a:

Neoliberalistische economische theorie ondersteunt het minimaliseren van overheidsinterventie en laissez-faire-beleid. Neoliberalisme is een moderne interpretatie van de klassieke economische theorie, gevormd door zulke vroege economen als Adam Smith en David Ricardo, die de kracht van concurrerende markten verkenden.

Internationale handelsbeperkingen, belastingen, eigendom van overheidseigendom en zware economische regulering worden beschouwd als obstakels voor maximalisatie van nutsbedrijven, en overheidsingrijpen wordt verondersteld inefficiënties te creëren, aldus het neoliberalisme. De particuliere sector bestaat uit productieve bedrijven, consumenten en arbeiders. Als elk van deze economische actoren zich zodanig gedraagt ​​dat hun eigen welzijn wordt gemaximaliseerd, worden de prijs en hoeveelheid goederen, diensten en arbeid zodanig ingesteld dat het totale economisch welzijn wordt gemaximaliseerd en de toewijzing van middelen wordt geoptimaliseerd.

Specifieke rollen in neoliberalisme

Neoliberale theorie werd gepopulariseerd door mensen als Milton Friedman en Friedrich Hayek en later verdedigd door politici zoals Ronald Reagan en Margaret Thatcher. Neoliberaal beleid beveelt een zeer beperkte rol aan voor overheden, omdat elke marktdeelname en regulering in de publieke sector verondersteld wordt een inefficiënt resultaat te produceren.

In plaats daarvan wordt van regeringen verwacht dat zij functionerende markten faciliteren door eigendomsrechten te beschermen, concurrentie te waarborgen en marktfalen te voorkomen. Van de private sector wordt verwacht dat ze opereert binnen dit losse neoliberale raamwerk dat is ingesteld door de overheid, en dat bedrijven en individuen volledig verantwoordelijk zijn voor de toewijzing van middelen. Alle activa zijn privé-eigendom en alle prijzen worden bepaald door de markt, inclusief lonen.

Private entiteiten bepalen hoe kapitaal wordt geïnvesteerd en welk consumptieniveau optimaal is. Bedrijven beslissen hoeveel arbeid ze in dienst hebben, hoeveel van hun aanbod om te produceren en welke prijzen ze moeten betalen. Arbeiders kiezen hoeveel arbeid ze moeten leveren en wat ze moeten betalen. Consumenten beslissen hoeveel ze tegen een bepaalde prijs willen kopen en welk deel van het inkomen moet worden besteed aan de huidige in plaats van de toekomstige consumptie.