In de Verenigde Staten, wanneer ouders een zwangerschap te weten komen, plannen ze een verloskundige afspraak en beginnen ze met prenatale zorg. Het eerste dat een echtpaar in China gewoonlijk doet bij het leren van een zwangerschap, is van toepassing op een certificaat voor gezinsplanningsservices, ook wel bekend als een door de overheid uitgegeven geboortevergunning. Hierdoor kan het kind geboren worden binnen de grenzen van de Chinese wetgeving.

Het aanvragen van deze vergunning is niet eenvoudig. Aanvragers worden geteisterd door een doolhof van bureaucratie, waarvan een deel het verkrijgen van officiële postzegels uit een minimum van 16 verschillende entiteiten. De vereisten zijn zo complex en omvatten zoveel stappen van de kant van de ouders dat sommige bronnen paren aanraden werkloosheid te veinzen om ten minste een van de stappen te verlichten.

Aanstaande Chinese ouders hebben een strikt tijdschema, omdat ze de door de overheid uitgegeven geboortevergunning vóór de geboorte van het kind moeten verkrijgen. Als ze dat niet doen, geeft het ziekenhuis de ouders geen geboorteakte af, waardoor er geen legale registratie van de geboorte van het kind wordt achtergelaten.

The Spy Next Door

Op bepaalde locaties in China maken gezinsplanningsambtenaren, in wezen agenten van de regering, gebruik van een soort buurtcriminaliteitswachtstructuur die buren aanmoedigt om elkaar te bespioneren. Buren worden aangemoedigd om elkaar te bekijken en te rapporteren over kinderen die mogelijk niet zijn geregistreerd. Dit wordt vooral bevestigd in het geval van een koppel dat een geboorteakte aanvraagt.

De aanvragende moeder en vader worden aan een grondige controle onderworpen. Hun namen en huisadres staan ​​op een openbaar bulletinboard. Samen met deze informatie wordt het identificatienummer van de moeder gepost. Dit is het equivalent van een combinatie van een UFS-sofinummer en rijbewijsnummer; het is hoe de overheid in wezen de baarmoeders in China bijhoudt. Naast deze informatie wordt ook de laatst bekende anticonceptiemethode vermeld die het paar gebruikte.

De autoriteiten moedigen buren aan om verdenkingen, klachten en aanbevelingen in te dienen met betrekking tot de afgifte van een geboortevergunning. Deze praktijk heeft in veel provincies plaatsgevonden en in sommige gevallen is een beloning toegekend aan die verslaggevers die volgens de autoriteiten hebben deelgenomen aan hun burgerplicht.

Peer Pressure

Lokale autoriteiten voor gezinsplanning leggen ook een vorm van groepsdruk op bij collega's. Dit toont aan hoe de controle van de Chinese bevolking verbonden is met haar streven om de leidende opkomende markteconomie in de wereld te blijven. Het maakt gebruik van fiscaal beleid en monetair beleid, evenals een vorm van door de overheid gesanctioneerde chantage.

Autoriteiten plaatsen een collectieve verantwoordelijkheid op de werkeenheid van een echtpaar in een met de overheid verbonden standplaats.Als een lid van de eenheid meer heeft dan het door de overheid toegestane aantal kinderen, wordt aan elke werknemer die in die eenheid werkt een jaarlijkse bonus ontzegd. Dit plaatst een grote mate van groepsdruk op elke werknemer om zich te houden aan de bevolkingscontrolerichtlijnen van de regering.

The Regime Viewpoint

De Chinese overheid beschouwt reproductie als een privilege dat door de staat wordt verleend en dat alleen wordt gegeven aan de vervulling van haar plichten tegenover de staat door de burger. Volgens ambtenaren is het eenmaal dat een paar het recht heeft gekregen om een ​​kind te krijgen, dan hebben zij de plicht om gebruik te maken van anticonceptie om verdere zwangerschappen te voorkomen. Omdat de Chinese samenleving diepgewortelde patriarchale gebruiken kent, valt de verantwoordelijkheid voor anticonceptie primair bij de vrouw.

Het primaire beleid inzake populatiecontrole is het één-kindbeleid, een edict dat voor het eerst werd uitgegeven in 1979. Ambtenaren staan ​​meestal alleen bepaalde soorten anticonceptie toe, namelijk intra-uteriene apparaten (IUD's) en afbinden van de eileiders. Deze methoden zijn eenvoudig te controleren, duurzaam en bieden bureaucratisch gemak. Regelingen moedigen dus vrouwen met één kind aan om spiraaltjes te gebruiken, en kinderen met twee kinderen ondergaan een eileidersligatie. In veel gevallen moet een vrouw een spiraaltje hebben om een ​​tweede kind te registreren bij het lokale openbare beveiligingsbureau, wat essentieel is voor het kind om toegang te hebben tot gezondheidszorg en openbaar onderwijs.