De Amerikaanse obligatiemarkt is net honkbal - je moet de regels en strategieën begrijpen en waarderen, anders lijkt het saai. Het is ook als honkbal omdat de regels en prijsconventies in de loop van de tijd zijn geëvolueerd en soms lijken ze zo esoterisch als de balkregel.

In het 'Official Major League Rule Book' zijn meer dan 3, 600 woorden nodig om de regels te dekken van wat de werper wel en niet kan doen. In dit artikel gaan we de verdragen voor de prijsbepaling van obligatiemarkten behandelen in minder dan 1, 800 woorden. Obligatiemarktclassificaties worden kort besproken, gevolgd door rendementsberekeningen, prijsbepalingscriteria en prijsstijgingen.

AD:

Een basiskennis van deze prijsconventies maakt de obligatiemarkt net zo spannend als het beste honkbalspel uit de World Series.

Obligatiemarktclassificaties

De obligatiemarkt bestaat uit een groot aantal emittenten en soorten effecten. Om over elk specifiek type te praten, kan een heel leerboek worden ingevuld; daarom maken we, om te bespreken hoe verschillende prijsconventies voor obligatiemarkten werken, de volgende belangrijke obligatieklassen:

AD:

• U. S. Treasuries: Obligaties uitgegeven door het ministerie van de Schatkist van de Verenigde Staten.
• Bedrijfsobligaties: Obligaties uitgegeven door bedrijven met een investment grade rating.
• High Yield Obligaties: ook bekend als niet-investment grade of junk bonds, dit zijn obligaties met een rating onder investment grade.
• Mortgage-backed securities (MBS): een obligatie die wordt gedekt door de kasstromen van hoofdsom- en rentebetalingen van een onderliggende pool van eenhuishoudhypotheken.
• Asset-backed Securities (ABS): een obligatie die wordt gedekt door de kasstromen van een onderliggende pool van activa zoals autoleningen, creditcardvorderingen, leningen voor woninggelijkheid, vliegtuigleaseovereenkomsten, enz. De lijst met activa die zijn gesecuritiseerd in ABSs is bijna eindeloos.
• Agency Bonds: schuld uitgegeven door de door de overheid gesponsorde ondernemingen (GSE's), waaronder Fannie Mae, Freddie Mac en de Federal Home Loan Banks.
• Gemeentelijke obligaties (Munis): een obligatie uitgegeven door een staat, stad of lokale overheid of haar agentschappen.
• Collateralized Debt Obligations (CDO's): een type door activa gedekte beveiliging gedekt door een of meer andere ABS, MBS, obligaties of leningen.

AD:

Verwachte opbrengst van een obligatie

Rendement is de meest gebruikte maatstaf om het verwachte rendement van een obligatie te schatten of te bepalen. Opbrengst wordt ook gebruikt als een relatieve waardemaat tussen obligaties. Er zijn twee primaire rendementsmaatregelen die moeten worden begrepen om te begrijpen hoe verschillende prijsconcessies voor obligatiemarkten werken: rendement tot einde looptijd en contante wisselkoersen.

Een berekening van de opbrengst tot de vervaldatum wordt gemaakt door de rentevoet (disconteringsvoet) te bepalen die de som van de kasstromen van een obligatie plus de opgebouwde rente gelijk aan de huidige prijs van de obligatie zal maken. Deze berekening heeft twee belangrijke veronderstellingen: ten eerste dat de obligatie tot de vervaldatum zal worden aangehouden en ten tweede dat de kasstromen van de obligatie kunnen worden herbelegd tegen het rendement tot einde looptijd.

Er wordt een spotrate-berekening gemaakt door de rentevoet (disconteringsvoet) te bepalen die de contante waarde van een nulcouponobligatie gelijk aan de prijs maakt. Een reeks contantkoersen moet worden berekend om een ​​couponbetalingsobligatie te berekenen - elke kasstroom moet worden verdisconteerd met behulp van de juiste spotkoers, zodat de som van de contante waarden van elke cashflow gelijk is aan de prijs. Zoals we later zullen bespreken, worden spotkoersen het vaakst gebruikt als een bouwsteen in relatieve waardevergelijkingen voor bepaalde soorten obligaties.

Benchmarks

De meeste obligaties zijn geprijsd ten opzichte van een benchmark. Dit is waar de prijsstelling op de obligatiemarkt een beetje lastig wordt. Verschillende obligatieclassificaties, zoals we ze hierboven hebben gedefinieerd, hanteren verschillende prijsbenchmarks.

