De ontwikkeling en het gebruik van afgeleide effecten op de financiële markten is de laatste jaren steeds gebruikelijker geworden. En hoewel de wiskundige modellen die worden gebruikt in afgeleide constructie en prijzen intimiderend kunnen lijken, kunnen beleggers verrast zijn dat deze complexe investeringsvehikels zich niet beperken tot de muren van een gecentraliseerde uitwisseling - in feite komen zogenaamde 'echte opties' vaak voor in de bedrijfswereld, en ze kunnen een belangrijke rol spelen bij de vaststelling van aandelenprijzen. Hier leggen we uit wat echte opties zijn en hoe real-option prijzen werken.

Wat is een echte optie?
Allereerst: een reële optie is geen afgeleid instrument, maar een echte optie (in de zin van een "keuze") die een bedrijf kan winnen door bepaalde inspanningen te leveren. Een echte optie geeft u het recht, maar niet de plicht, om een ​​specifieke actie uit te voeren tegen een gespecificeerde kostprijs gedurende een vooraf bepaalde tijdsperiode. Deze definitie lijkt misschien ingewikkeld, maar wees gerust, echte opties zijn eigenlijk vrij eenvoudig en ze dateren van vóór vele aspecten van de huidige financiële markt.

In hun boek "Real Options" (2001), geven Tom Copeland en Vladimir Antikarov een duidelijk voorbeeld van een vroege echte optie in actie. Ze vertellen het verhaal van de oude Griekse filosoof Aristoteles over Thales (een andere filosoof), die voorspelde dat de olijfoogst van dit jaar een recordbrekend gewas zou zijn. Thales bood toen aan een fors bedrag te betalen aan de lokale olieraffinaderijen voor het recht (maar niet de verplichting) om de hele olijfpersfaciliteit te huren voor de standaardprijs gedurende het oogstseizoen van dat jaar.

De voorspelling van Thales bleek juist te zijn en naarmate de recordbrekende olijvenoogst binnenstroomde, steeg de vraag van producenten naar het gebruik van de olieraffinage-installaties. Natuurlijk kunnen met een torenhoge vraag veel hogere kosten in rekening worden gebracht voor het gebruik van de olijfpersen. Gelukkig voor hem had Thales zijn echte optie gekocht om de olijfpersen tegen een vaste prijs te verhuren - hij had het recht, maar niet de plicht, om zijn contract uit te oefenen om de faciliteit voor de standaardprijs te huren. Door zijn echte optie uit te oefenen, kon Thales veel baat hebben bij de bumperoogst, omdat de eigenaren van de olijvenpers verplicht waren door het echte optiecontract om hun overeenkomst na te komen en de faciliteit tegen de opgegeven prijs aan hem te verhuren, terwijl hij zich omdraaide en onderhuurde het voor een zeer hoge premie.

Een eenvoudig reëel optievoorbeeld voor onroerend goed
Met die geschiedenisles uit de weg, laten we ons concentreren op wat meer up-to-date gebruik van echte opties. Hier is een goed voorbeeld van een echte optie waar elke huiseigenaar zich mee kan identificeren. Laten we zeggen dat je aan het shoppen bent voor je nieuwe woning en je struikelt over wat je droomhuis lijkt te zijn: een ruim, nieuw pand in een goede buurt dat voor een zeer aantrekkelijke prijs verkoopt omdat de eigenaars verhuizen naar een ander land en moeten liquideren hun huis snel.

Het enige probleem is dat de koopjesaanbieding van de eigenaren al veel geïnteresseerde kopers heeft getrokken die bereid zijn om een ​​aanbieding te doen en de verkoop te sluiten, en je moet nog steeds financiering regelen voordat je je aanbod kunt doen. Als u wacht tot uw bank uw financiering bevestigt, zult u het huis waarschijnlijk verliezen aan een andere koper - een echte hachelijke situatie.

Dit is waar het concept van een echte optie in het spel komt. Je zou kunnen aanbieden om de eigenaars $ 1, 000 te betalen om de woning gedurende twee weken voor je te houden. Door dit te doen, koopt u uzelf het recht, maar niet de verplichting, om de woning tegen de aanbiedingsprijs op elk gewenst moment in de komende twee weken te kopen zodra uw financiering doorkomt. Als het niet doorkomt, of als u van mening bent veranderd over het huis, kunt u de optie na twee weken waardeloos laten verlopen. Hoe dan ook, de verkopers houden de $ 1, 000, en aangezien ze een groot aantal andere kopers in de coulissen hebben, hebben ze weinig te verliezen door $ 1, 000 te accepteren om de verkoop van hun huis twee weken uit te stellen.

Reële waardeberekeningen en aandelenkoersen
Zoals we in deze twee voorbeelden hebben geïllustreerd, is de aantrekkingskracht van echte optiemodellen hun vermogen om een ​​positieve waarde toe te kennen aan onzekerheid - een vaste prijs kan worden betaald voor het recht op winst bijvoorbeeld van een olijfoogst uit een bumper, maar dat recht hoeft alleen te worden uitgeoefend als het winstgevend is. Het voorbeeld van een klassiek modern bedrijf is het waarderen van de boorrechten voor een olieveld. De eigenaar van de rechten kan ervoor kiezen om ze uit te oefenen wanneer de olieprijzen voldoende stijgen om het boren de moeite waard te maken. Gezien het onvoorspelbare karakter van de olieprijzen, is het zitten op een optie die geld kan verdienen op zich geld waard - hoewel de olieprijzen misschien nooit genoeg stijgen om de kosten van het boren te dekken en winst te maken, is de kans om te profiteren als de prijzen stijgen, nog steeds de moeite waard om te betalen voor.

