a:

De marktrisicokapitaalregel van de Federal Reserve Board, of MRR, beschrijft de kapitaalvereisten voor bankorganisaties met aanzienlijke handelsactiviteiten. De MRR-regel vereist dat banken hun kapitaalvereisten aanpassen op basis van de marktrisico's van hun handelsposities. De regel is van toepassing op banken over de hele wereld met een totale handelsactiviteit van meer dan 10% van de totale activa of banken met activa van meer dan $ 1 miljard. Substantiële herzieningen van de MRR werden in januari 2015 door de Federal Reserve Board vastgesteld. Deze wijzigingen brachten de MRR in overeenstemming met de vereisten van het Basel III-kapitaalkader.

AD:

Basel III is een verzameling internationale bankvoorschriften die bedoeld zijn om de stabiliteit van het internationale banksysteem te helpen bevorderen. Het belangrijkste doel van Basel III is te voorkomen dat banken te grote risico's nemen die een impact kunnen hebben op de internationale economie. Basel III werd in de nasleep van de financiële crisis van 2008 ingevoerd. Bazel III vereist dat banken meer kapitaal aanhouden ten opzichte van hun activa, wat op zijn beurt hun balansen vermindert en de hoeveelheid hefboomfinanciering die banken kunnen gebruiken, beperkt. De regelgeving verhoogt het minimum eigen vermogen van 2% van de activa tot 4. 5% met een extra buffer van 2. 5%, voor een totale buffer van 7%.

AD:

In Regulation H van de Federal Regulations worden de bijzonderheden van de MRR uiteengezet. Deze verordening stelt grenzen aan bepaalde soorten beleggingen en vereisten voor verschillende soorten leningen. Verder presenteert het een nieuwe methode voor het berekenen van risicogewogen activa in overeenstemming met MRR. Deze nieuwe aanpak verhoogt de risicogevoeligheid van de kapitaalvereisten. Voorschrift H vereist ook het gebruik van andere kredietwaardigheidsbeoordelingen dan de gebruikelijke kredietrisicoreferenties. De herziene kredietstandaarden zijn van toepassing op overheidsschuld, publiekrechtelijke lichamen, depositaire instellingen en securitisatieblootstelling en trachten een veilige en gezonde risicostructuur voor die soorten blootstellingen te creëren. Banken die vertrouwden op onnauwkeurige ratings voor derivaten om het risico te meten, waren een belangrijke factor in de financiële crisis van 2008.
Regulation H voorziet ook in een gunstiger kapitaalbehandeling voor credit swaps en andere derivaattransacties gecleard via gecentraliseerde swapuitvoeringsfaciliteiten. Deze stimulans moedigt banken aan om gecentraliseerde clearing te gebruiken in tegenstelling tot traditionele OTC-handel zonder voorschrift. Gecentraliseerde clearing kan de kans op tegenpartijrisico verminderen, terwijl de algehele transparantie van de swaps-handelsmarkt wordt vergroot.

AD:

Swapuitvoeringsfaciliteiten verplaatsen afgeleide producten weg van de traditionele over-the-countermarkten naar een gecentraliseerde uitwisseling. Bij gecentraliseerde clearing is de beurs in wezen de tegenpartij van een swaphandel.Als een tegenpartij van een swapovereenkomst faalt, voert de uitwisseling in om de overeenkomst zonder verzuim te garanderen. Dit beperkt de economische gevolgen van het falen van een tegenpartij. American International Group, of AIG, is in gebreke gebleven als tegenpartij voor vele swapovereenkomsten, wat een andere belangrijke oorzaak van de financiële crisis van 2008 was. AIG had nood aan een massaal overheidsbevel om ondergang te voorkomen. Dit onderstreepte de noodzaak om gecentraliseerde clearing voor swaptransacties te creëren.

Dodd-Frank had ook invloed op de MRR. De Collins-wijziging van Dodd-Frank stelde minimumrisico-gebaseerd kapitaal en hefboomvereisten vast voor federaal verzekerde bewaarinstellingen, hun houdstermaatschappijen en niet-financiële instellingen onder toezicht van de Federal Reserve. Net als bij Regulation H vereiste Dodd-Frank ook de verwijdering van verwijzingen naar externe ratings om ze te vervangen door de juiste kredietwaardigheidsnormen.