Enkele van de meest gebruikelijke prijsbenchmarks zijn on-the-run U. S. Treasuries (de meest recente serie). Veel obligaties zijn geprijsd in verhouding tot een specifieke schatkistobligatie. Bijvoorbeeld, de on-the-run 10-jaars schatkist kan worden gebruikt als de prijsbepalingsbenchmark voor een 10-jarige uitgifte van bedrijfsobligaties.

Wanneer de looptijd van een obligatie niet exact bekend kan zijn vanwege call- of putfuncties, wordt de obligatie vaak geprijsd op een benchmarkcurve. Dit komt omdat de geschatte looptijd van de opvraagbare of putbare obligatie hoogstwaarschijnlijk niet exact samenvalt met de looptijd van een specifieke Schatkist.

Benchmark-prijscurven worden opgesteld op basis van de rendementen van onderliggende effecten met looptijden van drie maanden tot 30 jaar. Verschillende verschillende referentierentevoeten of -effecten worden gebruikt om verschillende benchmarkprijscurves te construeren. Omdat er lacunes zijn in de looptijden van effecten die worden gebruikt om een ​​curve te construeren, moeten de opbrengsten worden geïnterpoleerd tussen de waarneembare rendementen.

Een van de meest gebruikte benchmarkscurves is bijvoorbeeld de U. S. Treasury-curve die wordt opgesteld met behulp van de meest recent uitgegeven Amerikaanse staatsobligaties, -biljetten en -rekeningen. Omdat effecten uitsluitend worden uitgegeven door de Amerikaanse schatkist met een looptijd van drie maanden, zes maanden, twee jaar, drie jaar, vijf jaar, tien jaar en dertig jaar, moeten de opbrengsten van theoretische obligaties met looptijden tussen deze looptijden worden geïnterpoleerd. Deze schatkistcurve staat bekend als de geïnterpoleerde rentecurve (of I-curve) van obligatiemarktdeelnemers.

Andere populaire prijzen voor benchmarking Curves

• Schatting van schatkistcurve: een curve die is samengesteld op basis van de theoretische contantkoersen van Amerikaanse schatkistcertificaten.
• Swap Curve: een curve samengesteld aan de hand van de rentevoetzijde van renteswaps.
• Eurodollarscurve: een curve die is opgebouwd met behulp van rentetarieven die zijn afgeleid van de prijzen van eurodollar futures.
• Bureaucurve: een curve samengesteld op basis van de opbrengsten van niet-opvraagbare bureauschulden met een vast rentetarief.

Opbrengstspreiding

De opbrengst van een obligatie ten opzichte van het rendement van de benchmark wordt spread genoemd. De spread wordt gebruikt als een prijsmechanisme en als een relatieve waardevergelijking tussen obligaties. Een handelaar kan bijvoorbeeld zeggen dat een bepaalde bedrijfsobligatie wordt verhandeld met een spread van 75 basispunten boven de 10-jaars schatkist.Dit betekent dat het rendement op de eindvervaldag van die obligatie 0,75% hoger is dan het rendement tot het einde van de tienjarige schatkist op de lijst. Als een andere bedrijfsobligatie met dezelfde kredietwaardigheid, vooruitzichten en duration werd verhandeld met een spread van 90 basispunten op basis van relatieve waarde, zou de tweede obligatie een betere koop zijn.

Er zijn verschillende typen spreadberekeningen gebruikt voor de verschillende prijsbenchmarks. De vier primaire rendementspreidingberekeningen zijn:

• Nominale opbrengstverdeling: het verschil tussen het rendement op de vervaldag van een obligatie en het rendement op de eindvervaldag van zijn benchmark.
• Zero-Volatility Spread (Z-spread): de constante spread die, wanneer opgeteld bij het rendement op elk punt van de spotkoers, de schatkistcurve waarin de kasstroom van een obligatie wordt ontvangen, de prijs zal maken van een effect gelijk aan de contante waarde van zijn kasstromen.
• Optie-aangepaste spread (OAS): een OAS wordt gebruikt om obligaties met ingesloten opties (zoals een opvraagbare obligatie of putable bond) te evalueren. Het is de constante spread die, wanneer opgeteld bij het rendement op elk punt van een spotcurvecurve (gewoonlijk de US Treasury spot rate curve) waar de kasstroom van een obligatie wordt ontvangen, de prijs van de obligatie gelijk zal maken aan de contante waarde van de kasstromen. Voor het berekenen van de OAS wordt aan de contante rentecurve echter meerdere rentepaden gegeven. Met andere woorden, veel verschillende contante wisselkoersen worden berekend en de verschillende rentepaden worden gemiddeld. Een OAS geeft de rentevolatiliteit en de waarschijnlijkheid van de vooruitbetaling van de hoofdsom van de obligatie weer.
• Kortingsmarge (DM): Obligaties met variabele rentevoet worden meestal dicht tegen hun nominale waarde geprijsd. Dit komt omdat de rente (coupon) op een obligatie met variabele rente zich aanpast aan de huidige rente op basis van veranderingen in de referentierentevoet van de obligatie. De DM is de spread die, wanneer toegevoegd aan de huidige referentierentevoet van de obligatie, de kasstromen van de obligatie gelijk zal stellen aan de huidige prijs.

