a:

Investment banking en commercial banking zijn twee afdelingen van de banksector die substantieel verschillende diensten aanbieden. Investeringsbanken versnellen de aan- en verkoop van obligaties, aandelen en andere investeringen en helpen bedrijven bij het maken van beursintroducties (IPO's). Commerciële banken fungeren als beheerders van depositorekeningen voor bedrijven en particulieren, hoewel ze voornamelijk zijn gericht op zakelijke accounts en ze openbare leningen verstrekken via deposito's die ze bezitten.
Sinds de grote economische inzinking die in 2008 begon, zijn een aantal entiteiten die beleggingsbankieren en commercieel bankieren mixen onder intensief toezicht komen te staan, gezien als de bron van de neerwaartse trend. Er is een groot debat over de vraag of de twee afdelingen van de banksector onder één dak moeten opereren, of dat de twee het best afzonderlijk kunnen worden gehouden.

Federale regelgeving

Commerciële banken worden sterk gereguleerd door verschillende federale autoriteiten, zoals de Federal Reserve en de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC). Commerciële banken zijn verzekerd door de federale overheid, die de mogelijkheid heeft om klantaccounts te beschermen en een bepaald niveau van beveiliging te bieden. Investeringsbanken verschillen, omdat ze veel losser gereguleerd worden door de Securities and Exchange Commission (SEC). Dit biedt minder bescherming aan klanten, maar geeft investeringsbanken een aanzienlijk grotere operationele vrijheid.

De relatieve zwakte van regelgeving door de overheid, samen met hun specifieke bedrijfsmodel, geeft investeringsbanken een hogere tolerantie voor en blootstelling aan risico's. Commerciële banken hebben daarentegen een veel lagere risicodrempel. Commerciële banken hebben de impliciete plicht om te handelen op een manier die het belang van hun cliënten in het achterhoofd houdt. Het grotere niveau van overheidscontrole bij commerciële banken verlaagt ook hun niveaus van risicotolerantie.

The Glass-Steagall Act

Historisch gezien zijn instellingen die commercieel en investeringsbankieren combineren in een negatief daglicht gesteld. Sommige analisten hebben dergelijke entiteiten gekoppeld aan de economische depressie die zich in het begin van de 20e eeuw voordeed. In 1933 werd de Glass-Steagall Act goedgekeurd en werd een volledige en totale scheiding van alle investerings- en commerciële bankactiviteiten toegestaan.

Glass-Steagall werd echter grotendeels ingetrokken in de jaren negentig. Sinds die tijd hebben banken zich onder hetzelfde dak in beide soorten banken kunnen vestigen. Ondanks de wettelijke vrijheid om operaties uit te breiden, hebben de meeste van de grootste Amerikaanse bankinstellingen ervoor gekozen om als een commerciële of een investeringsbank te blijven werken, net als vóór de intrekking van Glass-Steagall.

Voordelen voor combinatiebanken

Er zijn enkele voordelen aan de combinatie van de functies van investeringsbanken en commerciële banken. Een combinatiebank kan bijvoorbeeld investeringsmogelijkheden gebruiken om een ​​bedrijf te helpen bij de verkoop van een IPO en vervolgens zijn commerciële divisie gebruiken om een ​​genereuze kredietlijn aan het nieuwe bedrijf te bieden, waardoor het bedrijf een snelle groei en daaruit volgende stijgingen kan financieren. aandelenprijs. De combinatiebank kan dan aanvullend de voordelen van verhoogde handel in de vorm van commissieopbrengst verzamelen.