a:

De Verenigde Staten hebben een meertraps inkomstenbelastingstelsel waaronder belastingen worden geheven door federale, staats- en lokale overheden. Federale en staat inkomstenbelastingen worden bepaald door een belastingtarief toe te passen op een belastbaar inkomen. De federale en staat inkomstenbelastingen verschillen met betrekking tot de belastingtarieven en hoe ze worden toegepast, soorten inkomsten die belastbaar zijn, aftrekposten en belastingkredieten zijn toegestaan.

In 2015 heeft de IRS federale belastingtarieven vastgesteld met zeven tussen haakjes en marginale belastingtarieven van 0 tot 39. 6%. De inkomstenbelastingtarieven van de staat vertonen daarentegen meer variatie. Alaska, Florida, Nevada, South Dakota, Texas, Washington en Wyoming hebben geen inkomstenbelasting. New Hampshire en Tennessee belasten alleen rente en dividenden. Alle andere staten hebben vlakke of progressieve inkomstenbelastingen. Zo zijn onder staten die een vlaktaks heffen Colorado (4. 63%), Illinois (3. 75%) en Indiana (3. 3%). In tegenstelling tot andere staten heeft Californië een progressief belastingstelsel met het belastingtarief met de hoogste marge van 13% op een inkomen van meer dan $ 1 miljoen.

Hoewel de meeste belastingaangiften van staten beginnen met federaal aangepast bruto inkomen (AGI), vereisen bepaalde staten aanpassingen aan AGI. Het pensioeninkomen is bijvoorbeeld volledig belastbaar door de federale belastingautoriteiten, terwijl een aantal staten pensioeninkomsten gedeeltelijk of volledig vrijstellen van belasting. Alabama belast niet de pensioenen die zijn ontvangen van ambtenaren en de overheid. Connecticut heft 50% van de militaire pensioenuitkering vrij.

Er zijn verschillen met betrekking tot het belasten van obligatierente. De ontvangen rente op Amerikaanse spaarobligaties is bijvoorbeeld onderworpen aan federale belastingen, terwijl staten rente op U. S.-spaarobligaties vrijstellen.

Het federale belastingstelsel biedt belastingplichtigen de mogelijkheid om standaard of gespecificeerde aftrekposten te gebruiken. Hoewel de meerderheid van de staten ook dezelfde gespecificeerde aftrekkingen van de federale belastingaangifte toestaan, bevelen bepaalde staten aanpassingen aan. De meest gebruikelijke aanpassing is de uitsluiting van de federale aftrek voor lokale en lokale inkomstenbelastingen.

Er zijn ook verschillen met betrekking tot belastingverminderingen. De staat New York staat bijvoorbeeld een belastingvermindering toe op basis van 20% van de premies die worden betaald voor langdurige zorgverzekeringen, terwijl federale wetten zulke belastingkredieten niet toestaan.