Typen obligaties en hun benchmark- en spreadberekening

• Hoogrentende obligaties: Hoogrentende obligaties worden gewoonlijk geprijsd tegen een nominale rendementsverdeling naar een specifieke on-the-run U. S. Treasury-obligatie. Soms echter, wanneer de kredietwaardigheid en de vooruitzichten van een hoogrenderende obligatie verslechteren, zal de obligatie tegen een werkelijke dollarkoers gaan handelen. Een dergelijke obligatie wordt bijvoorbeeld verhandeld voor $ 75. 875 in plaats van 500 basispunten over de 10-jarige Schatkist.
• Bedrijfsobligaties: Een bedrijfsobligatie wordt gewoonlijk geprijsd aan een nominale rentespread voor een specifieke on-the-run U. S. Treasury-obligatie die overeenkomt met de looptijd. 10-jarige bedrijfsobligaties zijn bijvoorbeeld geprijsd voor de 10-jarige schatkist.
• Mortgage-backed Securities: Er zijn veel verschillende soorten MBS. Velen van hen handelen tegen een nominale opbrengst, gespreid over hun gewogen gemiddelde levensduur, naar de Amerikaanse Schatkist-I-curve. Sommige MBS met aanpasbare snelheid handelen naar een DM, andere handelen op een Z-spread. Sommige GMO's handelen tegen een nominale opbrengst naar een specifieke Schatkist. Bijvoorbeeld, een 10-jarige geplande afschrijving van de afschrijvingsklasse zou kunnen handelen tegen een nominale rendementsverdeling naar de lopende 10-jaars schatkist, of een Z-obligatie zou kunnen worden verhandeld tegen een nominale rentespread naar de on-the-run 30 schatjaar.Omdat MBS ingesloten call-opties heeft (leners hebben de gratis optie om hun hypotheken vooraf te betalen), worden ze vaak geëvalueerd met behulp van een OAS.
• Door activa gedekte waardepapieren: ABS wordt vaak verhandeld tegen een nominale rendementsverdeling op basis van de gewogen gemiddelde levensduur van de swapcurve.
• Agentschappen: Agentschappen handelen vaak tegen een nominale opbrengst naar een specifieke Schatkist, zoals de 10-jarige Schatkist die op de markt is. Opvraagbare bureaus worden soms geëvalueerd op basis van een OAS waarbij de contante rentecurve (ren) worden afgeleid van de opbrengsten van niet-opvraagbare bureaus.
• Gemeentelijke obligaties: Vanwege de belastingvoordelen van gemeentelijke obligaties (meestal niet belastbaar), zijn hun rendementen niet zo sterk gecorreleerd aan de Amerikaanse staatsobligaties als andere obligaties. Daarom handelen muni's vaak op basis van het rendement tot aan de vervaldag of zelfs een prijs voor een dollar. Het rendement van een muni als ratio ten opzichte van de Schatkist wordt echter soms als relatieve waardemaatstaf gebruikt.
• Collateralized Debt Obligations: Net als de MBS en ABS die CDO's vaak ondersteunen, zijn er veel verschillende prijsbenchmarks en rendementsmaatregelen die worden gebruikt om CDO's te waarderen. De eurodollarcurve wordt soms als benchmark gebruikt. Kortingmarges worden gebruikt in schijven met variabele rente. OAS-berekeningen worden gemaakt voor relatieve waarde-analyse.

De bottom line

obligatie marktconforme verdragen zijn een beetje lastig, maar net als bij honkbal regels, haalt het begrijpen van de basis het mysterie uit hen weg. Obligatiebepaling is eigenlijk alleen maar een kwestie van het identificeren van een prijsbenchmark, het bepalen van een spread en het begrijpen van het verschil tussen twee berekeningen van de basisrendementen: yield to maturity en spot rates. Met die kennis zou het niet intimiderend moeten zijn om te begrijpen hoe verschillende soorten obligaties geprijsd zijn.