Als u in beleggingsfondsen wilt beleggen als langetermijnbelegging, zijn er een aantal factoren die moeten worden geëvalueerd, zodat u het juiste fonds kunt kiezen. Drie van de belangrijkste overwegingen zijn de kosten voor beleggingsfondsen, of het fonds nu passief of actief wordt beheerd en of u op zoek bent naar meerwaarden of inkomsten uit het beleggingsfonds.

Mutual Fund-uitgaven

Kijk naar de kosten voor een beleggingsfonds voordat u aandelen koopt. Vergoedingen kunnen een deel van uw potentiële rendement wegnemen, zelfs voor de best presterende beleggingsfondsen. Overweeg of het fonds een verkooplast heeft en houd rekening met de kostenratio van het fonds.

Wanneer u een beleggingsfonds koopt van een adviseur of makelaar, wordt vaak een belastingtarief in rekening gebracht. Deze commissie compenseert de adviseur of makelaar voor zijn tijd en vermeende expertise bij het selecteren van het juiste beleggingsfonds voor u.

Een front-end load is een commissie of kost wanneer u in eerste instantie aandelen in het fonds koopt. De vergoedingen voor het laden van de voorkant zijn gewoonlijk ongeveer 5% van het bedrag dat u in het fonds belegt. Deze worden geïdentificeerd als Klasse A-aandelen.

Een back-end load is een vergoeding die u betaalt bij de verkoop van uw aandelen in een beleggingsfonds. U betaalt deze vergoeding als u de aandelen verkoopt binnen een tijdsbestek van vijf tot tien jaar na aankoop in het fonds. Het bedrag van de vergoeding neemt meestal af naarmate u langer in bezit bent van de aandelen. De vergoeding is het hoogste voor het eerste jaar dat u de aandelen bezit. Dit worden Klasse B-aandelen genoemd.

Het derde type vergoeding wordt een niveauvergoeding genoemd. De niveau-belasting is een jaarlijks bedrag dat in mindering wordt gebracht op de activa in het fonds. Dit worden klasse C-aandelen genoemd.

Praktisch gezien hebben veel studies aangetoond dat er geen verschil is in prestaties tussen laadvermogen en niet-bestelde middelen. Tenzij je echt advies van een makelaar of adviseur nodig hebt, is het niet logisch om de hoge kosten voor belastinggeld te betalen, omdat ze alleen je winst verbruiken.

De kostenratio is het percentage van de activa dat jaarlijks wordt afgetrokken voor fondskosten. Fondskosten omvatten beheerskosten, administratieve kosten, werkingskosten en andere kosten. Deze kosten omvatten vaak 12b-1 kosten.

Passieve versus Actief beheer

Bepaal of u een actief of passief beheerd beleggingsfonds wilt. Actief beheerde fondsen hebben managers die beslissingen nemen over welke effecten en activa in het fonds moeten worden opgenomen. Managers doen veel onderzoek naar activa en overwegen sectoren, bedrijfsfundamenten, economische trends en macro-economische factoren bij het nemen van investeringsbeslissingen. Actieve fondsen proberen een benchmark te overtreffen, afhankelijk van het type fonds. De kosten zijn vaak hoger voor actieve fondsen. Expense ratio's kunnen variëren van 0.6 tot 1. 5%.

Passief beheerde fondsen trachten de prestaties van een referentie-index te volgen. De vergoedingen zijn over het algemeen lager dan voor actief beheerde fondsen, met sommige kostenratio's zo laag als 0,15%. Passieve fondsen handelen hun activa niet vaak, tenzij de samenstelling van de referentie-index verandert. Dit resulteert in lagere kosten voor het fonds. Passief beheerde fondsen kunnen ook duizenden holdings hebben, wat resulteert in een zeer goed gediversifieerd fonds. Aangezien passief beheerde fondsen niet zo veel handelen als actieve fondsen, creëren ze niet zo veel belastbaar inkomen. Dit kan belangrijk zijn voor belastingoverwegingen.

Van 2004 tot 2014 versloeg slechts 24% van de actieve managers het rendement van de totale markt. Dit gebrek aan prestaties kan worden toegeschreven aan de hogere kosten die actieve fondsen in rekening brengen. Het kan ook de toestand van de economie weergeven sinds de financiële crisis van 2008.

Er zijn een aantal beleggingsfondsen die het beter doen dan de markt. Deze fondsen zijn echter afhankelijk van hun star-managers. Als de beheerder het fonds verlaat, twijfelt de toekomstige prestatie van het fonds. Voor de meeste beleggers kan een passief beheerd fonds een betere optie zijn.

Inkomen versus Groei

Een andere belangrijke overweging is uw doel met de investering. U probeert misschien waarde te creëren door de waardegroei van de activa in het fonds. Aan de andere kant probeert u mogelijk inkomsten te genereren door middel van dividenden, rentebetalingen en andere uitkeringen. Je doel is afhankelijk van je risicotolerantie en je plaats in het leven. Als je maar een paar jaar na je pensionering bent, kun je andere doelstellingen hebben dan wanneer je net geen onderwijs meer volgt.

Het primaire doel van groeifondsen is kapitaalgroei. Deze fondsen betalen over het algemeen geen dividend. De activa in het fonds kunnen volatieler zijn vanwege de aard van snelgroeiende bedrijven. U moet een hogere risicotolerantie hebben vanwege de volatiliteit. Het tijdschema voor het aanhouden van het beleggingsfonds moet vijf tot tien jaar zijn.

Als u inkomsten uit uw portefeuille wilt genereren, overweeg dan om obligatiefondsen te beleggen. Deze fondsen beleggen in obligaties met regelmatige uitkeringen. Deze fondsen hebben vaak aanzienlijk minder volatiliteit, afhankelijk van het type obligaties in de portefeuille. Obligatiefondsen hebben vaak een lage of negatieve correlatie met de aandelenmarkt. U kunt ze daarom gebruiken om de posities in uw aandelenportfolio te diversifiëren. Diversificatie is een goede methode om uw portefeuille te beschermen tegen volatiliteit en koerswinsten.

Obligatiefondsen hebben over het algemeen lage kostenratio's, vooral als ze een referentie-index volgen. Obligatiefondsen beperken vaak hun reikwijdte in termen van de categorie obligaties die zij aanhouden. Fondsen kunnen zich ook onderscheiden door tijdshorizons zoals korte, middellange of lange termijn.

Obligatiefondsen dragen risico ondanks hun lagere volatiliteit. Deze risico's omvatten renterisico, kredietrisico, debiteurenrisico en vooruitbetalingsrisico. Renterisico is de gevoeligheid van obligatiekoersen voor rentewijzigingen. Als de rente omhoog gaat, dalen de obligatiekoersen.Kredietrisico is de mogelijkheid dat een emittent zijn kredietrating kan verlagen. Dit heeft een ongunstig effect op de prijs van de obligaties. Het standaardrisico is de mogelijkheid dat de obligatie-uitgever in gebreke blijft bij zijn schuldverplichtingen. Het risico van vervroegde aflossing is het risico dat de obligatiehouder de obligatiepremie vroeg betaalt om te profiteren van het heruitgeven van zijn schuld tegen een lagere rente. Beleggers zullen waarschijnlijk niet in staat zijn om opnieuw te beleggen en dezelfde rente te ontvangen. Het is echter mogelijk dat u, zelfs met deze risico's, obligatiefondsen voor ten minste een deel van uw portefeuille wilt opnemen voor diversificatiedoeleinden.