a:

In de boekhoudkundige en fiscale voorwaarden verwijst kostenbasis naar de prijs die voor een activum is betaald. Het is een belangrijke berekening voor alle bedrijven en beleggers bij het bepalen van eventuele winsten of verliezen voor rapportagedoeleinden van de Internal Revenue Service. De eigenaars van alle belastbare vermogensrekeningen moeten de aangepaste kostenbasis gebruiken in de Verenigde Staten.

Het is onmogelijk om hier alle rapportagevoorschriften voor IRS-kosten te rapporteren. Meer informatie is beschikbaar op IRS. gov of van een financiële professional.

AD:

Kostenbasismethoden

Met de IRS kunnen personen kiezen uit verschillende methoden voor het berekenen van de kostenbasis. Voor beleggingsfondsen en andere aandelen zijn er maximaal acht verschillende soorten methoden voor het boeken van kostenbasis. De meest voorkomende zijn first in first out (waarbij de oudste aandelen eerst worden verkocht), de laatste in first out (waarbij de nieuwste aandelen het eerst worden verkocht), de eerste keer de hoogste kosten, de first-out met de laagste kosten en de methode met de gemiddelde kosten.

AD:

Verdere IRS-voorschriften vereisen dat degenen die de methode voor de gemiddelde kosten kiezen, hun selectie specificeren via een specifiek verkiezingsformulier. De meeste belastingadviseurs raden aan dit formulier in te vullen, ongeacht de gekozen methode.

Kostenbasis, winsten en verliezen voor rapportage

De verkoop van kapitaalgoederen wordt geregistreerd via formulier 1040, schema D bij individuele aangiften inkomstenbelasting. Vóór 2011 moesten financiële instellingen alleen de opbrengsten van de verkoop van kapitaalgoederen berekenen en rapporteren. In 2011 werden nieuwe regels opgelegd die fondsbedrijven en tussenpersonen verplichtten om winsten en verliezen aan de IRS te melden.

AD:

Gerapporteerde winsten en verliezen zouden moeten verschijnen op formulier 1099-B. Dit moet ook alle informatie over de kostenbasis omvatten, opgesplitst in kortetermijn- en langetermijninvesteringen. De IRS zou eveneens een kopie van de 1099-B moeten ontvangen.

Gedekte effecten

Op formulier 1099-B worden sommige effecten gedekt. In de meeste gevallen zijn deze effecten aandelenaandelen die na 2010 zijn gekocht of als cadeau zijn gegeven. De IRS maakt een onderscheid tussen gedekte en niet-gedekte effecten door degenen die moeten voldoen aan de nieuwste regels en voorschriften.

Bijvoorbeeld, vanaf januari 2012 werden alle toekomstige verworven beleggingsfondsen, exchange-traded funds en dividendherbeleggingsplannen gedekt. Elke belegger die een van deze effecten na die datum heeft gekocht en vervolgens heeft verkocht, moet voldoen aan de regels voor de rapportage van de nieuwe kostenbasis.

Dit kan bijzonder lastig zijn als het gaat om schuldinstrumenten, die onderhevig zijn aan frequente regelwijzigingen. Gelukkig zijn voor de meeste beleggers makelaars nodig voor het berekenen van obligatiepremies, afschrijvingen, marktkortingen en opgenomen belangen voor hun klanten.

Rapportage wasverkoop

Een van de belangrijkste IRS-regels die moet worden geïnterpreteerd, heeft betrekking op de verkoop van wasproducten. Normaal gesproken kunnen aandelen die met verlies worden verkocht, worden gebruikt om vermogenswinstbelastingen te compenseren. Extreme verliezen kunnen de belastingen op het gewone inkomen tot een bepaald niveau compenseren.

Compensatieverliezen zijn niet langer van toepassing na een wasbeurt. Een belegger houdt zich bezig met een wasbeurt als hij dezelfde (of anderszins identieke) aandelen koopt binnen 30 dagen vóór of na de verkoop, resulterend in het verlies.