In het afgelopen decennium is de mindset van beleggers aanzienlijk veranderd. Vóór 2007 was 'buy and hold' de overheersende beleggingsfilosofie. Beleggers waren geconditioneerd om de marktcycli te doorlopen en de pieken en dalen vlak te houden door periodieke investeringen via een beleggingsstrategie genaamd dollarkosten-middelen (DCA).

Na de marktcrash van 2007 en de meerjarige financiële crisis die daarop volgde, veranderde de mantra van "kopen en vasthouden" tot "nu iets doen! "Kijken hoe hun zuurverdiende geld verdwijnt, zelfs toen beleggingsdeskundigen hen aanspoorden om snel te staan ​​en geen actie te ondernemen, schudde de overtuiging van veel voormalig buy-and-hold-voorstanders en genereerde veel frustratie. Het resultaat was een verschuiving die leidde tot een grote toename van de populariteit van tactische beleggingsstrategieën, met tactische ETF-strategieën (exchange-traded fund) in de voorhoede van de beweging.

The Psychology of the Shift
Buy-and-hold-beleggers hebben geleerd de dagelijkse schommelingen op de financiële markten te negeren en zich in plaats daarvan op de lange termijn te richten. Al decennia lang hielp deze praktijk beleggers langzaam rijkdom te bouwen. Toen de crash van 2007-2008, en de daarop volgende bearmarkt, 40% van de posities in veel portefeuilles wegvaagde, zagen beleggers die bijna op pensioen waren een aanzienlijk deel van hun vermogen verdwijnen. Jongere beleggers verloren veel van de kleine besparingen die ze hadden, en veel beleggers van alle leeftijden verloren het vertrouwen in de beproefde buy-and-hold-filosofie. Ze hadden opeens het gevoel dat ze hun zuurverdiende spaargeld zagen verdwijnen en deden niets om het tegen te houden.

De opkomst van ETF's
In een omgeving waar "buy-and-hold" voelde als "wait and lose," wilden beleggers niet alleen actie ondernemen, maar werden ze zich ook steeds meer bewust van de het feit dat ze beheerders van beleggingsfondsen veel geld betaalden. Het betalen van deze kosten kan gerechtvaardigd zijn wanneer portefeuilles dubbele cijfers winst boeken, maar alleen de meest solide beleggers zijn bereid om achterover te leunen, te ontspannen en te betalen voor beleggingsbeheer dat resulteert in dubbele cijfers.

De situatie resulteerde in een omgeving waarin exchange traded funds intuïtief als het antwoord voelden voor een toenemend aantal beleggers. ETF's zijn minder duur dan beleggingsfondsen. Ze kunnen op dezelfde dag worden verhandeld als aandelen. Ze bieden een brede spreiding over activaklassen, handige specialisatie binnen activaklassen en niet over aandelenselectie als de sleutel tot het maken van geld. Deze combinatie van snelle handel, overvloedige beleggingsmogelijkheden, een nieuwe beleggingsaanpak en lage kosten trokken veel investeerders aan.

De tactische evolutie
Beleggingsaanbieders hebben kennisgenomen van de miljarden dollars die naar ETF's vloeiden en begonnen voorverpakte portefeuilles te bouwen met behulp van ETF's om modelportefeuilles langs de efficiënte grens te construeren.De portefeuilles beginnen vaak met een basisallocatie die typerend is voor soortgelijke beleggingsfondsen. Hun toewijzingen variëren vaak van ongeveer 20% aandelen / 80% obligaties tot 80% aandelen / 20% obligaties en zo ongeveer alles daartussenin. Sommige bieden portefeuilles die strikt zijn afgestemd op het genereren van inkomsten, anderen op groei en een combinatie van beide.

In plaats van een mechanisch, automatisch herbalanceringsschema aan te bieden dat ernaar streeft de oorspronkelijke toewijzing te handhaven, maken deze strategieën opzettelijke transacties in een poging zich aan te passen aan steeds veranderende marktomstandigheden. Een obligatiemodel van 60% aandelen / 40% kan bijvoorbeeld worden verplaatst naar 65% aandelen / 35% obligaties, als de aandelenmarkt klaar lijkt te zijn voor winsten en dan weer terug naar 60% aandelen / 40% obligaties wanneer de omstandigheden dit rechtvaardigen.

Deze opzettelijke herbalancering kan eens per maand, eenmaal per week, eenmaal per dag, eenmaal per minuut of (in theorie, zo niet in de praktijk) als de marktomstandigheden dit rechtvaardigen, zo snel als de portfoliobeheerder kan typen. Naast het aanpassen van de activaspreiding in afwachting van veranderende kansen in verschillende activaklassen, kunnen ETF-portefeuilles deelnemen aan sectorrotatie, landrotatie, leverage-strategieën en een groot aantal andere potentiële combinaties en strategieën.