Wanneer een olie- en gasbedrijf bijvoorbeeld de boorrechten voor een bepaald stuk grond koopt, is het in wezen een echte optie aan het kopen, waarbij hij het recht (maar niet de plicht) heeft om te boren wanneer het winstgevend is om dit te doen . Als de olieprijzen kelderen, kan het bedrijf ervoor kiezen om zijn optie niet uit te oefenen en dus niet naar olie te boren.

Zich wenden tot de aandelenmarkt, weet je nog toen de technologische boom zijn hoogtepunt bereikte? Analisten gebruikten op dat moment reële opties om het internet en biotech-aandelen te waarderen; het kopen van aandelen van een internetwinkel zoals Amazon. com was als het kopen van een optie op de vele manieren waarop het bedrijf in de toekomst zou kunnen groeien. Echte opties zijn verantwoordelijk voor de "what if" -factor. Wat als Amazon kleding online gaat verkopen? Als dat zo is, is Amazon's beslissing het equivalent van het uitoefenen van een call-optie om deze nieuwe branche te betreden.

Het argument is dat een groeibedrijf kan worden behandeld als een portefeuille van reële opties, waarvan de waarde vertegenwoordigt wat mogelijk is buiten de huidige bedrijfsactiviteiten. Door rekening te houden met wat zich jaren later in de informatie van de aandelenkoers zou kunnen voordoen, bieden reële opties een meer geavanceerd alternatief voor de analyse van gewone oude discounted cashflow (DCF).

Echte problemen met reële opties
Het idee dat beleggers waarde kunnen hechten aan 'wat als' is absoluut opwindend. Helaas heeft de echte optiemethode, wanneer toegepast op de voorraadwaarderingen, enkele ernstige tekortkomingen.

Allereerst is de techniek die wordt gebruikt om reële opties te waarderen ingewikkeld. Er moet een beslissingsboom worden opgesteld, waarin de verschillende scenario's worden weergegeven die zich kunnen ontwikkelen voor een bedrijf in verschillende stadia van zijn leven. Aan elk scenario zijn een waarschijnlijkheidsratio en een disconteringsvoet gekoppeld en de geprojecteerde kasstromen die uit elk scenario worden gegenereerd, worden vervolgens verdisconteerd naar het heden. Het optiemodel kent vervolgens een waarde toe aan deze mogelijkheden met behulp van een versie van het Black Scholes-model, een complexe wiskundige formule die in de jaren zeventig werd ontwikkeld voor financiële derivaten.

Ondanks een dergelijke formidabele prijsformule is optiewaardering redelijk eenvoudig in snel veranderende markten zoals de forexmarkten, waar prijzen liquide zijn en de handel continu is. Maar opties worden moeilijker te waarderen wanneer ze worden geschreven op minder liquide onderliggende activa, zoals grondstoffen en onroerend goed. En waardering wordt lastig - zo niet onmogelijk - als het gaat om groeiaandelen met activa die nog moeten worden gerealiseerd.

Mensen zijn goed in het schatten van snelheden en afstanden, niet van kansen. Opties kunnen alleen worden geprijsd op basis van een redelijke schatting van toekomstige kansen. De mathematische verfijning van het real-option prijsstellingsmodel compenseert niet dat de belangrijkste gegevens die in de formule gaan - namelijk de veronderstelde kansen van verschillende gunstige uitkomsten - onveranderlijk uit de lucht worden gehaald. Dus, hoewel reële opties enige theoretische geldigheid hebben en in eenvoudige situaties relatief eenvoudig te waarderen zijn, is de aanpak waarschijnlijk beter geschikt voor een bedrijf dat zijn strategie bepaalt dan voor beleggers die aandelen plukken.

Bovendien maakt real-option prijsstelling niet noodzakelijk het belangrijke onderscheid tussen wat mogelijk is en wat goed te doen is. Het feit dat een bedrijf bepaalde opties heeft, garandeert niet dat deze op een verstandige manier zullen worden uitgeoefend. Het bedrijf moet de managementvaardigheden en de middelen hebben om opties te exploiteren; bovendien heeft een optie niet veel waarde als deze niet kan worden gefinancierd.

Op het hoogtepunt van de technologiebubbel werden reële optieprijzen meer gebruikt als een manier om prijzen te rationaliseren dan om ze te voorspellen. Technisch analisten gebruikten bijvoorbeeld de optietheorie om de discrepantie te verklaren tussen de aantoonbaar opgeblazen handelsprijzen die op dat moment werden gezien en de meer conservatieve aandelenwaarden die werden gegenereerd door DCF-analyse.

De bottom line
Over het algemeen hebben investeerders het moeilijk om prijzen van reële opties als een geldige methode te vertrouwen. Het is moeilijk om het idee in te slikken dat de waarde van een bedrijf is gebaseerd op het tot nu toe onontdekte potentieel voor het genereren van cashflow later. Beleggers hebben voldoende moeite om de netto contante waarde op basis van DCF te accepteren, laat staan ​​de Black Scholes-formule.

Aan de andere kant heeft prijsbepaling van reële opties beleggers ertoe gebracht zich te verdiepen in nieuwe manieren van denken over bedrijven.De echte optiesbenadering laat beleggers nadenken over verborgen activa, en in relatief eenvoudige situaties kunnen reële opties een waardevol instrument zijn voor een belegger die een zakelijke mogelijkheid in overweging neemt - of het nu gaat om het kopen van een stuk onroerend goed of het bepalen van de reële waarde van een potentiële investering in gewone aandelen. Hoewel het een vergissing is om te veel te gokken op onzekerheid, is het ook een vergissing om het helemaal te vergeten.