a:

Om het bruto binnenlands product of het bbp te berekenen met de uitgavenbenadering, tel de som op van alle consumentenbestedingen, overheidsuitgaven, bedrijfsinvesteringen en netto-uitvoer. De resulterende bbp-cijfers, ook wel geaggregeerde vraag genoemd, moeten het totale bedrag van de uitgaven voor definitieve goederen en diensten gedurende een bepaalde periode vertegenwoordigen.

De National Income Accounting Identity

Er zijn verschillende manieren om de totale output in een economie te meten. De standaard Keynesiaanse macro-economische theorie heeft twee van dergelijke methoden: de inkomensaanpak en de uitgavenbenadering van het bbp. Van de twee wordt de uitgavenbenadering veel vaker aangehaald.

In 1991 schakelden de Verenigde Staten officieel over van het bruto nationaal product, of het BNP, naar het bbp. Het BNP probeerde de waarde vast te stellen van goederen en diensten die door alle inwoners van de VS werden geproduceerd, ongeacht de fysieke locatie. De overgang naar het BBP veranderde het in een rekening van de waarde van alle goederen en diensten geproduceerd in de fysieke grenzen van de Verenigde Staten, ongeacht de nationale oorsprong.

De uitgavenbenadering

"Uitgaven" is een verwijzing naar uitgaven; Keynesiaanse theorie plaatst extreem macro-economisch belang in de bereidheid van bedrijven, particulieren en overheden om geld uit te geven. Een ander woord voor besteding is 'vraag'.

De totale uitgaven, of vraag, in de economie staat bekend als de totale vraag. Dit is de reden waarom de GDP-formule exact hetzelfde is als de formule voor het berekenen van de totale vraag: Y = C + I + G + NX

Volgens deze benadering moet alle uitvoer naar een van de vier bronnen gaan. Deze bronnen zijn particuliere consumenten (C), bedrijven (I), overheden (G) en buitenlanders (netto-uitvoer, of NX).

De uitgavenbenadering is anders dan de inkomstenbenadering, die zich in plaats daarvan richt op het inkomen dat wordt ontvangen door de productiefactoren: arbeid, kapitaal, grond en ondernemers.