Bij het ontwikkelen van een solide beleggingsportefeuille voor een individuele klant, moet een financieel adviseur rekening houden met de belangrijkste factoren die helpen bij het opstellen van de meest geschikte beleggingsstrategie. Uiteindelijk is de primaire zorg het behalen van de financiële doelstellingen van de klant en belangrijke overwegingen zijn de bereidheid en het vermogen van de klant om risico's te nemen om die doelen te bereiken. Er zijn tal van fundamentele aspecten verweven in deze zorgen, die elke financieel adviseur moet onderzoeken voordat hij een degelijke portefeuille bouwt.

Risicotolerantie versus risicocapaciteit

Risicotolerantie wordt vaak verward met risicocapaciteit, maar de realiteit is dat, hoewel de twee vergelijkbaar en gerelateerd zijn, de twee concepten behoorlijk van elkaar verschillen. Misschien is de eenvoudigste manier om de twee te begrijpen, ze als tegenovergestelde kanten van dezelfde medaille te beschouwen.

Wanneer een financieel adviseur omgaat met de risicotolerantie van een cliënt, bepaalt de adviseur het mentale en emotionele vermogen van de cliënt om met risico om te gaan. In wezen is dit aspect van risicobeheer het begrijpen en respecteren van het niveau van beleggings- of financieel risico dat een klant comfortabel neemt, of de mate van onzekerheid die de cliënt kan weerstaan ​​zonder zijn slaap te verliezen. Doorgaans varieert het risiconiveau dat een klant acceptabel acht, afhankelijk van zijn of haar leeftijd, financiële stabiliteit en veiligheid, en de beleggingsdoelen die de klant wil of moet bereiken. Adviseurs gebruiken soms vragenlijsten of enquêtes om een ​​beter inzicht te krijgen in hoe risicovol een beleggingsaanpak zou moeten zijn.

De keerzijde van de medaille is de risicocapaciteit, meer een spel met financiële cijfers. De financieel adviseur moet de portefeuille van een klant beoordelen, rekening houdend met financiële maatstaven die aangeven in hoeverre de klant in staat is risico's te weerstaan ​​in geval van potentiële verliezen, en dit te vergelijken met hoe potentieel voordelig het risico is in termen van mogelijke meerwaarden . De risicocapaciteit wordt beperkt door verschillende aspecten en impliceert de potentiële behoefte van een klant aan liquiditeit, of snelle toegang tot contanten, samen met hoe snel de klant zijn of haar financiële doelen moet halen.

Liquiditeitsrisico

Liquiditeitsrisico is vaak een grote bron van zorg voor klanten. Het vermogen om activa snel te verkopen en in contanten te liquideren is niet altijd een noodzaak, maar de meeste beleggers vinden het nog steeds geruststellend om te weten dat ze in staat zijn om onverwachte of onverwachte kosten, zoals een medisch noodgeval, te dekken. Het risico ligt in de soorten beleggingen die de klant aanhoudt. Een financieel adviseur kan bijvoorbeeld private equity-beleggingen adviseren voor klanten die minder geïnteresseerd zijn in snelle toegang tot contanten, waarbij de afweging het potentieel is voor aanzienlijk hogere rendementen.Anderzijds zouden cliënten die zich zorgen maken over liquiditeit baat hebben bij beleggingen in exchange-traded funds (ETF's) en aandelen, wat beleggingen zijn die gemakkelijk kunnen worden geliquideerd voor hun eerlijke marktwaarde.

Belastingrisico's voor beleggers

Een financieel adviseur moet ook bepalen hoe de beleggingsrekening van een klant op de juiste manier wordt opgebouwd, op basis van eventuele belastingkwesties van de klant. Dit is grotendeels gebaseerd op de tijdshorizon en investeringsdoelen van de klant.

Houd er bijvoorbeeld rekening mee dat een klant een beleggingsrekening aan het opbouwen is om te sparen voor zijn of haar pensionering en hij wil belastingbetalingen uitstellen over de investeringen van de klant tot het moment dat de klant met pensioen gaat. De meeste klanten geven er de voorkeur aan belastingen uit te stellen tot hun pensioen, omdat ze dan over het algemeen in een aanzienlijk lagere belastingschijf vallen, omdat er veel minder inkomsten worden verdiend dan tijdens hun actieve beroepsleven. Voor een klant in deze situatie is de beste manier van handelen die de financieel adviseur kan nemen, het opzetten van investeringen via een voertuig, zoals een Roth IRA-rekening, die in het algemeen opnames toelaat die belasting- en boetevrij zijn nadat de klant heeft bereikt leeftijd 59 1/2. Voor klanten die anticiperen op het regelmatig opnemen van investeringskapitaal voorafgaand aan hun pensionering, is er echter geen voordeel bij het doen van beleggingen via een belastinguitgestelde type beleggingsrekening.