Als een beroep op de wensen van beleggers om tactische transacties uit te voeren en nieuwe concepten te verkennen om geld te verdienen, niet genoeg aanlokkelijk was, hebben een aantal tactische ETF-strategieën hun marketinginspanningen verschoven om zich te concentreren op risicobeheer. Deze aanpak gaat niet over aandelenselectie of een inspanning om een ​​bepaalde benchmark te overtreffen. Kwantitatieve modellen worden gebruikt om de volatiliteit te verminderen en verliezen te beperken. Als de marktomstandigheden bijvoorbeeld verslechteren, kan het model worden ingesteld om transacties te activeren die resulteren in een meer defensieve positie zodra een bepaalde drempel is overschreden. Hetzelfde type logica bestaat aan de bovenkant, waarbij de defensieve positie wordt ingeruild voor een agressievere houding zodra bepaalde indicatoren worden genoteerd.

Dergelijke strategieën lijken en klinken logisch. Ze hebben een diepgeworteld soort aantrekkingskracht in een tijd waarin beleggers nieuwe herinneringen hebben aan belangrijke marktdalingen en meerjarige bearmarkten die portefeuillewaarden hebben gedecimeerd. Ze bieden ook diversificatie, systematische investeringsprocessen, ingebouwde strategieën voor risicobeheer en beleggingsfilosofieën die redelijk en intuïtief klinken.

De andere kant van de medaille
Hoewel tactische ETF's aanzienlijke sommen geld hebben getrokken, zijn ze niet zonder hun critici. John Bogle, oprichter van Vanguard Group, is al lang criticus van ETF's, ook al zijn ze omarmd door het bedrijf dat hij ooit bestuurde. Bogle en anderen hebben erop gewezen dat ETF-strategieën snel handelen en speculatief gedrag stimuleren. Langetermijninvesteerders, zoals die die sparen voor hun pensioen, zouden geen behoefte hebben om snelvuur te handelen, en ze zouden hun multi-decenniuminvesteringsstrategie niet baseren op minuut-tot-minute marktreacties. Zulke strategieën kunnen gemakkelijk worden gecategoriseerd als gewoon een andere smaak van markttiming, wat geen strategie is waarvan is aangetoond dat ze op de lange termijn effectief is.

Het is een bekend feit dat actief beheerde beleggingsfondsen activa verliezen, aangezien beleggers de realiteit accepteren dat de meeste van hen hun benchmarkindexen niet verslaan. Dit heeft geleid tot een aanzienlijke instroom in passieve beleggingsstrategieën die ernaar streven het rendement van een bepaalde referentie-index te repliceren in plaats van beter te presteren dan die benchmark. Tactische ETF's zijn eenvoudig actief beheer op basis van ETF's in plaats van aandelen. Voortbouwend op deze gedachtegang, als de experts niet hebben aangetoond dat ze vaardig zijn in de aandelenselectie, wat is de reden om te geloven dat ze beter zijn in het selecteren van ETF's, het bepalen van de trends op de markt of het nemen van enig ander type van actieve beleggingsbeheersbeslissingen ?

Hoewel er verschillende argumenten zijn dat de beleggingsbenadering van tactische ETF-strategieën factoren met zich meebrengt zoals bewegingen van activaklasse, marktrichting, sectorselectie en risicobeheer, is het gemakkelijk om het perspectief te begrijpen dat deze benaderingen eenvoudig verschillende smaken van actief beheer.

Uitgaven is een andere interessante overweging die door critici wordt aangehaald. Hoewel individuele exchange traded funds vaak beschikbaar zijn voor vergoedingenniveaus die slechts een fractie zijn van de kosten die door vergelijkbare beleggingsfondsen in rekening worden gebracht, zijn tactische ETF-modellen duurder dan onafhankelijke ETF's. Verder dan dat, heeft een golf van spraakmakende glitches en ETF-sluitingen aangetoond dat alle ETF's niet gelijk zijn gemaakt.

De bottom line
Wat maakt tactische ETF-beleggingsstrategieën zo populair? Is het de triomf van hoop over de realiteit? Is het een weerspiegeling van onze digitale, instant-nieuwsmaatschappij die naar de beleggingswereld stroomt en het idee van 'onmiddellijke' handel verkoopt, ook al gebeurt dat zelden? Of misschien is het de psychologische behoefte om het gevoel te hebben dat u actie kunt ondernemen wanneer de financiële markten achteruitgaan. Wat het antwoord ook is, de strategieën blijven groeien in populariteit en blijven ook activa aantrekken, tegen de grotere trend in, weg van actief beheer.