a:

Op het gebied van bedrijfsfinanciering komt kapitaal - het geld dat een bedrijf gebruikt om activiteiten te financieren - uit twee bronnen: schulden en eigen vermogen. Hoewel beide soorten financiering hun voordelen hebben, draagt ​​elk ook een prijs.

Schuldkapitaal verwijst naar fondsen die zijn geleend en op een later tijdstip moeten worden terugbetaald. Hoewel schulden een bedrijf in staat stellen om een ​​klein bedrag te gebruiken voor een veel groter bedrag, vereisen geldschieters meestal de betaling van rente in ruil voor het voorrecht. Deze rentevoet is de kost van vreemd vermogen. Als een bedrijf een lening van $ 100.000 uittrekt met een rentepercentage van 7%, bedragen de kapitaalkosten voor de lening 7%. Omdat betalingen op schulden vaak fiscaal aftrekbaar zijn, houden bedrijven echter rekening met het vennootschapsbelastingtarief bij het berekenen van de werkelijke kosten van vreemd vermogen door de rentevoet te vermenigvuldigen met het omgekeerde van het tarief van de vennootschapsbelasting. Ervan uitgaande dat het vennootschapsbelastingtarief 30% is, heeft de lening in bovenstaand voorbeeld dan een kapitaalkosten van 0. 07 * (1 - 0. 3), of 4. 9%.

Omdat eigen vermogen meestal afkomstig is van fondsen die door aandeelhouders zijn belegd, zijn de kosten van eigen vermogen iets complexer. Hoewel aandelenfondsen niet hoeven te worden terugbetaald, is er een niveau van return on investment dat aandeelhouders redelijkerwijs kunnen verwachten op basis van de prestaties van de markt in het algemeen en de volatiliteit van de aandelen in kwestie. Bedrijven moeten in staat zijn om rendementen te produceren - in de vorm van een gezonde aandelenwaardering en dividenden - die binnen dit niveau liggen of deze overschrijden om investeringen door aandeelhouders te behouden. Het Capital Asset Pricing Model (CAPM) maakt gebruik van de risicovrije rente- en risicopremie van de bredere markt en de bètawaarde van de aandelen van het bedrijf om het verwachte rendement, of de kosten van het eigen vermogen te bepalen.

Doorgaans overschrijdt de kostprijs van het eigen vermogen de kosten van schulden. Het risico voor de aandeelhouders is groter dan voor de kredietverstrekkers, aangezien betaling op schulden wettelijk verplicht is, ongeacht de winstmarges van een bedrijf.