Private equity-fondsen verzamelen doorgaans geld van grote beleggers, zoals pensioenfondsen, verzekeringsmaatschappijen en kapitaalverstrekkingen om te beleggen in bedrijven die niet openbaar worden verhandeld of die de openbare markten zullen verlaten. Het doel is om een ​​bedrijf nieuw management te geven dat het efficiënter maakt en zijn inkomsten verhoogt, waardoor het een groot rendement oplevert voor de private equity-investeerders. Hoewel dit klinkt als een goede manier om een ​​hoger rendement te genereren, heeft de manier waarop deze fondsen werken, kritiek gekregen. Ze genereren bijvoorbeeld meestal het hogere rendement door deel te nemen aan cosmetische herstructureringen op korte termijn, zoals het aantal werknemers verminderen, kosten verlagen en delen van het bedrijf verkopen - allemaal met het oog op het snel opdrijven van de inkomsten van het bedrijf zonder een fundamentele verandering aanbrengen.

Investeren in private equity

Voor individuele beleggers die direct in private equity willen beleggen, heeft de Amerikaanse Securities and Exchange Commission bepaalde drempels. Dit komt omdat de Amerikaanse overheid van mening is dat deze niet-gereguleerde investeringen voor de meeste beleggers te riskant zijn. Deze beleggingen staan ​​dus open voor zogenaamde geaccrediteerde beleggers die in de voorgaande twee jaar meer dan $ 200.000 hebben gemaakt (of $ 300.000 voor een paar gecombineerd) en die ook een nettowaarde hebben, niet inbegrepen hun primaire woning, van ten minste $ 1 miljoen.

En voor degenen die geen geaccrediteerde beleggers zijn, kunt u ook paradoxaal genoeg beleggen in private equity via beursgenoteerde ondernemingen zoals de Blackstone Group, LP (BX) en KKR & Company, LP (KKR) ). Daarnaast zijn er op de beurs verhandelde fondsen die beleggen in private equity-bedrijven.

Potentieel voor buitenmaatse returns

De grote aantrekkingskracht op beleggen in private equity is dat het een kans biedt op een te hoog rendement. Omdat private equity-managers een sterke focus hebben op het verbeteren van het rendement van bedrijven, zijn ze erop gericht om zelf een goed rendement te behalen. En omdat ze een duidelijk tijdsbestek hebben voor hun investeringen, in tegenstelling tot openbare bedrijven die ernaar streven om voor onbepaalde tijd te opereren zolang ze bezorgd zijn, hebben private equity-managers een scherpere focus op het produceren van rendement. Een ander positief punt is dat private equity-managers hun beleggingen niet hoeven te beheren om te voldoen aan de verwachtingen van analisten voor de kwartaalresultaten, waardoor ze meer speelruimte hebben.

Ook voor degenen die rechtstreeks in de fondsen beleggen, is er het voordeel dat zij niet kunnen bezwijken voor de verleiding om hun belegging in te trekken bij het wegvallen van de kapitaalmarkten, mogelijk verliesgevend. Dit komt omdat hun investering voor een bepaalde periode is vastgelopen.

Stijgingen private equity op schuld

Aan de negatieve kant neigen private equity-bedrijven veel schulden aan te gaan om bedrijven uit te kopen.Op deze manier kunnen ze hun rendement gebruiken. Hoewel dit een goed idee is als ze een hoog rendement op hun investering kunnen genereren, bestaat ook het risico dat het rendement onder de maat is, waardoor het rendement daalt. En sinds de financiële crisis van 2007-2008 hebben banken strengere leennormen aangenomen die het moeilijker maken om toegang te krijgen tot schuldfinanciering.

Voeg hieraan toe, is het feit dat het niet duidelijk is hoe deze bedrijven hun rendement berekenen. Omdat ze niet gereguleerd zijn, zijn ze niet transparant en gebruiken ze hun eigen technieken om hun rendement te behalen. Er is ook geen geschikte index die beleggers kunnen gebruiken als basis om hun rendement op hun private equity-beleggingen te vergelijken.

Een ander negatief punt van private equity-bedrijven is hun vergoedingenstructuur. Ze vragen beleggers doorgaans een jaarlijkse vergoeding van twee procent voor het beheer van hun beleggingen. Daarnaast rekenen ze ook een 20 procent aandeel van de winst van het fonds aan het einde van hun beleggingshorizon. Dit vermindert het potentiële rendement van beleggers vanaf het begin.

De bottom line

Private equity-beleggingen kunnen helpen bij het diversifiëren van een portefeuille en bieden potentieel voor groot rendement. Het inherente risico van deze investeringen betekent echter dat ze niet voor iedereen geschikt zijn. En ze zijn bekritiseerd vanwege hun kortzichtige aanpak om hun beleggingen te beheren op een manier die geen fundamentele groei genereert.