a:

Inflatie en deflatie, hoewel tegengestelde scenario's, zijn vrij gelijkaardig met betrekking tot de ravage die ze kunnen aanrichten op de portefeuille van een belegger. Een strategie om de negatieve effecten van inflatie en deflatie te verzachten, is beleggen in blue-chipaandelen, die historisch gezien stabiel in waarde zijn en een goede staat van dienst hebben in het doorstaan ​​van zowel inflatie- als deflatoire cycli.

Inflatie verwijst naar een algemene stijging van de prijzen van goederen en diensten, waardoor hetzelfde bedrag minder waard is. In bescheiden mate wordt de inflatie als normaal beschouwd (2-3% per jaar is ideaal) en kan deze doorgaans worden overtroffen door slim investeren. De prijs van alles, van auto's tot melk tot een knipbeurt, neemt langzaam toe met de tijd, maar in een gezonde economie, evenals de inkomens en investeringswaarden van mensen. Inflatie wordt een punt van zorg als het de inkomensgroei en het beleggingsrendement overtreft. In de Verenigde Staten steeg de inflatie in de jaren zeventig bijvoorbeeld tot 13%, maar de lonen waren stabiel en de aandelenmarkt keerde slechts met 5-6% terug. Als gevolg hiervan zagen consumenten hun koopkracht snel dalen.

Het bepalende kenmerk van deflatie is daarentegen dalende prijzen. Op het eerste gezicht klinkt het als een goede zaak; naarmate de prijzen dalen, kan hetzelfde bedrag meer kopen. De deflatie wordt echter vaak gestimuleerd door de dalende vraag, meestal als gevolg van de onderliggende zwakte in de economie. Wanneer de prijzen beginnen te dalen, wachten consumenten op aankopen, in de verwachting dat de prijzen meer zullen dalen. Dit gebrek aan bestedingen verzwakt de economie verder, en veroorzaakt een neerwaartse spiraal die vaak culmineert in een depressie of een lange periode van economische stagnatie.

Beide scenario's creëren vervelende situaties voor beleggers. Inflatie brengt tegenstrijdige druk op de aandelenmarkten. Stijgende prijzen hebben het potentieel om de waarde van aandelen te verhogen; Wanneer de prijzen echter stijgen, neemt de koopkracht van consumenten af ​​en kopen ze minder als gevolg. De winst van bedrijven daalt omdat ze minder goederen en diensten verkopen, wat meestal een negatief effect heeft op de aandelenkoersen. Zelfs wanneer de rendementen positief zijn, zijn de reële rendementen, berekend door de inflatie af te trekken van het werkelijke rendement, meestal negatief tijdens perioden met hoge inflatie.

Deflatie zorgt bijna altijd voor neerwaartse druk op de aandelenmarkten. Bedrijven worden gedwongen werknemers te ontslaan en de lonen te verlagen, omdat dalende prijzen de inkomsten doen afnemen; hierdoor hebben mensen minder geld om te investeren of moeten bestaande investeringen worden geliquideerd om de kosten van levensonderhoud te betalen, waardoor de aandelenkoersen dalen.

Blue-chipaandelen zijn meer geïsoleerd dan andere van deze verwoestende effecten van inflatie en deflatie.Blauwe chips zijn grote, gevestigde bedrijven, zoals bedrijven die de Dow Jones en de S & P 500 vormen. De meeste blue-chipbedrijven verkopen producten die in goede economische en slechte tijden veel worden gebruikt, zoals huishoudelijke artikelen, apparaten en niet-luxe producten. automobielen. Zelfs als hun koopkracht afneemt, moeten mensen basisbenodigdheden kopen, en dat houdt deze bedrijven winstgevend. Veel blue-chip bedrijven betalen, hoewel niet allemaal, dividenden. Dividenden bieden een broodnodige bron van extra inkomsten wanneer het rendement van de voorraden niet constant is om gelijke tred te houden met de inflatie.