a:

Sommige economen en psychologen zijn het over marginaal nut eens, terwijl anderen het daar niet mee eens zijn. De universele toepasbaarheid van de wet van afnemend marginaal nut wordt niet aanvaard door sociale wetenschappers op welk gebied dan ook, hoewel economen er eerder universeler dan de meeste in geloven. Veel van het debat over marginalisme en de bevrediging van de menselijke behoefte komt neer op semantische argumenten en definiërende voorkeuren.

AD:

Het is onmogelijk om psychologie volledig van de economie te scheiden. Economie kan worden geïnterpreteerd als de studie van menselijke interactie en uitwisseling, terwijl psychologie kan worden geïnterpreteerd als de studie van menselijke gedachten en motivaties. In die zin zijn de twee sociale wetenschappen onlosmakelijk met elkaar verbonden.

De wet van het verminderen van marginale bruikbaarheid

De wet van de afnemende marginale gebruiksvoorwaarden stelt dat de waarde (tevredenheid) die een persoon ontvangt van de consumptie van een product, voortdurend afneemt bij elke volgende geconsumeerde eenheid. Economen gebruiken dit axiomatische principe op verschillende manieren; het is bijvoorbeeld ingebouwd in micro-economische bepalingen over hoeveel van elk item dat een consument koopt. Het verklaart ook waarom vraagcurves neerwaarts hellend zijn.

AD:

Bepaalde psychologen (en sommige economen) beweren dat tevredenheid te individualistisch en situationeel is om een ​​zo rigide patroon te volgen. Dit argument lijkt op zijn eigen gronden geldig te zijn, maar het is vaak een verkeerde interpretatie van het aantal economen dat een afnemende marginale bruikbaarheid ziet.

Economische argumenten over nut zijn gebaseerd op het ex-ante gevoel van anticipatie en veronderstellen dat andere variabelen constant worden gehouden. Op een gegeven moment en onder een gegeven omstandigheid geeft een persoon de voorkeur aan het gebruik van de derde eenheid van een goed minder dan het gebruik van de tweede eenheid en het gebruik van de tweede eenheid minder dan de eerste. Wanneer de omstandigheden veranderen, wordt de wet van het afnemende marginale nut niet overgedragen; het reset.

AD:

Beschouw een gestrande man met drie flessen water. Hij gebruikt de eerste fles om eerst aan zijn meest dringende en waardevolle behoefte te voldoen - misschien door hem te drinken. Elk aanvullend gebruik van de tweede twee flessen (bijvoorbeeld baden) is noodzakelijkerwijs minder waardevol (ex ante) door het feit dat hij de eerste fles dronk.