a:

Het eigen vermogen maakt deel uit van de berekening van het eigen vermogen van een bedrijf, maar de voorwaarden zijn niet synoniem.

Het eigen vermogen is het bedrag aan overheidsfinanciering dat een onderneming heeft verkregen door de verkoop van aandelen van zowel gewone als preferente aandelen. Zoals blijkt uit de balans van een onderneming, is het eigen vermogen genoteerd met andere verplichtingen, die worden afgetrokken van de totale activa van de onderneming om het eigen vermogen van de onderneming te bepalen. Het eigen vermogen van een bedrijf wordt ook wel ingehouden winst genoemd. Een deel van de ingehouden winsten wordt meestal aan de aandeelhouders terugbetaald in de vorm van dividenduitkeringen, waardoor het totale eigen vermogen wordt verhoogd.

Marktanalisten en beleggers zien liever een goed, stabiel evenwicht tussen het bedrag aan ingehouden winsten dat een bedrijf uitkeert aan beleggers in de vorm van dividenden en het bedrag dat het bedrijf uiteindelijk vasthoudt om opnieuw te investeren om te groeien zijn zaken.

Het eigen vermogen is een belangrijk cijfer dat analisten gebruiken bij de waardering van aandelen om te bepalen welk rendement door de onderneming wordt gegenereerd op het totale bedrag dat door beleggers in aandelen is belegd. Zowel analisten als beleggers beschouwen het rendement op eigen vermogen (ROE) dat wordt berekend door de netto-inkomsten van een bedrijf voor het jaar te delen door het totale eigen vermogen. Bij de berekening van ROE zijn preferente aandelen doorgaans niet inbegrepen. De ROE-waarde wordt gebruikt om zowel de winstgevendheid als de groeisnelheid van een bedrijf te beoordelen. Net als bij het saldo van ingehouden winsten en dividenduitkeringen, zien analisten liever een stabiel of verbeterd cijfer in de ROE-berekening in de tijd.