In de Verenigde Staten is de successierechten, ook vaak aangeduid als successierechten of, in de minderheid, een 'successierechten', een financiële heffing op het gedeelte van een nalatenschap van een begunstigde, meestal op activa en andere financiële nalatenschappen ontvangen door erfgenamen van het landgoed. Deze belasting wordt niet toegepast op activa die worden overgedragen aan een overlevende echtgenoot. Erfgenamen of begunstigden betalen deze belasting alleen als het bedrag van de nalatenschap dat zij erven groter is dan de uitsluitingslimiet die is vastgesteld door de Internal Revenue Service (IRS). Vanaf 2016 is de uitsluitingslimiet $ 5. 45 miljoen; zo wordt de successierechten alleen geheven over een zeer beperkt aantal boedels.

Een beter begrip van belasting op onroerende goederen

De meeste mensen brengen hun hele leven door met het samenstellen van financiën en bezittingen die onvermijdelijk worden overgelaten aan een langstlevende echtgenoot of worden overgedragen aan een aangewezen erfgenaam of begunstigde. Uiteindelijk is een zorgvuldig geplande boedel essentieel voor individuen die van plan zijn om aanzienlijke bezittingen achter te laten aan erfgenamen, terwijl ze de noodzaak vermijden om een ​​extreem hoge belasting op onroerende goederenbelasting te betalen.

De toepassing van successierechten varieert en is afhankelijk van een aantal factoren, voornamelijk federale wetten binnen de Verenigde Staten, maar ook gedeeltelijk van successierechten of successierechten in elke respectieve staat, en mogelijk op internationale wet. Elke staat is verantwoordelijk voor het vaststellen van het percentage waarmee een landgoed wordt belast op het niveau van de staat, en staten kunnen extra uitsluitingen aanbieden voor de betaling van successierechten die verder gaan dan de IRS-uitsluitingslimiet.

De vrijheid om bezittingen van een landgoed naar een levende echtgenoot over te dragen of na te laten, staat bekend als de onbeperkte echtelijke aftrek en kan worden gedaan zonder belasting op onroerend goed. Als de aangewezen levende echtgenoot echter overlijdt, moeten de begunstigden van de resterende boedel waarschijnlijk de successierechten betalen over de totale boedelwaarde die de uitsluitingslimiet overschrijdt.

Een voorbeeld uit het echte leven

Bedenk bijvoorbeeld dat een gehuwde ondernemer een landgoed ter waarde van $ 12 miljoen heeft vergaard. Wanneer het individu overlijdt, kan hij vrijelijk en duidelijk het volledige nalatenschap nalaten aan zijn vrouw en worden zij geen successierechten in rekening gebracht. Veronderstel nu verder dat de ondernemer en zijn vrouw hun twee kinderen hebben gevestigd als erfgenamen of erfgenamen van de nalatenschap in het geval dat zowel hij als zijn vrouw sterven. De vrouw blijft enkele jaren zonder haar man wonen en geeft het equivalent van $ 2 miljoen uit aan het landgoed voordat ze overlijdt. Bij haar overlijden ontvangen hun kinderen het resterende landgoed, ter waarde van ongeveer $ 10 miljoen. In dit geval overschrijdt het totaal van de resterende boedel de uitsluitingslimiet.De erfgenamen zijn verplicht om successierechten te betalen tegen een tarief van 50%, inclusief federale en staatsbelastingen, op het bedrag van de nalatenschap buiten de uitsluitingsgrens. Dit betekent dat elke erfgenaam ongeveer $ 2 krijgt. 7 miljoen van de $ 10 miljoen.

Aanvullende feiten over successierechten

In veel gevallen is het effectieve btw-tarief van de onroerende goederen substantieel lager dan het hoogste wettelijke federale tarief van 40%. Dit gebeurt om twee hoofdredenen. Ten eerste zijn successierechten alleen verschuldigd op het deel van een nalatenschap dat de uitsluitingslimiet overschrijdt. Om dit in perspectief te plaatsen, overweeg een landgoed ter waarde van $ 7 miljoen. Met de 2016 uitsluitingslimiet van $ 5. 45 miljoen, landgoed belastingen zijn verschuldigd op minder dan $ 2 miljoen, of ergens tussen een kwart en een vijfde van het totale landgoed. Ten tweede vinden landgoedeigenaars en begunstigden, of hun advocaten, voortdurend nieuwe en creatieve manieren om aanzienlijke delen van de resterende waarde van een landgoed te beschermen tegen belastingen door gebruik te maken van kortingen, afhoudingen en mazen in de wet die beleidsmakers in de loop der jaren hebben ingevoerd.