Geen enkele natie economie bloeit voor onbepaalde tijd. Zelfs het begrip 'welvaart' is niet absoluut: de mensen in Malawi zouden graag het beste kwartaal van hun land ruilen voor het slechtste kwartaal van de Verenigde Staten tijdens de recessie van 2007-08. Over de recessie van 2007-08 gesproken, Canada heeft er niet aan deelgenomen in de mate waarin zijn G7-broeders dat deden. Omdat er geen quasi-overheidse secundaire hypotheekmarkt was om over te spreken en geen van de credit default swaps die de Amerikaanse economie meer dan bezaten, registreerde Canada nauwelijks een hapering. Vandaag, terwijl de werkloosheid in de Verenigde Staten daalt terwijl de inflatie laag blijft, is het Canada waarvan de economie begint (in zeer relatieve termen) te sputteren. En er is al een kant-en-klare zondebok. Een zwarte, olieachtige zondebok.

Live By the Pumpjack, Die by the Pumpjack

In de zomer van 2014 lagen de olieprijzen in Noord-Amerika gemiddeld rond de $ 100 per vat. Misschien herinnert u zich een algemene weergave van het uitwringen van de hand uit verschillende bronnen. Een jaar later, met olie tot $ 40 per vat, vraagt ​​niet alleen niemand om sympathie voor oliemaatschappijen, veel mensen tekenen ook een verband tussen het welbevinden van olie en de recente hapering van de Canadese economie.

Vorige maand verlaagde de centrale bank van Canada haar benchmarkrente van 0. 75% naar 0. 5%. In plaats van dat consumenten en beleggers de kans krijgen om tegen nog meer aangename tarieven te lenen dan vroeger, lijkt de opgeleide mening dat dalende olieprijzen een omgeving creëren van statische en trage groei. En die prijzen dalen omdat de vraag op voorheen dorstige plaatsen zoals China afneemt. Zoals sommigen opmerken, wordt dit een puur academische oefening in correlatie, aangezien de Canadese economie onlangs opeenvolgende kwartalen van contractie heeft doorgemaakt (de definitie van een recessie in de inleidende economie), wat betekent dat de pijlen in dezelfde richting wijzen als die van de olieprijs . Dat Canada nog steeds een van 's werelds grootste economieën heeft (15 ^e door sommige maatregelen) en een zo hoge levensstandaard als bijna overal, is minder interessant voor de doemdenkers.

Er zit nog steeds goud in hen daar teerzanden

Bovendien, terwijl de economie van Canada zich verdiept in technisch diepe diepten, hebben de olieproducerende regio's van het land daar weinig mee te maken. De economische groei in Alberta blijft positief, zelfs wanneer men rekening houdt met alle mogelijke indirecte invloeden van buitenaf op de prijs van Canadese olie, hoe zwak de samenhang ook is: potentieel nieuw Iraans aanbod, OPEC-landen die alleen werken, gedwongen worden hun productie te verminderen, Griekenland weggaan de eurozone, Donald Trump stijgt in de peilingen, Tom Brady geconfronteerd met schorsing, enz.

Suncor Energy (SU SUSuncor Energy Inc35. 68 + 1 28% Created with Highstock 4.2. 6 ), Canada's grootste oliemaatschappij, verdiende meer geld in het meest recente kwartaal dan in de vorige drie samen. De omzet is misschien lager, maar dat geldt ook voor de bedrijfskosten (geen zin om kapitaalkosten te maken voor het boren van nieuwe putten als de bestaande nog steeds produceren.) De aandelen van het bedrijf bevinden zich op een dieptepunt van twee jaar, wat in sommige kringen als een koopmoment geldt .

Het is niet het geld, het is waar het wordt besteed

Het concept is letterlijk vreemd voor mensen in de meeste andere delen van de wereld, maar Canada onderhoudt een systeem voor betalingsverkeer in zijn provincies. Kortom, de federale overheid neemt inkomsten uit provincies die overschotten beheren en geeft deze terug aan landen die dat niet doen.

Niet om de hedendaagse geopolitieke geschiedenis van Canada in één enkele paragraaf te verdichten, maar het met olie beladen Alberta is al geruime tijd de rijkste provincie van het land. In feite is Alberta in de halve eeuw geschiedenis van federale vereveningsbetalingen elk jaar een netto-weldoener voor de andere provincies geweest, meestal met enorme marges. Vorig jaar genereerde Alberta minder inkomsten om te "doneren" aan de overgebleven provincies, vandaar wat nu wordt aangeduid als een verzwakking van de Canadese economie op een provincie-per-provincie basis. Het is een gewaagde verklaring om te maken dat het falen van Quebec en Ontario om grote inkomsten te genereren (ondanks de twee dichtstbevolkte provincies van Canada) de schuld is van een afkoelende wereldwijde markt voor Albertan-olie, maar hier zijn we dan.

De bottom line

Koolwaterstoffen die uit de grond worden geboord, blijven 's werelds grootste energiebron, althans wat betreft prijs en bruikbaarheid. Een tijdelijke daling van de olieprijs maakt olie op de lange termijn niet minder wenselijk als handelsartikel. Gezien het feit dat de inkomsten uit niet-olie Canadese export ook dalen (hout, drugs, enz.), Lijkt het oneerlijk om de tegenslagen van de natie te beschuldigen van zijn een opmerkelijkste industrie, of zelfs om de minder belangrijke eb's van 2015 te categoriseren als ware "tegenslagen. "Met stijgende oliefutures stijgen de prijzen tussen de lage en hoge olieprijzen dichter bij een theoretisch als onhaalbaar evenwicht, in de verwachting van een afgenomen productie, dus vermoedelijk stijgende prijzen. Wanneer de Canadese economie onvermijdelijk in een hogere versnelling wordt geschakeld, waarschijnlijk eerder dan later, zal olie zoals altijd een groot deel ervan zijn.