a:

Er zijn verschillende manieren waarop steden mensen met een hoge nettovermogenswaarde (HNWI's) belasten. De meest directe en voor de hand liggende methode is via de persoonlijke of vennootschapsbelasting. De hoogste gemeentebelastingen zijn van het District of Columbia (8,5% van het inkomen is hoger dan $ 40.000), Scranton (3,5%) en New York City (varieert van 3 tot 3%, 6%). HNWI's kunnen ook worden belast via onroerendgoedbelasting, omzetbelasting of successierechten.

Je moet ook rekening houden met de impact van de inkomstenbelasting. Bijvoorbeeld, een HNWI die in Denver woont (die een kleine inkomstenbelasting heeft) betaalt nog steeds niet zoveel belastingen als een HNWI die in San Diego woont (wat niet gebeurt). Het hoogste belastingtarief in Colorado is 4. 63% (vanaf 2014), terwijl het hoogste belastingtarief in Californië 13% is (vanaf 2014).

Als de HNWI veel eigendommen heeft - of zelfs maar één dure woning - zal hij waarschijnlijk veel onroerendgoedbelasting betalen. De Amerikaanse steden met de hoogste onroerende voorheffingstarieven zijn onder andere Bridgeport, Connecticut, die beruchte eigendomsbelastingen zo hoog na faillissement wandelden dat de provincie een jarenlange depressie doormaakte, Providence, Rhode Island, die het equivalent van 7% in rekening brengt. alle niet-vrijgestelde eigendommen en Newark, New Jersey, die bezig is de belastingdruk voor haar inwoners langzaam te versoepelen, maar nog steeds zeer hoge onroerendgoedbelasting heeft.

Eigendomsbelastingen mogen ook niet in een vacuüm worden beschouwd. Manchester, New Hampshire, bijvoorbeeld, heeft zeer hoge onroerende voorheffing, maar deze tarieven worden gecompenseerd door de zeer laagbelastende omgeving van New Hampshire voor verkoop, inkomsten en overerving.

Onroerendgoedbelastingen (ook wel doodtaksen genoemd) worden alleen in 19 staten plus het District of Columbia geïmplementeerd. HNWI's die wonen in Washington, Oregon, New York, Maryland en Illinois zijn onderworpen aan grote successierechten.