a:

Economen gebruiken het reële bbp als ze de groei van de productie in een economie willen volgen. Het nominale bbp, doorgaans alleen BBP genoemd, gebruikt de hoeveelheden en prijzen in een bepaalde periode om de totale waarde te volgen die in eenzelfde tijdsspanne in een economie is geproduceerd. Omgekeerd houdt het reële bbp de totale waarde bij die met behulp van constante prijzen wordt geproduceerd, waardoor het effect van prijswijzigingen wordt geïsoleerd. Als gevolg hiervan is het reële bbp een nauwkeurige graadmeter voor veranderingen in het outputniveau van een economie.

Het Bureau voor Economische Analyse (BEA) berekent het reële bbp door de effecten van inflatie uit het reële bbp te verwijderen met behulp van een bbp-prijsdeflator. De deflator is het prijsverschil tussen het huidige jaar en het door de BEA gekozen basisjaar ter vergelijking. Als de prijzen bijvoorbeeld met 5% zijn gestegen sinds het basisjaar, zou de deflator 1 zijn. 05. Het nominale bbp wordt gedeeld door deze deflator, wat een reëel bbp oplevert.

Outputgroei is een belangrijke schatting voor beleidsmakers. De Federal Reserve meet bijvoorbeeld het BBP in zijn beslissingen over het beïnvloeden van de geldhoeveelheid, en deze beslissingen zijn van invloed op de hele economie. Als de bbp-groei laag of negatief is, neemt de funds rate van de Federal Reserve af, waardoor het voor banken moeilijker wordt om kapitaal aan te trekken. Als gevolg hiervan kunnen banken minder leningen verstrekken aan particulieren en bedrijven, wat de economische groei vertraagt. Dit is een passend beleidsantwoord wanneer de economie in een recessie verkeert, maar het nominale BBP kan die informatie niet overbrengen. Negatieve groei van het nominale bbp kan te wijten zijn aan een prijsdaling of een daling van de productie, maar de negatieve groei van het reële bbp kan alleen worden veroorzaakt door een daling van de productie.