Tegenpartijkredietrisico (CCR) staat al sinds de financiële crisis van 2007-08 in de schijnwerpers. Het belang ervan bij de beoordeling van het algehele risico en de impact op de financiële markten is algemeen erkend. Met Basel 3-richtlijnen over wettelijke kapitaalvereisten wordt dit een hoge prioriteit voor zowel financiële regelgevers als instellingen.

Verkeerde manier risico en juiste weg risico zijn twee soorten risico's die kunnen ontstaan ​​binnen het rijk van tegenpartijkredietrisico. Verkeerde manier risico kan verder worden ingedeeld in SWWR (specifieke wrong-way risk) en GWWR (algemene wrong-way risk). Laten we beginnen met te begrijpen wat deze risico's zijn en hoe ze te identificeren.

AD:

Definitie

Laten we zeggen dat tegenpartij A een transactie met tegenpartij B aangaat. Als tijdens de looptijd van de transactie de kredietblootstelling van tegenpartij A aan tegenpartij B tegelijkertijd toeneemt met de kredietwaardigheid van tegenpartij B verslechtert, dan hebben we een geval van wrong-way risk. In een dergelijk scenario is de kredietblootstelling aan de tegenpartij in tegenspraak met de kredietkwaliteit van de tegenpartij en het vermogen om betalingen op de vervaldag uit te voeren. Met andere woorden, de tegenpartij loopt meer kans om in gebreke te blijven, omdat het meer op de handelspositie verliest. Specifiek wrong-way risico ontstaat door tegenpartijspecifieke factoren zoals een ratingverlaging, slechte inkomsten of rechtszaken. Overwegende dat algemeen wrong-way-risico zich voordoet wanneer de handelspositie wordt beïnvloed door macro-economische factoren zoals rentetarieven, inflatie of politieke spanningen in een bepaalde regio.

AD:

Het juiste wegrisico is daarentegen precies het tegenovergestelde van verkeerd wegrisico. Wanneer de kredietwaardigheid van tegenpartijen verbetert naarmate de betalingsverplichting voor die transactie toeneemt, wordt dit de juiste manier van risico genoemd. De term 'right-way risk' kan een beetje misleidend zijn, omdat dit een positief risico is in CCR, wat betekent dat het juiste wegrisico goed is om te nemen, terwijl WWR moet worden vermeden. Financiële instellingen worden aangemoedigd om hun transacties zodanig te structureren dat ze het risico van de juiste weg dragen en niet het verkeerde wegrisico. WWR en RWR worden samen DWR (directional way risk) genoemd.

AD:

Hier zijn een paar voorbeelden om deze concepten te begrijpen.

Kader voor illustraties

We zullen het volgende raamwerk van bedrijven, hun effecten en transacties gebruiken.

Voorbeelden van Wrong-Way-risico

Scenario 1: specifiek wrong-way-risico

Cortana Inc. koopt een put-optie met Alfa Inc (ALFI) -aandelen als onderliggende waarde op dag 12 van Alfa Inc.

Prijs: $ 75, Vervaldatum: Dag 30, Type: American Put-Option, Onderliggende waarde: ALFI stock

Op dag 24 is ALFI gedaald tot $ 60 als gevolg van een lagere rating en de optie is in geld. Hier de blootstelling van Cortana Inc.aan Alfa Inc. is gestegen tot $ 15 (uitoefenprijs minus de huidige prijs) op hetzelfde moment dat Alfa Inc. waarschijnlijker in gebreke blijft bij zijn betalingen. Dit is een geval van specifiek wrong-way risico.

Scenario 2: Algemeen wrong-way risico

BAC Bank, gevestigd in Singapore, gaat een TRS (total return swap) aan met Alfa Inc. Volgens de swapovereenkomst betaalt BAC Bank het totale rendement op haar obligatie BND_BAC_AA en ontvangt een variabele rente van LIBOR, plus 3% van Alfa Inc. Als de rentetarieven globaal stijgen, neemt de kredietpositie van Alfa Inc. af op hetzelfde moment dat de betalingsverplichtingen aan BAC Bank stijgen. Dit is een voorbeeld van een transactie met een algemeen wrong-way-risico als gevolg van rentetarieven (een macro-economische factor).

Scenario 3: Right way risk

Sparrow Inc. koopt een calloptie met ALFI-aandelen als onderliggende waarde op dag 1 van Alfa Inc.

