Heeft compensatie een negatieve invloed op de objectiviteit van de analist?
Over het algemeen zijn professionele analisten slechts zo goed als hun laatste ideeën. Om succesvol te zijn, moeten analisten hun geloofwaardigheid één goede voorraad per keer opbouwen. Deze 'onzichtbare hand' dwingt professionele analisten hun inspanningen te richten op het vinden en promoten van de beste beleggingsideeën en het ontwikkelen van een reputatie als een bron van goede informatie.

Wall Street-onderzoek werd vroeger als objectief gezien omdat er geen vergoedingen waren betaald door de onderneming die werd onderzocht; nu is er echter steeds meer discussie over hoe objectief een Wall Street-analist kan zijn. De reden hiervoor is dat analistencompensatiepakketten over het algemeen bestaan ​​uit een basissalaris, een percentage van de investment banking-deals waarbij ze betrokken zijn en een percentage van het handelsvolume dat wordt gegenereerd door hun onderzoeksdekking. Met deze regeling is het geen wonder dat beleggers de objectiviteit van Wall Street beginnen te betwijfelen.

Dus nu rijst de vraag: hoe objectief kan onderzoek op basis van vergoedingen zijn wanneer analisten rechtstreeks worden betaald door het bedrijf dat wordt geanalyseerd? Veel gebruikers (buy-side, sell-side en individuele beleggers) zijn van mening dat onderzoek op basis van vergoedingen objectiever is omdat de compensatie vast is en niet afhankelijk is van investment banking-deals of aandelenhandel.Over het algemeen is de kwaliteit van het onderzoek de beste bepaling van objectiviteit.

Wat is de kwaliteit van het onderzoek?
Lezers moeten de toon en inhoud van een onderzoeksrapport beoordelen. Een "rapport" dat vol is van promotionele taal en weinig informatie bevat, is een hype en mag niet worden gebruikt bij het nemen van investeringsbeslissingen. Dit is een soort fictie die vertelt over hoe de voorraad naar nieuwe hoogtepunten zal "rocken" en hoe de auteur een enorm rendement op uw investering "garandeert".

Pas op dat het woord 'garantie' overal in een rapport wordt gebruikt - niets is ooit gegarandeerd.

Wat een objectief onderzoeksrapport zou moeten bevatten Een professioneel onderzoeksrapport biedt een evenwichtig beeld door de concurrentievoordelen van een bedrijf te bespreken, een overzicht te geven van de vooruitzichten / uitdagingen waarmee het bedrijf en de industrie worden geconfronteerd, waarbij de bedrijfsresultaten worden vergeleken met een relevante peer groep en het verstrekken van winstverwachtingen op basis van duidelijk vastgestelde aannames. Het woord "G" (garantie) wordt nooit gebruikt. Het rapport gaat wel in op aannames en verwachtingen waarmee de lezer het oneens kan zijn, maar wordt ter overweging gepresenteerd.

Continue dekking Vanwege de aanzienlijke hoeveelheid tijd en moeite die vereist is om onderzoeksdekking van een bestand te initiëren, verbindt de analist zich er op lange termijn toe om het bedrijf en de sector te volgen. Dientengevolge betekent professionele objectieve dekking meestal dat de schrijver een langetermijnengagement heeft en daarom lange tijd een betrouwbare informatiebron zal zijn. Dit is in tegenstelling tot anderen die alleen "rapporten" zullen uitbrengen totdat ze hun pomp- en stortdoelstellingen hebben behaald.

Wat zijn de legitimeringen van de auteur?
Het rapport moet de ervaring en achtergrond van de auteur aangeven. Een professioneel onderzoeksrapport identificeert de schrijver en zijn of haar contactgegevens duidelijk, zodat u de auteur en zijn of haar bedrijf kunt onderzoeken.

Het is mogelijk dat referenties niet altijd bepalen wie een betere analist is, maar wel of de persoon ernaar streeft een bepaald competentieniveau te bereiken. Een analist die 20 jaar ervaring heeft maar geen MBA heeft, zou een betere aandelenselecteur kunnen zijn dan een nieuw geslagen MBA. Maar het hebben van een MBA of CFA geeft over het algemeen aan dat de analist een bepaald niveau van kennis heeft bereikt.

De aanduiding van de Chartered Financial Analyst (CFA) is een essentiële referentie. Het charter wordt uitgegeven door het CFA Institute, een internationale vereniging van financiële professionals. Om de aanwijzing te behalen, moet men slagen voor een reeks van drie zes uur durende examens (die eens per jaar worden gehouden) over ethiek, overheidsvoorschriften, economie, boekhouding, aandelen- en obligatieanalyse en portefeuillebeheer. Het ontbreken van een CFA hoeft niet noodzakelijkerwijs te betekenen dat een analist niet competent is, maar het betekent wel dat de persoon een reeks moeilijke en veeleisende tests heeft doorstaan ​​en een beheersing van financiële kennis heeft bewezen. Belangrijker is echter dat het handvest van de CFA aangeeft dat de houder zich verplicht tot een hoge standaard van ethische en professionele normen.

The Bottom Line Onderzoek op basis van vergoedingen is een nuttige manier om de kloof te dichten tussen bedrijven en beleggers die op zoek zijn naar nieuwe ideeën en ondergewaardeerde aandelen; beide partijen moeten zich echter bewust zijn van de verschillen tussen een objectief onderzoeksrapport en een hype-onderdeel dat is ontworpen om de prijs van een aandeel te manipuleren. Evenzo moeten onderbenutte bedrijven gerenommeerde onafhankelijke onderzoeksbureaus vinden om het groeiende aantal individuele beleggers te bereiken die hun eigen investeringsbeslissingen nemen.