Uitoefenprijs: $ 65, Vervaldatum: Dag 30, Type: Europese optie, Onderliggende waarde: ALFI-aandeel

Op dag 30 heeft de call-optie geld en heeft een waarde van $ 15, wat ook de blootstelling van Sparrow Inc. aan Alfa Inc. is. Gedurende dezelfde periode steeg de voorraad van ALFI tot $ 80 als gevolg van een overwinning in een groot geschil met een ander bedrijf. We kunnen zien dat de kredietblootstelling van Sparrow Inc. aan Alfa Inc. steeg op hetzelfde moment dat de kredietwaardigheid van Alfa verbeterde. Dit is een geval van een goed risicorisico, wat een positief of de voorkeur genietend risico is bij het structureren van financiële transacties.

Scenario 4: SWWR in het geval van een door zekerheden gedekte transactie

Laten we aannemen dat Cortana Inc. met Sparrow Inc. een termijncontract voor ruwe olie aangaat. Bij deze regeling zijn beide tegenpartijen verplicht om onderpand te plaatsen wanneer hun netto positie in het handelsverkeer valt onder een bepaalde waarde. Laten we verder aannemen dat Cortana Inc. de aandelen van ALFI oplegt en dat Sparrow Inc. de aandelenindex STQI verbindt als onderpand. Als Sparrow's voorraad SPRW toevallig een bestanddeel van de STQ 200-index is, is Cortana Inc. blootgesteld aan wrong-way risico's in de bovenstaande transactie. De verkeerde manier van blootstelling is in dit geval echter beperkt tot het gewicht van de SPRW-voorraad in STQ 200 vermenigvuldigd met de handelsnotie.

Scenario 5: SWWR-GWWR Hybride in het geval van CDS

Laten we nu naar een ingewikkelder geval van een verkeerde richting gaan. Stel dat de investeringsarm van Cortana een nominale waarde heeft van $ 30 miljoen gestructureerde effecten BND_BAC_AA, uitgegeven door BAC Bank. Om deze investering te beschermen tegen het kredietrisico van tegenpartijen, sluit Cortana een kredietverzuimswap met Alfa Inc. In deze overeenkomst biedt Alfa Inc. kredietbescherming aan Cortana in het geval dat BAC Bank in gebreke blijft bij haar verplichtingen.

Wat gebeurt er echter als de CDS-schrijver (Alfa) niet in staat is om aan zijn verplichting te voldoen op hetzelfde moment dat de BAC Bank in gebreke blijft? Alfa Inc. en BAC Bank, die in dezelfde branche zitten, kunnen worden beïnvloed door vergelijkbare macro-economische factoren. Tijdens de financiële crisis van 2008 bijvoorbeeld, werd het bankwezen wereldwijd zwak, wat leidde tot verslechterende kredietposities voor banken en financiële instellingen in het algemeen. In dit geval zijn zowel de CDS-emittent als de emittent van de referentieverplichting negatief gecorreleerd aan specifieke GWWR / macrofactoren en dragen derhalve het risico van dubbele default voor de CDS-koper Cortana Inc.

De bottom line

Verkeerd-manierrisico ontstaat wanneer kredietrisico's aan tegenpartijen tijdens de levensduur van een transactie nadelig worden beïnvloed door de kredietkwaliteit van de tegenpartij. Dit kan te wijten zijn aan slecht gestructureerde transacties (specifieke WWR) of markt / macro-economische factoren die tegelijkertijd de transactie beïnvloeden, evenals de tegenpartij op een ongunstige manier (algemene of vermoedelijke WWR). Er kunnen verschillende scenario's zijn waarbij wrong-way risico's kunnen optreden, en er zijn wettelijke richtlijnen over hoe sommige van deze problemen kunnen worden aangepakt, bijvoorbeeld de toepassing van extra surpluspercentages in het geval van WWR in een collateralized transactie of de berekening van exposure bij default ( EAD) en 'loss given default' (LGD). In een zich voortdurend ontwikkelende financiële wereld kan geen enkele methode of leidraad volledig uitputtend zijn en daarom blijft de verantwoordelijkheid voor het opzetten van een robuuster mondiaal banksysteem dat in staat is om grote economische schokken te weerstaan, gedeeld tussen regelgevers en financiële instellingen.